วันพุธที่ 18 มิถุนายน พ.ศ. 2557

NC Test Love_50

NC Test Love_50



            หมับ

            “อึ้ก!” สิ้นคำ เจ้าตัวเล็กก็รวบรวมความกล้าคว้าแก่นกายร้อนผ่าวซึ่งขยับขยายเต็มที่เอาไว้ด้วยอุ้งมือ ก่อนที่จะรูดรั้งเบาๆ สัมผัสได้ถึงอาการสะดุ้งเฮือกของคนตัวโต ไหนจะความเปียกชุ่มที่บอกว่าพี่พอร์ชต้องการมากแค่ไหน...ต้องการแต่ก็ยังพยายามยั้งตัวเอง

            ความคิดที่เดียร์ตัดสินใจใช้ปากครอบลงที่ส่วนใหญ่โต อีกมือก็ช่วยขยับไปด้วย ขณะที่พูรินก็ตัวแข็งทื่อ ความสุขหรรษาที่มาพร้อมกับความทรมานตีตื้นในอก

            ดวงตาคู่คมกดลงมองคนที่กำลังพยายามปรนเปรอให้เขา และนั่นก็ทำให้ส้นความอดทนแทบจะขาดผึง

            หมับ

            “อื้อ!!!!” เจ้าลูกหมาประท้วงในลำคอ เบิกตากว้าง เมื่อความร้อนระอุกดลึกเข้ามาในโพรงปากแบบที่แทบหายใจไม่ออก น้ำตาหยดใสปริ่มขอบตา จะดึงตัวออก แต่ติดที่พี่พอร์ชจับหัวเขาไว้แน่น ให้ต้องพยายามสูดหายใจ ทั้งที่อึดอัดไปหมด

            เหมือนจะหายใจไม่ออก

            “อืม...เดียร์...อาห์...เดียร์ของพี่...” ทว่า เสียงทุ้มต่ำที่คำรามออกมา ก็ทำให้คนที่จะสำลักหลายที ได้แต่พยายามเปิดลำคอออกกว้าง รับรสชาติที่สอดลึกเข้ามาถี่แรง ทั้งที่น้ำตาหยดใสไหลกระทบแก้มด้วยความอึดอัด

            ฟึ่บๆๆๆ

            ความใหญ่โตสอดลึกเข้ามาถี่แรง มากจนเดียร์แทบรับเอาไว้ไม่ทัน แต่สองมือก็จัดการถอดรั้งกางเกงนักศึกษาของตัวเองออกไปพร้อมกับชั้นใน รู้แล้วว่ามันไม่มีทางจบลงด้วยออรัลเซ็กส์ แล้วถ้าเขาไม่พร้อม เขาเองนั่นแหละที่จะเจ็บเอง

            “ฮ้า...อืม...อึ้ก...” เดียร์ร้องในลำคอ ยามที่ส่งมือไปเล่นกับส่วนอ่อนไหวของตัวเอง แล้วเพียงคิดว่านี่คือพี่พอร์ช แก่นกลางลำตัวของเขาก็เริ่มมีปฏิกิริยาตอบโต้ ดวงตาที่หรี่ปรือก็มองเห็นแผ่นท้องแกร่งของพี่พอร์ชที่เกร็งเป็นลูก

            พี่พอร์ชห้ามไม่ให้ตัวเองมีอะไรกับผู้หญิงคนนั้นได้ แล้วทำไมเขาจะให้ไม่ได้

            “อืมมมมมม”

            “แค่กๆๆ” ความคิดของคนที่รองรับน้ำขุ่นขาวที่พุ่งเข้ามาในปาก จนสำลักแรงๆ ทว่า สองมือก็ยังไม่เลิกเล่นกับส่วนอ่อนไหวของตัวเอง รับรู้ถึงแรงปรารถนาที่กำลังก่อเกิดขึ้นมาช้าๆ

            หมับ

            “อื้อ!!!” แต่แล้ว ร่างทั้งร่างก็ผวาเฮือก เมื่อถูกมือใหญ่กระชากแขนให้ขึ้นมานอนทับอยู่บนร่างสูง ริมฝีปากถูกปิดลงด้วยปากร้อนผ่าว ก่อนที่ปลายลิ้นจะถูกส่งมากวาดต้อนน้ำรสปร่าในโพรงปากเล็ก จนต่างฝ่ายต่างตวัดลิ้นเข้าหากัน เรือนกายของทั้งคู่ก็ขยับเสียดสีกัน จนเดียร์ร้อนผ่าวไปทั้งตัว

            โครม!

