NC
TharnType_6
เวลานี้จะไม่ให้นายทิวัตถ์ตกใจได้ยังไง
ในเมื่ออีกฝ่ายจับหมับเข้าที่น้องชายซึ่งยังคงแข็งตัวจากความต้องการอยู่ด้วยมือเดียว
ขณะที่ปฏิกิริยาร่างกายก็พร้อมจะยกขาขึ้นถีบ หากแต่เสียงขู่ของมันก็ดังต่ำๆ
อยู่ใกล้ๆ แล้วจากแววตาที่มองมากับมือที่มันบีบแน่น...มันเอาจริงแน่
“ปะ...ปล่อยกู!”
ฝ่ามือที่เพิ่งรู้ว่าใหญ่กำท่อนเนื้อเอาไว้ด้วยมือเดียว ทำให้ไทป์กัดฟันกรอด
บอกด้วยเสียงที่พยายามเอาเรื่อง หากแต่เหงื่อเม็ดใหญ่กลับเริ่มไหลซึมรอบขมับ
หัวใจเต้นรัวแรง ไม่ใช่เพราะตื่นเต้น แต่เพราะความกลัวจนเนื้อตัวเริ่มสั่น
“กูไม่จำเป็นต้องทำตามที่มึงบอก”
ไอ้ธารว่าแบบนั้น ยามกระชากผ้าห่มออกไป
เหลือเพียงเนื้อกับความร้อนของฝ่ามือที่แตะต้องโดนกัน จนไทป์ยิ่งกัดฟันแน่น
“ปล่อย...กู”
ฟึ่บๆๆ
ฝ่ามือแข็งแรงไม่ทำตามคำบอก
อีกทั้งยังเริ่มต้นขยับมือขึ้นลง ปลายนิ้วก็หมุนคลึงส่วนปลายอย่างคนที่รู้ดีว่าควรจะทำให้อีกฝ่ายรู้สึกดียังไง
ขณะที่ดวงตาของคนทำให้ก็ไม่ได้มีความรื่นรมย์เลยสักนิด ตรงกันข้าม
ในดวงตาของหนุ่มลูกเสี้ยวกลับเย็นจัดจนน่ากลัว
การกระทำที่ราวกับบอกว่า...นี่คือของจริง
“ปล่อยของกู...ปล่อย...อึ้ก!”
ไทป์กัดริมฝีปากล่างจนแทบได้กลิ่นคาวเลือด มือทั้งสองข้างอยากจะยกต่อยมันให้กระเด็น
แต่ที่ไม่ทำไม่ใช่เพราะคำขู่ที่ว่าจะหักของเขาเป็นสองท่อน
หากแต่ความกลัวที่ฝังแน่นเอาไว้หลายปีกำลังก่อมวลขึ้นในใจ แล้วขยายใหญ่ขึ้นทุกที
“ปล่อยกูเถอะ...ปล่อย...”
ทั้งที่อยากจะตะโกนก้องว่าหยุดทำแบบนี้กับกู
กูไม่ใช่เกย์ หากแต่เสียงที่เปล่งออกมากลับเบาลงจนน่าใจหาย
สองมือที่พยายามจะดันมันให้พ้นตัวกลับกำแน่นเข้าที่หัวไหล่
ยามที่เนื้อตัวกำลังเปียกชุ่มโชกด้วยหยดเหงื่อ
กลัว...ใช่ นี่คือความกลัว
“ปล่อย...แฮก...แฮก...”
ไทป์ทำได้เพียงบอกตัวเอง
ยามมองเงาสูงใหญ่ที่ทอดทับอยู่เหนือร่าง เห็นใบหน้าหล่อคมคายที่เรียบเฉย
และมองเพียงของในมือที่เขาอยากโทษว่าเพราะความต้องการวัยรุ่นแท้ๆ
ที่แทนที่จะทำให้มันหด แต่มันกลับตอบสนองต่อฝ่ามือข้างนั้นจนทุเรศตัวเอง
ขณะที่ความเสียววูบวาบก็กำลังแล่นไปทั่วร่าง
พร้อมกับภาพความทรงจำเลวร้ายที่เหมือนจะไหลบ่าเข้ามา
‘แบบนั้นเด็กดี
มันไม่น่ากลัวหรอก แค่เรื่องสนุกเท่านั้นเอง’
ใบหน้าหล่อเหลาแบบหนุ่มลูกครึ่งถูกทาบทับด้วยใบหน้าของใครคนหนึ่งที่หนวดเครารกครึ้ม
ดวงตาหื่นกระหายกำลังจ้องมองมายังร่างของเด็กชายที่สู้แรงไม่ได้
กูไม่ได้เป็นแค่เด็กสิบสองอีกแล้ว
กูมีแรง สู้มันสิไอ้ไทป์ สู้มัน
ในใจบอกกับตัวเองหนักๆ
หากแต่สิ่งที่เปล่งออกมาจากริมฝีปากมีแค่...
