NC
Test Love_50
หมับ
“อึ้ก!” สิ้นคำ
เจ้าตัวเล็กก็รวบรวมความกล้าคว้าแก่นกายร้อนผ่าวซึ่งขยับขยายเต็มที่เอาไว้ด้วยอุ้งมือ
ก่อนที่จะรูดรั้งเบาๆ สัมผัสได้ถึงอาการสะดุ้งเฮือกของคนตัวโต
ไหนจะความเปียกชุ่มที่บอกว่าพี่พอร์ชต้องการมากแค่ไหน...ต้องการแต่ก็ยังพยายามยั้งตัวเอง
ความคิดที่เดียร์ตัดสินใจใช้ปากครอบลงที่ส่วนใหญ่โต
อีกมือก็ช่วยขยับไปด้วย ขณะที่พูรินก็ตัวแข็งทื่อ
ความสุขหรรษาที่มาพร้อมกับความทรมานตีตื้นในอก
ดวงตาคู่คมกดลงมองคนที่กำลังพยายามปรนเปรอให้เขา
และนั่นก็ทำให้ส้นความอดทนแทบจะขาดผึง
หมับ
“อื้อ!!!!”
เจ้าลูกหมาประท้วงในลำคอ เบิกตากว้าง
เมื่อความร้อนระอุกดลึกเข้ามาในโพรงปากแบบที่แทบหายใจไม่ออก น้ำตาหยดใสปริ่มขอบตา
จะดึงตัวออก แต่ติดที่พี่พอร์ชจับหัวเขาไว้แน่น ให้ต้องพยายามสูดหายใจ
ทั้งที่อึดอัดไปหมด
เหมือนจะหายใจไม่ออก
“อืม...เดียร์...อาห์...เดียร์ของพี่...”
ทว่า เสียงทุ้มต่ำที่คำรามออกมา ก็ทำให้คนที่จะสำลักหลายที ได้แต่พยายามเปิดลำคอออกกว้าง
รับรสชาติที่สอดลึกเข้ามาถี่แรง ทั้งที่น้ำตาหยดใสไหลกระทบแก้มด้วยความอึดอัด
ฟึ่บๆๆๆ
ความใหญ่โตสอดลึกเข้ามาถี่แรง
มากจนเดียร์แทบรับเอาไว้ไม่ทัน
แต่สองมือก็จัดการถอดรั้งกางเกงนักศึกษาของตัวเองออกไปพร้อมกับชั้นใน
รู้แล้วว่ามันไม่มีทางจบลงด้วยออรัลเซ็กส์ แล้วถ้าเขาไม่พร้อม
เขาเองนั่นแหละที่จะเจ็บเอง
“ฮ้า...อืม...อึ้ก...”
เดียร์ร้องในลำคอ ยามที่ส่งมือไปเล่นกับส่วนอ่อนไหวของตัวเอง แล้วเพียงคิดว่านี่คือพี่พอร์ช
แก่นกลางลำตัวของเขาก็เริ่มมีปฏิกิริยาตอบโต้
ดวงตาที่หรี่ปรือก็มองเห็นแผ่นท้องแกร่งของพี่พอร์ชที่เกร็งเป็นลูก
พี่พอร์ชห้ามไม่ให้ตัวเองมีอะไรกับผู้หญิงคนนั้นได้
แล้วทำไมเขาจะให้ไม่ได้
“อืมมมมมม”
“แค่กๆๆ” ความคิดของคนที่รองรับน้ำขุ่นขาวที่พุ่งเข้ามาในปาก
จนสำลักแรงๆ ทว่า สองมือก็ยังไม่เลิกเล่นกับส่วนอ่อนไหวของตัวเอง
รับรู้ถึงแรงปรารถนาที่กำลังก่อเกิดขึ้นมาช้าๆ
หมับ
“อื้อ!!!” แต่แล้ว
ร่างทั้งร่างก็ผวาเฮือก เมื่อถูกมือใหญ่กระชากแขนให้ขึ้นมานอนทับอยู่บนร่างสูง
ริมฝีปากถูกปิดลงด้วยปากร้อนผ่าว ก่อนที่ปลายลิ้นจะถูกส่งมากวาดต้อนน้ำรสปร่าในโพรงปากเล็ก
จนต่างฝ่ายต่างตวัดลิ้นเข้าหากัน เรือนกายของทั้งคู่ก็ขยับเสียดสีกัน
จนเดียร์ร้อนผ่าวไปทั้งตัว
โครม!