            ฟึ่บ

            “เฮ้ย พี่พอร์ช!

            “พี่ขอโทษ แต่พี่ทนไม่ไหวแล้ว” ทันใดนั้น คนที่ประกบปากก็เป็นฝ่ายพลิกร่างของเจ้าลูกหมาให้นอนแผ่ลงกลางเตียง แล้วไม่ต้องให้ตั้งตัว สองมือก็กระชากเสื้อนักศึกษาเปื้อนคราบน้ำแดงออกจนกระดุมขาดผึงทั้งรังดุม ตามมาด้วยใบหน้าคมคายที่ขยับซุกไซ้แผ่นอกขาวอย่างรุนแรง

            “อาห์...พี่...อย่ากัดนม...อื้อ...ยะ...” เดียร์ได้แต่ตัวสั่นสะท้านกับความต้องการรุนแรงที่ถาโถมเข้ามา ยิ่งพี่พอร์ชกำลังดื่มกินหัวนมนิ่มของเขาอย่างหิวกระหาย สองมือลูบไปทั่วทั้งตัว ทั้งยังเคล้นคลึงหนักๆ อย่างป่าเถื่อนกว่าทุกที เขาก็ได้แต่ครางประท้วงเบาๆ

            หมับ

            “อ๊าาาา!!!” เดียร์ได้แต่หวีดร้องในลำคอ เมื่อมือใหญ่กอบกำเข้าที่ส่วนอ่อนไหว แล้วรูดรั้งแรงๆ จนแทบตั้งตัวไม่ทัน สองมือก็ได้แต่กอดรอบลำคอแกร่งเอาไว้มั่น ครวญครางชิดริมหูอย่างทนไม่ไหว

            “เดียร์...อาห์...พี่ไม่ไหว...พี่ต้องการ...ต้องการเดียร์...”

            ฟุ่บ

            “!!! พะ...พี่พอร์ช...ฮื่อ...เจล...อ้ะ...” คนข้างกายใต้ได้แต่สะดุ้งเฮือก เมื่อพูรินรั้งขาขาวให้แยกออกกว้าง อีกทั้งปลายนิ้วยังกดสอดเข้าไปในช่องทางอุ่นนุ่มทีเดียว จนได้แต่ร้องบอกเสียงสั่น สองมือบีบไหล่กว้างเอาไว้แน่น

            เสียงที่พอจะดึงสติของพูรินให้กลับมา กวาดตามองของที่ว่า ก่อนจะคว้ามันมามือไม้สั่น

            ฟึ่บ

            เฮือก

            “อ้ะ...อ๊า...มะ...” แต่แล้ว เดียร์ก็ได้แต่เบิกตากว้าง สองมือจับขาที่แยกกว้างเอาไว้แน่น เมื่อความเปียกชุ่มทั้งยังลื่นถูกละเลงที่ช่องทางด้านหลัง ความเสียววาบแล่นปราดไปทั่วร่าง รู้เพียงว่าพี่พอร์ชเคล้นคลึงทางเข้าหนักๆ จนเขาก็ได้แต่ส่ายหัวไปมาบนเตียง

            ดวงตากลมโตก็มองใบหน้าชื้นเหงื่อของคนที่พยายามข่มความต้องการของตัวเอง แต่เขารู้...มือพี่พอร์ชสั่น

            “อ้ะอ๊า...ฮื่อ...อ๊า...พี่...” เจ้าลูกหมาได้แต่ครางเสียงพร่า สองมือจิกเข่าตัวเองมากกว่าเดิม เมื่อปลายนิ้วกำลังกระตุ้นหนักๆ ภายใน อีกทั้งนิ้วพี่พอร์ชยังควานไปทั่วพร้อมกับเจลเย็นๆ ที่ให้ความรู้สึกแปลกใหม่ จนเสียงร้องหลุดออกมาอย่างห้ามไม่ได้

            ภาพของเจ้าลูกหมาที่เนื้อตัวแดงก่ำ หอบหนักๆ อยู่ใต้ร่าง อีกทั้งความอุ่นนุ่มยังบีบกระชับจนคนที่กำลังอดทนอย่างที่สุด ทนไม่ไหวอีกต่อไป

            หมับ

            “พี่ขอโทษเดียร์ พี่ขอโทษ...”

