NC
Test Love_18
“เดียร์...อาห์...” พูรินครางเสียงต่ำในลำคอ
ยามที่ซุกหน้าเข้าหาซอกคอขาวเนียน ซุกไซ้รุนแรง
กดจูบเข้าหาผิวเนื้อนิ่มลื่นอย่างที่ไม่ปล่อยให้เจ้าของทันตั้งตัว
จนคนที่ได้รับสัมผัสอื่นนอกจากจูบสะดุ้งวาบ
สวบ
“พะ...พี่พอร์ช...อ้ะ!”
เดียร์ถึงกับเบิกตากว้าง ความเสียววาบสะท้านไปทั้งกาย
เมื่อฝ่ามืออุ่นกำลังสอดเข้ามาใต้เสื้อบอลของเขา
แล้วดึงรั้งมันขึ้นมาทีเดียวเหนือแผ่นอก ขณะที่ทั้งปากทั้งจมูกยังคงซุกเข้าที่ซอกคอของเขา
ปลุกเร้าอารมณ์หวามให้ลุกโชนขึ้นทีละน้อย
“พะ...พี่...พี่จะทำอะไร”
ให้ตายเถอะไอ้เดียร์ ถามอะไรโง่ๆ วะ
พี่พอร์ชจะถอดเสื้อมึงนี่ทำอะไรล่ะ!
ได้แต่ด่าตัวเองในใจ เพราะเนื้อตัวกำลังอ่อนยวบ
อารมณ์พลุ่งพล่านของเด็กหนุ่มวัยคนองที่เพียงถูกปลุกเร้าเล็กๆ น้อยๆ
ความต้องการก็เกิดขึ้นอย่างง่ายดาย
และลุกโชนอย่างรวดเร็วกับจูบร้อนระอุที่ประกบเข้าหาอีกครั้ง
หมับ
คราวนี้
เดียร์ยิ่งกอดรัดลำคอแกร่งมั่น ปากก็เอียงรับจูบร้อนๆ ที่ประกบเข้าหาไม่ได้ขาด
ร่างกายเผลอขยับบดเบียดเข้าหาเรือนกายสูงใหญ่ที่ทิ้งตัวลงมาจนร่างทั้งสองเสียดสีปลุกไฟรักให้ก่อเกิดขึ้นเหมือนราดน้ำมันลงบนกองไฟ
“อาห์...” ร่างเล็กได้แต่สะดุ้งเฮือก
เมื่อฝ่ามือใหญ่ทั้งสองข้างกำลังลูบไล้ช่วงเอวเล็ก
ไล้เรื่อยมาตามสีข้างจนเสียววาบไปทั้งตัว แล้วก็ต้องเบิกตากว้าง บิดกายน้อยๆ
เมื่อปลายนิ้วยาวกำลังสะกิดเขี่ยหัวนมนิ่มไปมาจนได้แต่จิกขาลงบนเตียงนอนนุ่ม
“อึ้ก!...พี่พอร์ช...อึ้ก...ยะ...อย่า...เสียว...เดียร์เสียว...”
เดียร์ได้แต่กัดฟันแน่น เมื่อคนตัวโตผละจากริมฝีปากอย่างรวดเร็ว
แล้วไต่ลงมาที่แผ่นอกขาว
ริมฝีปากร้อนผ่าวก็ดูดกลืนเม็ดแข็งกลางอกที่เกิดจากการถูกปลายนิ้วสะกิดถี่ๆ ปลายลิ้นร้อนก็ตวัดเลียรัวแรง
จนดวงตาโตเบิกโพลงกับความเสียววูบวาบ
กูกำลังทำอะไร
ไอ้เดียร์มึงกำลังทำอะไรอยู่
“อ๊าาาาา...ยะ...อย่าจับ...อึ้ก...พี่...”