ฟึ่บ
“เฮ้ย พี่พอร์ช!”
“พี่ขอโทษ แต่พี่ทนไม่ไหวแล้ว”
ทันใดนั้น คนที่ประกบปากก็เป็นฝ่ายพลิกร่างของเจ้าลูกหมาให้นอนแผ่ลงกลางเตียง
แล้วไม่ต้องให้ตั้งตัว สองมือก็กระชากเสื้อนักศึกษาเปื้อนคราบน้ำแดงออกจนกระดุมขาดผึงทั้งรังดุม
ตามมาด้วยใบหน้าคมคายที่ขยับซุกไซ้แผ่นอกขาวอย่างรุนแรง
“อาห์...พี่...อย่ากัดนม...อื้อ...ยะ...”
เดียร์ได้แต่ตัวสั่นสะท้านกับความต้องการรุนแรงที่ถาโถมเข้ามา
ยิ่งพี่พอร์ชกำลังดื่มกินหัวนมนิ่มของเขาอย่างหิวกระหาย สองมือลูบไปทั่วทั้งตัว
ทั้งยังเคล้นคลึงหนักๆ อย่างป่าเถื่อนกว่าทุกที เขาก็ได้แต่ครางประท้วงเบาๆ
หมับ
“อ๊าาาา!!!” เดียร์ได้แต่หวีดร้องในลำคอ เมื่อมือใหญ่กอบกำเข้าที่ส่วนอ่อนไหว
แล้วรูดรั้งแรงๆ จนแทบตั้งตัวไม่ทัน สองมือก็ได้แต่กอดรอบลำคอแกร่งเอาไว้มั่น
ครวญครางชิดริมหูอย่างทนไม่ไหว
“เดียร์...อาห์...พี่ไม่ไหว...พี่ต้องการ...ต้องการเดียร์...”
ฟุ่บ
“!!! พะ...พี่พอร์ช...ฮื่อ...เจล...อ้ะ...”
คนข้างกายใต้ได้แต่สะดุ้งเฮือก เมื่อพูรินรั้งขาขาวให้แยกออกกว้าง
อีกทั้งปลายนิ้วยังกดสอดเข้าไปในช่องทางอุ่นนุ่มทีเดียว จนได้แต่ร้องบอกเสียงสั่น
สองมือบีบไหล่กว้างเอาไว้แน่น
เสียงที่พอจะดึงสติของพูรินให้กลับมา
กวาดตามองของที่ว่า ก่อนจะคว้ามันมามือไม้สั่น
ฟึ่บ
เฮือก
“อ้ะ...อ๊า...มะ...” แต่แล้ว
เดียร์ก็ได้แต่เบิกตากว้าง สองมือจับขาที่แยกกว้างเอาไว้แน่น
เมื่อความเปียกชุ่มทั้งยังลื่นถูกละเลงที่ช่องทางด้านหลัง
ความเสียววาบแล่นปราดไปทั่วร่าง รู้เพียงว่าพี่พอร์ชเคล้นคลึงทางเข้าหนักๆ จนเขาก็ได้แต่ส่ายหัวไปมาบนเตียง
ดวงตากลมโตก็มองใบหน้าชื้นเหงื่อของคนที่พยายามข่มความต้องการของตัวเอง
แต่เขารู้...มือพี่พอร์ชสั่น
“อ้ะอ๊า...ฮื่อ...อ๊า...พี่...”
