NC 13+ Fall in Love_16

NC 13+ Fall in Love_16

            ฟึ่บ

            “เฮ้ย! พี่...มะ...ไม่นะ...ไม่เอา...” ทันใดนั้น หนุ่มแว่นก็ร้องลั่น เมื่อมือที่จับผ่านกางเกงมันกำลังล้วงเข้าไปข้างในแล้ว แถมล้วงไม่พอ คือพี่เขาควักครับ ควักออกมาทั้งดุ้นให้เห็นกันจะๆ ตาเลยว่ามันกำลังเคารพธงชาติที่ไม่รู้ว่าเพราะปฏิกิริยาร่างกายหรือเพราะสิ่งที่เห็นเมื่อครู่

            “เล็กดีนะ”

            “...”

          ไอ้ปั้นจะเถียงให้เข้าตัวทำไม ใครที่เทียบกับพี่ซานก็เล็กทั้งนั้นแหละ

            ความคิดที่แทบจะปลิวออกจากหัว เมื่อมือใหญ่กำลังสัมผัสที่ท่อนเนื้ออุ่นร้อนอย่างเบามือ แต่ทำให้คนที่ชาตินี้เคยแค่โลกสวยด้วยมือเราสะดุ้งโหยง สูดหายใจเฮือก มองมือใหญ่ที่กำลังลูบคลึงจนทั่วส่วนอ่อนไหว และทั้งที่พี่เขาจับเบาๆ แต่...สยิวไปทั้งตัว

            “พี่ซาน...มะ...ไม่เป็นไร...ผมทำเอง...ได้...” ปากว่า แต่หัวดันเอนไปซบอกคนตัวโตซะงั้น ยามที่สูดหายใจอีกเฮือก เพื่อรอรับสัมผัสที่ไม่เคยมีใครทำให้มาก่อน

            เขาว่าเราทำเองกับมีคนทำให้มันต่างกัน...ครั้งนี้ถึงเข้าใจความหมายอย่างแจ่มแจ้ง

            ความรู้สึกยามที่มือของพี่ซานลูบทำให้ขนแขนลุกซู่ รู้สึกถึงความหน่วงในช่องท้อง แล้วก็แผ่ซ่านไปทั่วทั้งตัว ขณะที่ลมหายใจก็เริ่มติดขัด ทำได้เพียงเพ่งสมาธิไปยังมือที่กำลังลูบคลึงที่ส่วนปลายสีสดเบาๆ และนั่น...

            “อึ้ก...ฮื่อ...ไม่เอา...พี่ซาน...”

            “อ้าว ไม่เถียงแล้วหรือ”

            ปารุจรู้ว่าพี่ซานแกล้ง แต่เขาก็ไม่อาจจะห้ามสะโพกที่บิดไปมาน้อยๆ ด้วยความเสียวได้เลย มือหนึ่งก็ขยำกำเสื้อตัวเอง อีกมือก็จับกำเข้าที่ผ้าปูที่นอน ยามที่เสียงครางสั่นๆ กับเสียงหอบน้อยๆ ก็ดังจากลำคอ ทำได้เพียงซบหน้ากับอกอุ่น

            “ฮ้า...ฮ้า...”

            “ท่าทางไม่เคยมีคนทำให้สินะ” เสียงทุ้มกระซิบถามตรงกกหู ให้คนที่กำลังกัดปากพยักหน้าแรงๆ

            “มะ...ไม่เคย...พี่ซาน...ผมรู้สึกแปลกๆ...พอเถอะพี่...มะ...ไม่...”

            “แปลกยังไง” เสียงทุ้มยังคงถามปั่นประสาทเขาไปด้วย ให้ข้าวปั้นหลับตาแน่น

            ฟึ่บๆๆ

            มือใหญ่กำแล้วขยับรูดรั้งให้อย่างไม่น่าเชื่อว่ามันจะรู้สึกดีได้ขนาดนี้ ขณะที่ผิวแก้มก็ร้อนจัดจนรู้เลยว่าต้องหน้าแดงมากแน่ๆ สะโพกก็เริ่มเคลื่อนรับมือของอีกฝ่าย อีกมือก็เริ่มขยับมาคว้าไหล่กว้างเอาไว้แน่น แล้วเงยหน้า

            “พี่...” ปารุจเรียกเสียงสั่นพร่า ให้คนตัวโตก้มลงมามอง และนั่นก็ทำให้ข้าวปั้นได้เห็นภาพสะท้อนของตัวเอง

            ภาพของผู้ชายที่กำลังทำหน้าประหลาด ทั้งดวงตาสั่นๆ ปากสั่นๆ ทั้งยังอ้าน้อยๆ ผมเผ้ากระเซอะกระเซิงจนเขาคิดว่าดูไม่ได้ หากแต่หยุดทำหน้าประหลาดไม่ได้เลย นอกจากกระดกก้นเข้าหาฝ่ามือใหญ่ สูดหายใจเข้าเต็มปอด จังหวะที่....

            พรวด

            “ฮ้า ฮ้า ฮ้า...” เสียงหอบหายใจดังระรัว ยามที่ข้าวปั้นเกร็งสะโพกตัวเองนิ่ง ปลดปล่อยความต้องการออกมาเต็มฝ่ามือใหญ่ ใบหน้าแดงจัดก็ทำได้เพียงเงยหน้าขึ้นมองใบหน้าหล่อคมที่ยังเรียบเฉย ราวกับไม่รู้สึกอะไรกับการที่มีผู้ชายมาปล่อยใส่มือ จนต้อง...ซบหน้าลงกับไหล่กว้าง

....................................

กลับไปอ่านต่อได้ที่

http://writer.dek-d.com/dek-d/writer/viewlongc.php?id=1345778&chapter=17

ขอบคุณค่ะ