ความคิดที่หายวับไปทันที เมื่ออุ้งมือร้อนสอดลึกเข้ามาในกางเกงบอล
แล้วจับเข้าที่แก่นกายที่กำลังตื่นขึ้นมาเต็มที่เพียงเพราะถูกเล้าโลมจากภายนอก
ความเสียวสะท้านจากครั้งแรกที่เพิ่งมีใครนอกจากตัวเองแตะต้องของหวงห้ามทำเอาเด็กหนุ่มได้แต่เชิดหน้าขึ้นสูง
สองมือขยับไปจิกหมอนใบใหญ่แน่น
ฟึ่บๆ
“พี่พอร์ช...อาห์...ฮ้า...พี่...พี่...อึ้ก...”
เสียงครางดังในลำคอ สองขาก็ป่ายปัดไปตามที่นอนนุ่ม
ยามที่กางเกงบอลพร้อมบ็อกเซอร์ถูกรั้งลงไปใต้สะโพก
ขณะที่พูรินยังคงชิมผิวเนื้อหอมหวานตรงช่วงอกอย่างตะกละตะกลาม
ยิ่งคนข้างใต้ครางหนักเท่าไหร่
เขายิ่งไม่อยากหยุดมากขึ้นเท่านั้น!
“เดียร์”
พูรินผละกายขึ้นมาเพียงนิด เพื่อมองหน้าขาวๆ ของเจ้าน้องชายที่บัดนี้แดงก่ำ
ทั้งยังหอบหายใจสะท้าน ใบหน้าที่เต็มเปี่ยมไปด้วยอารมณ์ใคร่ยิ่งปลุกเร้าอารมณ์ของเขาจนยากจะดับลง
สติที่เหลือน้อยนิดบอกว่านี่คือน้อง...แต่กลับไม่สนใจ
อยากทำ อยากทำมากกว่านี้
“น่ารัก...รู้มั้ยว่าทำหน้าน่ารักแค่ไหน...”
ชายหนุ่มพึมพำเบาๆ ยามที่ก้มลงไปกดจูบที่เรียวปากสีสดอีกครั้ง บดเบียดหนักๆ
ทั้งที่ฝ่ามือใหญ่กำลังขยับกำรอบส่วนนุ่มนิ่มอย่างไม่นึกรังเกียจ
รูดรั้งไปตามความยาวที่ทำให้เด็กข้างใต้บิดกายเร้าๆ
สองมือยิ่งจิกเสื้อของเขาเอาไว้แน่น
หมับ
“พี่...แรง...อาห์...พี่พอร์ชแรงอีก...ไม่ไหวแล้ว...อึ้ก...”
แต่แล้ว เดียร์ก็ส่งมือมาจับแก้มของคนที่กำลังซุกหน้ากับอกตัวเองขึ้นมา
แล้วบอกเสียงกระเส่าที่บอกให้รู้ว่าตอนนี้อารมณ์กำลังครอบงำความรู้สึกทุกอย่าง
คำร้องขอที่ทำให้ฝ่ามือใหญ่ยิ่งรูดรั้งแรงขึ้น ขณะที่อีกมือก็ป่ายเปะปะไปแกะกางเกงตัวเอง
ไม่นาน
อาวุธคู่กายที่ขยับขยายเต็มที่ก็ออกมาอยู่ภายนอก
แล้วพูรินก็ขยับทิ้งตัวลงจนส่วนอ่อนไหวของทั้งคู่ขยับเสียดสีกัน
เรียกเสียงครางระงมจากคนที่กำลังถูกอารมณ์รักครอบงำ
ริมฝีปากก็ต่างประกบจูบเข้าหากันราวกับต้องการความหวานที่ทำให้รสรักนี่ทุเลาความร้อนแรงสักนิดก็ยังดี
ฟึ่บ
เสื้อบอลของเดียร์ก็ถอดออกไปอย่างไม่มีใครใส่ใจ
แล้วขว้างไปริมเตียง ตามมาด้วยเสื้อเชิ้ตของพูรินที่เจ้าตัวแทบกระชากมันออกจากกาย
ความต้องการที่มากล้นไม่อาจหยุดเพียงแค่ร่างกายเสียดสีกัน
“อ้ะ!!!