เจ้าลูกหมาได้แต่ครางเสียงพร่า สองมือจิกเข่าตัวเองมากกว่าเดิม
เมื่อปลายนิ้วกำลังกระตุ้นหนักๆ ภายใน อีกทั้งนิ้วพี่พอร์ชยังควานไปทั่วพร้อมกับเจลเย็นๆ
ที่ให้ความรู้สึกแปลกใหม่ จนเสียงร้องหลุดออกมาอย่างห้ามไม่ได้
ภาพของเจ้าลูกหมาที่เนื้อตัวแดงก่ำ
หอบหนักๆ อยู่ใต้ร่าง อีกทั้งความอุ่นนุ่มยังบีบกระชับจนคนที่กำลังอดทนอย่างที่สุด
ทนไม่ไหวอีกต่อไป
หมับ
“พี่ขอโทษเดียร์ พี่ขอโทษ...”
ฟึ่บ
“อ๊าาาาาาา!!!!! จะ...เจ็บ...ฮื่อ...” สิ้นคำของพูริน ชายหนุ่มก็ดึงนิ้วออก
แล้วกดสอดส่วนใหญ่เข้าไปแทนที่ทั้งที่ยังเบิกทางไม่ถึงไหน
และนั่นก็ทำให้เดียร์ร้องลั่น สองมือจิกเกร็งลงบนลาดไหล่แกร่ง
ปล่อยน้ำตาหยดโตลงมากับความอึดอัดที่จาบจ้วงเข้าหา
“เดียร์...เดียร์...พี่มีแค่เดียร์...มีแค่เดียร์คนเดียวนะครับ...คนเดียวเท่านั้น”
หากแต่น้ำเสียงปลอบประโลมจากคนที่กำลังเร่งเร้ากายเข้ามาภายในอย่างห้ามตัวเองไม่ได้
ทำให้คนที่กำลังร้องไห้กอดไหล่กว้างแน่น
“ไม่เป็นไร...เดียร์...ไม่เป็น...ไร...ฮ้า...อึ้กๆ...”
สวบๆๆๆ
“อ๊า!...ระ...แรงไป...พี่พอร์ช...อื้อ...ได้โปรด...มันๆ...”
เสียงครวญครางที่คนฟังก็อยากหยุดให้ หากแต่ฤทธิ์ยาที่กำลังออกฤทธิ์เต็มที่ก็ทำให้พูรินได้แต่กระชากร่างเล็กมาบดจูบที่ริมฝีปากหนักๆ
สองมือก็ลูบไล้ผิวเนื้อชื้นเหงื่อจนแทบขึ้นรอยแดง สะโพกสอบยังคงจ้วงลึกเข้าไปในช่องทางคับแคบซ้ำๆ
“ฮ้า...ฮื่อ...อืม...”
ข้อมือขาวถูกดันขึ้นเหนือหัว ก่อนที่มันจะถูกกดจนแทบจะจมลึกลงบนเตียงนุ่ม
ที่ทำให้ดวงตาคมที่ยามนี้เหมือนสัตว์ร้ายกวาดมองร่างขาวๆ ได้เต็มตา
และนั่นก็ยิ่งทำให้แรงขับเคลื่อนยังโหมกระหน่ำกว่าเดิม จนคนได้รับครางสะอื้น
ฟึ่บ
“พี่...พอร์ช...”
เจ้าลูกหมาได้แต่เปิดปรือดวงตาขึ้นช้าๆ เมื่อสัมผัสได้ถึงความอบอุ่นที่แตะลงบนแก้ม
แล้วก็ได้เห็นพี่พอร์ชที่กำลังใช้ปลายนิ้วสั่นๆ ปาดเช็ดน้ำตาให้เขาอย่างเบามือ
ทั้งที่ร่างกายส่วนล่างยังคงขยับเข้าหากันอย่างรุนแรง
“เดียร์...ไม่เป็นไร...ฮ้า...ไม่เป็นไร...จริงๆ...”