            ฟึ่บ

            “อ๊าาาาาาา!!!!! จะ...เจ็บ...ฮื่อ...” สิ้นคำของพูริน ชายหนุ่มก็ดึงนิ้วออก แล้วกดสอดส่วนใหญ่เข้าไปแทนที่ทั้งที่ยังเบิกทางไม่ถึงไหน และนั่นก็ทำให้เดียร์ร้องลั่น สองมือจิกเกร็งลงบนลาดไหล่แกร่ง ปล่อยน้ำตาหยดโตลงมากับความอึดอัดที่จาบจ้วงเข้าหา

            “เดียร์...เดียร์...พี่มีแค่เดียร์...มีแค่เดียร์คนเดียวนะครับ...คนเดียวเท่านั้น” หากแต่น้ำเสียงปลอบประโลมจากคนที่กำลังเร่งเร้ากายเข้ามาภายในอย่างห้ามตัวเองไม่ได้ ทำให้คนที่กำลังร้องไห้กอดไหล่กว้างแน่น

            “ไม่เป็นไร...เดียร์...ไม่เป็น...ไร...ฮ้า...อึ้กๆ...”

            สวบๆๆๆ

            “อ๊า!...ระ...แรงไป...พี่พอร์ช...อื้อ...ได้โปรด...มันๆ...” เสียงครวญครางที่คนฟังก็อยากหยุดให้ หากแต่ฤทธิ์ยาที่กำลังออกฤทธิ์เต็มที่ก็ทำให้พูรินได้แต่กระชากร่างเล็กมาบดจูบที่ริมฝีปากหนักๆ สองมือก็ลูบไล้ผิวเนื้อชื้นเหงื่อจนแทบขึ้นรอยแดง สะโพกสอบยังคงจ้วงลึกเข้าไปในช่องทางคับแคบซ้ำๆ

            “ฮ้า...ฮื่อ...อืม...” ข้อมือขาวถูกดันขึ้นเหนือหัว ก่อนที่มันจะถูกกดจนแทบจะจมลึกลงบนเตียงนุ่ม ที่ทำให้ดวงตาคมที่ยามนี้เหมือนสัตว์ร้ายกวาดมองร่างขาวๆ ได้เต็มตา และนั่นก็ยิ่งทำให้แรงขับเคลื่อนยังโหมกระหน่ำกว่าเดิม จนคนได้รับครางสะอื้น

            ฟึ่บ

            “พี่...พอร์ช...” เจ้าลูกหมาได้แต่เปิดปรือดวงตาขึ้นช้าๆ เมื่อสัมผัสได้ถึงความอบอุ่นที่แตะลงบนแก้ม แล้วก็ได้เห็นพี่พอร์ชที่กำลังใช้ปลายนิ้วสั่นๆ ปาดเช็ดน้ำตาให้เขาอย่างเบามือ ทั้งที่ร่างกายส่วนล่างยังคงขยับเข้าหากันอย่างรุนแรง

            “เดียร์...ไม่เป็นไร...ฮ้า...ไม่เป็นไร...จริงๆ...” แล้วอาจจะเพราะแววตาตรงหน้าที่ทำให้คนใต้ร่างบอกเสียงแหบพร่า จนคนมองกระชากร่างเล็กเข้ามาบดจูบหนักๆ

            “ขอบคุณ...ขอบคุณ” เสียงทุ้มกระซิบชิดริมฝีปาก ก่อนที่จะเร่งเร้าเอากับช่องทางคับแคบที่ตอดรัดถี่ยิบ เสียงครวญครางของคนทั้งคู่ก็ดังประสานไปในห้องกว้าง ก่อนที่พูรินจะปลดปล่อยความต้องการออกมาเป็นครั้งที่สอง