พี่พอร์ช...พี่...อย่า...” เป็นอีกครั้งที่เด็กหนุ่มสะดุ้งวาบ
เมื่อกำลังถูกรั้งขาขาวให้ยกสูงขึ้นเผยให้เห็นช่องทางด้านหลังที่ไม่เคยมีใครได้แตะต้อง
ความหวาดกลัวก็เข้าเกาะกุมหัวใจ แม้ว่าอารมณ์จะถึงขีดสุด
แต่แก่นกายใหญ่ที่จ่อประชิดตัวก็ใหญ่จนหวาดหวั่น
เสียงร้องห้าม พร้อมกับพยายามหุบขาลง
ทำให้พูรินที่รั้งกายไประหว่างเรียวขาทั้งสองข้างเงยหน้าขึ้นสบตา
สติน้อยนิดบอกเขาว่าน้องกำลังกลัว
“อย่าห้ามพี่...พี่ขอ...นะครับ...”
กึก
คำขอที่คนกลัวจนน้ำตาคลอเบ้าได้แต่มองคนที่ตัวเองตกหลุมรักมาตลอดหลายปี
สีหน้าที่เต็มเปี่ยมไปด้วยความต้องการในตัวเขา ทำให้เดียร์กำลังรู้ว่าตัวเองกำลังใจอ่อน
ยิ่งถูกกระตุ้นจากอุ้งมือร้อนที่กำลังขยับรูดรั้งแก่นกายของเขาไปด้วยแบบนี้
ไม่ไหว...ถ้าเป็นพี่พอร์ช...ห้ามไม่ไหวจริงๆ
สวบ
“อ๊าาาาาาา!”
แต่แล้ว เดียร์ก็ต้องเบิกตาโพลง สองมือจิกลงบนบ่าแข็งแรงเต็มแรง
เมื่อปลายนิ้วยาวสอดลึกเข้ามาในช่องทางที่ปิดสนิทในทีเดียว จนเจ็บเสียดไปหมด
หากแต่ยังไม่ทันจะได้ร้องโวยวาย จูบร้อนก็ประกบลงที่ริมฝีปากอีกครั้ง จนเผยอปากรับ
คนตัวเล็กได้แต่ครางหอบในลำคอ
ใบหน้าขาวยิ่งแดงก่ำ ยามที่นิ้วยาวกำลังสอดลึกเข้ามาในกายมากขึ้น
ทั้งที่ตอนแรกเจ็บแทบตาย แต่เมื่อขยับเข้ามาลึก ร่างกายกลับเรียกร้องจนน่าละอาย
“พี่พอร์ช...จูบ...อึ้ก...จูบเดียร์”
เสียงร้องขอที่ชายหนุ่มประกบจูบในทันที
ยามที่แก่นกายทั้งสองยังขยับเสียดสีกันอย่างรุนแรง ปลายนิ้วยาวก็เพิ่มจำนวนเข้าไป
จนเจ้าเด็กตัวเล็กยิ่งกอดคอพูรินแน่น
“อื้อ...ดี...อึ้ก...พะ...พี่พอร์ช...อีก...ครับ...”
ใบหน้าขาวที่แดงก่ำเงยหน้าขึ้นสบตา ดวงตากลมหรี่ลงทั้งยังคลอหน่วยด้วยหยดน้ำใส ภาพที่เดียร์คงไม่รู้เลยว่าตัวเองกำลังทำหน้ายิ่งกว่า...น่าเอา
ไหนจะแรงบีบรัดปลายนิ้วที่กำลังทำให้ชายหนุ่มแทบคลั่งตาย
ฟึ่บ
ความอดทนหมดลงในวินาทีนั้น พูรินจัดการดึงนิ้วออกจากช่องทางสีสด
แล้วรวบขาเรียวขึ้นพาดบ่า ก่อนที่จะขยับตัวขึ้นมาเหนือร่าง แก่นกายใหญ่จ่อเข้าที่ช่องทางสีหวานที่เต้นตุบ
มืออีกข้างละมาแตะที่แก้มนิ่ม ดวงตาคู่คมจ้องลึกเข้าไปในดวงตากลม
การกระทำที่เดียร์รู้ว่ากำลังจะเกิดอะไรขึ้น
จนสองมือจิกลงบนหมอนใบนุ่มเต็มแรง ได้แต่ครางเสียงแผ่วในลำคอ
“พี่...”