แล้วอาจจะเพราะแววตาตรงหน้าที่ทำให้คนใต้ร่างบอกเสียงแหบพร่า
จนคนมองกระชากร่างเล็กเข้ามาบดจูบหนักๆ
“ขอบคุณ...ขอบคุณ”
เสียงทุ้มกระซิบชิดริมฝีปาก ก่อนที่จะเร่งเร้าเอากับช่องทางคับแคบที่ตอดรัดถี่ยิบ
เสียงครวญครางของคนทั้งคู่ก็ดังประสานไปในห้องกว้าง
ก่อนที่พูรินจะปลดปล่อยความต้องการออกมาเป็นครั้งที่สอง
“อีก...ไม่พอ...มันไม่พอ...” ทว่า
เสียงทุ้มก็กระซิบบอกชิดริมหู ปลายลิ้นเลียติ่งหูนิ่มจนคนได้รับตัวสั่นน้อยๆ
ความเสียววูบวาบแล่นปราดไปทั่วร่าง จนได้แต่เอียงคอให้
หมับ
คนตัวโตที่ดันกายออกจัดการดันให้ร่างบางกว่าหันหน้าเข้าหาพนักเตียง
ก่อนที่เสียงทุ้มจะพึมพำอย่างรู้สึกผิด แต่เขา...ห้ามตัวเองไม่ได้จริงๆ
“เดียร์ พี่ขอ...ขอนะ...”
น้ำเสียงที่เจ้าลูกหมาสูดหายใจลึกๆ ขาทั้งสองข้างยังสั่นระริก แต่ก็ยอมแอ่นก้นขึ้น
เปิดทางให้กับคนที่กำลังดุนดันเข้ามาอีกครั้ง ทั้งที่กำผ้าปูเตียงแน่น
ถามเสียงพร่า
“พี่สัญญากับเดียร์...อ่ะ...ว่าจะทำกับ...ฮื่อ...เดียร์คน...เดียว...”
คำขอคนที่คนฟังก็ตอบอย่างไม่ลังเล
“พี่สัญญา”
และนั่นก็ทำให้คนที่น้ำตานองหน้าเหลียวกลับไปสบตากับคนที่กำลังดันแท่งไฟร้อนเข้ามาเสียดสีในร่างเขาอีกครั้ง
“งั้น...ไม่เป็นไร...ฮื่อ...เดียร์ไม่เป็นไร...ทำ...เท่าที่พี่...อ้ะอ๊า...ต้องการ”
ราวกับคำอนุญาตที่พูรินรวบร่างเล็กเอาไว้แน่น
ซุกไซ้เข้าที่ลำคอขาวผ่อง ก่อนที่จะเร่งเร้ากาย กระตุ้นคนในอ้อมกอดที่หอบหายใจถี่ๆ
ตอบรับความปรารถนารุนแรงอย่างไม่คิดห้ามปราม อีกทั้งยังเรียกร้องขอจูบหวานๆ
จนร่างกายทั้งสองยิ่งแนบชิดกันแทบเป็นเนื้อเดียว
เวลานี้
เดียร์ไม่สนใจหรอกว่าพี่พอร์ชจะโดนยา
เขาสนเพียงว่าคนที่พี่พอร์ชกำลังกอดอยู่คือเขาคนเดียวเท่านั้น
ไม่เป็นไร ตอนนี้ยังไม่เป็นไร
ไว้หลังจากนี้...ค่อยชำระความ
กูจะเอาให้คุ้มกับที่หลังจากนี้ต้องเดินไม่ได้ไปอีกหลายวันแน่
เตรียมตัวรับความโกรธของไอ้เดียร์คนนี้ไปได้เลยนะพี่พอร์ช!!!
..................................
คิดเห็นอย่างไร กรุณาบอกกันที่
ขอบคุณค่ะ ^^