            “อีก...ไม่พอ...มันไม่พอ...” ทว่า เสียงทุ้มก็กระซิบบอกชิดริมหู ปลายลิ้นเลียติ่งหูนิ่มจนคนได้รับตัวสั่นน้อยๆ ความเสียววูบวาบแล่นปราดไปทั่วร่าง จนได้แต่เอียงคอให้

            หมับ

            คนตัวโตที่ดันกายออกจัดการดันให้ร่างบางกว่าหันหน้าเข้าหาพนักเตียง ก่อนที่เสียงทุ้มจะพึมพำอย่างรู้สึกผิด แต่เขา...ห้ามตัวเองไม่ได้จริงๆ

            “เดียร์ พี่ขอ...ขอนะ...” น้ำเสียงที่เจ้าลูกหมาสูดหายใจลึกๆ ขาทั้งสองข้างยังสั่นระริก แต่ก็ยอมแอ่นก้นขึ้น เปิดทางให้กับคนที่กำลังดุนดันเข้ามาอีกครั้ง ทั้งที่กำผ้าปูเตียงแน่น ถามเสียงพร่า

            “พี่สัญญากับเดียร์...อ่ะ...ว่าจะทำกับ...ฮื่อ...เดียร์คน...เดียว...” คำขอคนที่คนฟังก็ตอบอย่างไม่ลังเล

            “พี่สัญญา” และนั่นก็ทำให้คนที่น้ำตานองหน้าเหลียวกลับไปสบตากับคนที่กำลังดันแท่งไฟร้อนเข้ามาเสียดสีในร่างเขาอีกครั้ง

            “งั้น...ไม่เป็นไร...ฮื่อ...เดียร์ไม่เป็นไร...ทำ...เท่าที่พี่...อ้ะอ๊า...ต้องการ”

            ราวกับคำอนุญาตที่พูรินรวบร่างเล็กเอาไว้แน่น ซุกไซ้เข้าที่ลำคอขาวผ่อง ก่อนที่จะเร่งเร้ากาย กระตุ้นคนในอ้อมกอดที่หอบหายใจถี่ๆ ตอบรับความปรารถนารุนแรงอย่างไม่คิดห้ามปราม อีกทั้งยังเรียกร้องขอจูบหวานๆ จนร่างกายทั้งสองยิ่งแนบชิดกันแทบเป็นเนื้อเดียว

            เวลานี้ เดียร์ไม่สนใจหรอกว่าพี่พอร์ชจะโดนยา เขาสนเพียงว่าคนที่พี่พอร์ชกำลังกอดอยู่คือเขาคนเดียวเท่านั้น

            ไม่เป็นไร ตอนนี้ยังไม่เป็นไร ไว้หลังจากนี้...ค่อยชำระความ

          กูจะเอาให้คุ้มกับที่หลังจากนี้ต้องเดินไม่ได้ไปอีกหลายวันแน่ เตรียมตัวรับความโกรธของไอ้เดียร์คนนี้ไปได้เลยนะพี่พอร์ช!!!

..................................

คิดเห็นอย่างไร กรุณาบอกกันที่
ขอบคุณค่ะ ^^


8 ความคิดเห็น:

  1. อ๊ากกกก พี่พอร์ช เบาๆหน่อยก็ได้ เดวเดียร์ช้ำในตายพอดี

    ตอบลบ
  2. ตายแล้วน้องเดียร์จะทำอะไนพี่พอร์ชอ่ะลูกกกกกก

    ตอบลบ
  3. อรึ้กกกกก=.,= ไม่หวายยยย ทิชชู่ๆๆๆๆ

    ตอบลบ
  4. เบาๆนะพี่พอร์ชเดี๋ยวเดียร์ลุกไม่ขึ้น เอิ้กกกกกก

    ตอบลบ
  5. อยากเห็นน้องเดียร์โกรธอ่ะ คึคึคึ
    พี่พอร์ชเตรียมตัวโดนเจ้าหมาน้อยชำระความโล้ด

    ตอบลบ
  6. หูยยยยย พี่พอร์ช ใจเยนนนนนนนนๆๆ -.,- คนอ่านฟินตายชัก โลยยยยย

    ตอบลบ