สวบ
“อ๊าาาาาาาาา!! เจ็บ...เดียร์เจ็บ...ฮึก...อึ้ก...พี่พอร์ช...”
เพียงแก่นกายใหญ่สอดลึกเข้ามาในกาย เดียร์ก็กรีดร้องในลำคอ
น้ำตาหยดใสไหลอาบแก้มจากความเจ็บเสียดที่กำลังกดสอดเข้ามา สองมือจิกลงที่นอนนุ่มจนแทบจะทึ้งมันขึ้นมา
กึก
ขณะที่น้ำตาและเสียงกรีดร้อง
ไหนจะความคับแน่นที่ตอดรัดลูกชายจนแทบขยับตัวไม่ได้เรียกสติคนเมาให้กลับมาทีละน้อย
ร่างสูงที่แทบจะกดกายเข้าไปทีเดียวก็ชะงักกึก มือใหญ่ยันที่นอนเอาไว้เพื่อพยุงกาย
แล้วโน้มตัวลงมากดจูบที่ปากนิ่มเบาๆ มืออีกข้างระมาปาดเช็ดน้ำใสบนแก้มนิ่ม
“ไหวมั้ย...อาห์...เด็กดี”
การกระทำแสนอ่อนโยนที่ทำให้เด็กหนุ่มกระซิบตอบเสียงแผ่วเบา
“วะ...ไหว...เดียร์ไหว...”
มาถึงขั้นนี้แล้ว เขาก็ไม่คิดจะหยุดเหมือนกัน
และเหมือนเป็นการอนุญาตที่ทำให้พูรินกดจูบบนปากนิ่มอีกครั้ง
สวบ
“อื้ออออออ!!!!” ยามที่ดันกายเข้าไปทีเดียว
จนคนตัวเล็กเบิกตาโพลง บิดกายเร้าๆ
หากแต่กอดกระชับให้อีกฝ่ายกดจูบตัวเองรุนแรงมากยิ่งขึ้น
แรงบีบกระชับที่กระตุ้นพูรินให้เริ่มขยับกาย
ยามฟังเสียงครวญครางที่เจือไปด้วยอารมณ์หวามและความเจ็บที่ผสมปนเปกัน แต่เหนือสิ่งอื่นใด
เดียร์กำลัง...รู้สึกดี
ดวงตากลมมองคนที่กำลังขยับเคลื่อนอยู่เหนือกาย
ใบหน้าคมคร้ามแข็งแกร่งของคนที่ขบกรามแน่น อิ่มเอมไปกับร่ายกายของเขา
เวลานี้ เขากับพี่พอร์ช...
“อ๊า...แรง...แรงอีก...พี่...เดียร์ไหว...เสียว...อึ้ก...เสียว”
คนตัวเล็กร้องออกมาอย่างลืมอาย เมื่อแก่นกายใหญ่กระแทกเข้าที่จุดอารมณ์ภายใน
สะโพกเล็กก็เริ่มเคลื่อนไหวตอบรับแรงกระแทกที่สอดลึกเข้ามาทุกครั้ง กระตุ้นหนักๆ
จนร่างกายช่วงล่างร้อนจนแทบไหม้
“อาห์...เดียร์...เดียร์...”
เสียงทุ้มคำรามต่ำๆ ยามที่กอดกระชับร่างเล็กเอาไว้ แล้วขยับเปลี่ยนท่า พลิกให้เจ้าตัวเล็กนอนคว่ำหน้าบนที่นอน
แก่นกายใหญ่ที่ดึงออกก็กระแทกเข้ามาใหม่สุดความยาว
จนเสียงครางกระเส่าดังลั่นไปทั้งห้อง
เขากับพี่พอร์ช...มีอะไรกัน
ความคิดของเดียร์ที่ซบหน้าลงกับหมอน
ยามที่ถูกมือใหญ่รั้งเอวเล็กให้ร่างกายทั้งสองแนบเข้าหากันจนไร้ช่องว่าง
แรงกระแทกด้านหลังยิ่งรุนแรงขึ้น ตามแรงอารมณ์ของคนทั้งคู่จนเสียงเนื้อกระทบเนื้อดังก้องไปทั่วห้อง
ริมฝีปากร้อนผ่าวก็กดจูบไปตามช่วงแผ่นหลัง
แล้ววกกลับมาขบเม้มที่ต้นคอขาวอีกครั้ง
ฝ่ามือใหญ่สอดลึกมารูดรั้งที่แก่นกายเล็กไปพร้อมกัน
“ดี...อึ้ก...ดี...”