“ปล่อย...ปล่อยกูเถอะ...ปล่อยกู...กูขะ...ขอโทษ...ปล่อยกู...”
มีเพียงเสียงปนสะอื้นราวกับเป็นเด็กชายไร้ทางสู้ที่พยายามบอกผู้ใหญ่ใจทรามให้หยุดการกระทำต่ำช้าเสียที
และนั่นก็ทำให้คนที่กำลังระบายอารมณ์โกรธด้วยการสั่งสอนไอ้เพื่อนร่วมห้องเงยหน้าขวับขึ้นมาอย่างตกใจ
ไทป์ไม่รู้ว่ามันคิดอะไร ไม่รู้ว่ามันมองเขาด้วยสายตาสมเพศเวทนาแค่ไหน
แต่ตัวเขาบอกได้เพียงว่า...
“ฮึก...อย่าทำกู...อย่า...”
ปล่อยผมไป ปล่อยผมไปนะ อย่าทำอะไรผมเลย
“ไหนล่ะคนอวดเก่งที่ด่าพ่อแม่กู”
“กูขอโทษ...อย่าทำ...อย่าทำกู...อย่า...”
ไทป์ไม่รู้ว่าควรจะพูดอะไรได้นอกจากคำว่าขอโทษ และขอโทษ ร่างทั้งร่างก็กำลังสั่น
ทั้งยังเปียกชุ่มไปด้วยเหงื่อ จนอีกฝ่ายชะงักมือ หากแต่แทนที่มันจะหยุด
มันกลับก้มลงมาหา
“ไม่เป็นไร...ใจเย็นๆ
กูแค่จะทำให้มึงสบายตัว”
คนฟังทำได้เพียงมองฝ่าม่านน้ำตา
แล้วก็เห็นภาพเลือนรางของแววตาที่ดูอ่อนโยนกว่าเดิม สัมผัสแข็งกร้าวและรุนแรงก็เปลี่ยนเป็นอ่อนโยนขึ้น
กระตุ้นเร้าไปทั่วความยาว แล้วกอบกำเอาไว้
ฟึ่บๆๆๆ
“ใจเย็นๆ ไม่เป็นไร...ไม่เป็นไร”
เสียงนี้ยังดังอยู่ชิดหูราวกับขับกล่อม
พร้อมกับสัมผัสร้อนของริมฝีปากที่ขบเข้าที่ติ่งหู จนคนได้รับสะดุ้งเฮือก
ตัวยิ่งสั่นสะท้าน หากแต่อาการเกร็งจนกลัวว่าจะชักกลับผ่อนลง
ร่างกายช่วงล่างก็กำลังสนองตอบฝ่ามือที่จัดการให้อย่างไม่รู้ตัว
“แบบนั้น เด็กดี แบบนั้น”
เสียงนี้ยังกระซิบบอก ขณะที่สัมผัสได้ถึงปากอุ่นที่ซับน้ำตาให้
ปลายนิ้วก็หมุนคลึงส่วนปลายฉ่ำน้ำเบาๆ จนคนได้รับเกร็งตัวแน่น
“อึ้ก...อาห์...ฮ้า...”
“ใช่ ใจเย็นๆ กูไม่ได้ทำให้มึงเจ็บ”
เสียงนี้กำลังทำให้ไทป์กลัว แต่แล้วความรู้สึกหนึ่งกลับเด่นชัดกว่าความกลัว...รู้สึกดี
ฟึ่บๆๆ
“อึ้ก...อึ้ก...อาห์...อ้ะ!!!!” ดังนั้น เพียงแค่ฝ่ามือใหญ่จัดการอีกเพียงไม่กี่ครั้ง ไทป์ก็ปลดปล่อยความต้องการออกมาจนหมดสิ้น
ก่อนที่จะหอบหายใจจนตัวโยน มากเกินกว่าแค่คนที่เพิ่งถูกช่วยจนเสร็จกิจ
และนั่นก็ทำให้คนมองที่ละมือออกเกือบจะเอ่ยถามด้วยความแปลกใจ
อาการของมันไม่ใช่แค่คนเกลียดเกย์ธรรมดาแล้วแน่ๆ
...............................................
กลับไปอ่านต่อได้ที่
ขอบคุณค่า
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น