พูรินคำรามเสียงพร่า ดวงตาคู่คมก็ปรือขึ้น มองคนหน้าแดงก่ำที่กำลังเอี้ยวตัวมาหา
ยามที่ภาพของใครบางคนกำลังซ้อนทับขึ้นมา
“รัก...ผมรักพี่...”
เดียร์บอกเสียงสั่นระริก ยามที่วางมือไปบนฝ่ามือใหญ่ที่บีบกระชับเอวของเขามั่น บอกความรู้สึกที่มากล้นในอกออกมาให้อีกฝ่ายได้รับรู้
ผมรักพี่...รักมาตลอด
ขณะเดียวกันก็รู้สึกถึงความรุนแรงที่สอดเข้ามาในกายไม่มีหยุด
ความสุขหรรษากำลังกระจายไปทั่วร่าง ความอึดอัดกำลังจะถูกปลดปล่อย
แรงเสียดสีที่กำลังส่งเขาไปสวรรค์ ในจังหวะที่เสียงทุ้มกระซิบพร่า
“...ดรีมครับ...”
กึก
คนที่กำลังจะไปถึงปลายทางของอารมณ์นิ่งค้างไปทันที
เมื่อเสียงทุ้มดังชิดริมหู หัวใจเหมือนจะหยุดเต้นในวินาทีนั้น
เมื่อพี่พอร์ชกำลังเรียกชื่อคนอื่น ชื่อคนอื่นที่เป็น...พี่สาวของเขาเอง
“ดรีม...ขอโทษ...ขอโทษ...”
ฟึ่บๆๆ
จังหวะสอดแทรกยิ่งรัวแรงมากขึ้นทุกทีตามความต้องการที่กำลังไปถึงปลายทาง
แม้ว่าร่างกายของเดียร์จะลอยคว้างด้วยความสุขจากการถูกปรนเปรอให้
จนเสียงครางดังหลุดออกมาจากริมฝีปากไม่ขาดสาย หากแต่น้ำตา...กลับไหลอาบแก้ม
พี่พอร์ชกำลังมีอะไรกับเขาแต่เรียกชื่อ...เจ้ดรีม
“อ้ะ...อึ้ก...อึ้ก...อ๊าาาาาาาาาาา!!!!!!!!!!!”
เดียร์กรีดร้องออกมาดังลั่น
ยามที่ปลดปล่อยความอึดอัดออกมาเต็มฝ่ามือแข็งแกร่งที่รองรับอยู่ก่อนแล้ว
ร่างที่เหนื่อยหอบก็แทบจะทรุดลงไปกองกับพื้น
หากแต่ติดที่ฝ่ามือใหญ่กระชับเอวเล็กเอาไว้มั่น แล้วกดกายเข้ามาถี่รัว
“ฮึก...” เสียงสะอื้นดังในคอ
ยามที่ซุกหน้ากับหมอนใบนุ่ม น้ำตาหยดแล้วหยดเล่าไหลเปียกชุ่มไปหมด
เมื่อร่างกายถูกอีกฝ่ายตักตวงความสุข
หากแต่หัวใจของคนทำกลับไม่ได้อยู่ที่นายดรัณภัทรคนนี้เลย
แม้ร่างกายจะสุข
แต่หัวใจ...กลับเจ็บเจียนตาย
พี่กำลังนอนกับเดียร์
แต่ทำไมพี่พูดชื่อเจ้ดรีม ทำไมกันพี่พอร์ช!
................................................
คิดเห็นยังไง บอกกันได้ที่
ขอบคุณล่วงหน้าค่ะ ^^
ปล. เม้นให้เก๋าเตอะน้า แบบว่ากำลังใจเก๋าไง
*เอานิ้วจิ้มพื้น*
