NC บังเอิญรัก_69

NC บังเอิญรัก_69

            “โอเค กูพอใจในคำตอบ...อ้ะ” คนอารมณ์ดีว่าพลางร้องเบาๆ เมื่อมือใหญ่เลื่อนไปจับคลึงที่เป้ากางเกง จนได้แต่สูดปากอีกรอบ

            “เลิกถามคำถามงี่เง่าแล้วมาสนใจตรงนี้ได้แล้ว” ติณณ์ว่าเสียงหนัก ยามที่ก้มลงเลียแผ่นอกขาว ปลุกเร้าอารมณ์หวามอย่างต่อเนื่อง ขณะที่แคนเองก็ส่งเสียงร้องเบาๆ ยามที่แอ่นอกเข้าหา อีกมือตวัดมาขยุ้มผมแฟนเบาๆ ราวกับระบายความใคร่ที่พุ่งขึ้นเรื่อยๆ

            “จริงๆ กูตื่นเต้นว่ะมึง”

            “หืม” ติณณ์เงยหน้าขึ้นอีกครั้ง ยามมองคนที่หัวเราะอายๆ แล้วบอกด้วยเสียงเขินกว่าปกติ

            “จริงๆ กูกำลังคิดเรื่องที่มึงบอกว่ามึงเลือกจะรักกู แล้วกูก็ตื่นเต้น ดูดิ ของกูแม่งตั้งขนาดนี้แล้ว กูก็เลยพล่ามแก้เขิน” คิรากรว่าพลางชี้ให้มองสิ่งที่ยังอยู่ในกางเกง และดูเหมือนคำพูดแบบนี้จะปลุกอารมณ์รักของคนด้านบนได้อย่างดี จนเป็นฝ่ายดึงกางเกงออกอย่างระวัง ปล่อยให้สิ่งที่อยู่ภายในออกมาโลดแล่นภายนอก

            “อย่าจ้องดิ กูบอกแล้วว่ากูเขิน” และคนปากหนักก็บอกว่า...

            “ก็นายมันน่ารัก”

            ฟึ่บ

            “อึ้ก!!!” จังหวะนั้น แคนถึงกับสะดุ้งวาบ มือที่ขยุ้มผมบีบแรงขึ้น เมื่อริมฝีปากอุ่นร้อนกำลังครอบลงที่ส่วนกลางลำตัว ขณะที่ตาตี่ๆ ก็เบิกกว้าง ทำท่าจะขยับก้นหนี เพราะเจ้าตัวจำได้ขึ้นใจ...

            “มะ...มึงไม่ต้อง...อึ้ก...มึงไม่ชอบเลีย...กูรู้...ไม่ต้องเลีย...ไอ้ติณณ์” แคนว่าเสียงสั่นพร่า เพราะที่ผ่านมาติณณ์ไม่เคยอมให้เขา มันคงคิดแหละว่าสกปรก ซึ่งเขาเองไม่ว่าอะไร ก็จะให้คุณชายติดหรูมาเลียจู๋ให้ นี่ก็เสียภาพลักษณ์มันหมด แต่ตอนนี้มันกำลังทั้งเลีย ทั้งอม ทั้งขบเบาๆ จนขนแขนลุกซู่ หัวใจเต้นแรง

            “ฮื่อ...มึง...ไอ้ติณณ์...ยะ...อย่ามึง...ซี้ด...เสียวฉิบ!” แต่คนที่พยายามผลักออกไปก็ได้แต่ครางออกมา ยามที่ปล่อยให้คลื่นความสุขหรรษาโอบกอดไปทั่วร่าง ดวงตาตี่ที่หรี่ปรือก็ก้มลงมองคนที่กำลังปรนเปรอให้อย่างไม่รังเกียจกัน

            ฟึ่บ

            “อ้ะ...อืม...” แคนละมือมากำผ้าปูที่นอนเอาไว้ เมื่อจังหวะนั้น อีกฝ่ายกำลังดันปลายนิ้วเข้ามาถูไถที่ร่องก้นช้าๆ ก่อนที่จะดันเข้าไปจนต้องหลับตาแน่น รู้สึกถึงความเสียดที่คุ้นชินในทันที

            ความเสียดที่จะเปลี่ยนเป็นความสุขในอีกไม่กี่นาทีข้างหน้า

           

            “มะ...มึง...ฮื่อ...”

            “เจ็บมั้ย”

           

            “ไม่!” แคนส่ายหน้าแรงๆ ยามมองอีกฝ่ายที่ผละจากแก่นกายร้อนกลางลำตัวไปยังหัวเตียง ดึงอุปกรณ์ที่ซื้อตุนกันเอาไว้ ก่อนที่จะชโลมของเหลวเย็นลื่นให้เขา พร้อมกับดันปลายนิ้วเข้ามาขยับขยายช่องทางเป็นจังหวะที่ทำให้คนได้รับแหงนหน้าขึ้น

            “ฮื่อ...ดีชะมัด กู...อึ้ก...กูชอบจัง” คนได้รับก็บอกอย่างไม่ปิดบัง ขณะที่ถูกดันสะโพกให้ยกสูง แบบที่ติณณ์ก็นั่งคุกเข่า ยามที่ดันนิ้วเข้าไปภายใน กดซ้ำๆ ทั้งที่ดวงตาคู่คมจ้องใบหน้าขาวที่กำลังบิดเบ้ด้วยความเสียวสะท้านนิ่ง

            “แคน”

            “อืม”

            “เล่นนมให้ดูหน่อย” คำร้องขอของไอ้คุณชายที่แคนก็ลืมตาขึ้นมอง ไม่ได้ประท้วง ทั้งยังส่งมือไปคีบเม็ดเล็กๆ กลางอก บีบคลึงไปมา ทั้งยังกัดปากด้วยความเสียวกระสัน

            ภาพที่ทำให้คนด้านบนยิ่งขบกรามแน่น มองคนที่ทำให้เขามีอารมณ์ยิ่งกว่าใครไม่วางตา

            แม้ว่าแคนจะเป็นผู้ชาย แต่สำหรับคนมองแล้วนี่เป็นร่างกายที่ปลุกเร้าอารมณ์รักเขาได้มากกว่าที่ใครเคยทำ คนที่ตอนนี้กำลังทำหน้าเสียว สูดปากซ้ำๆ หลายครั้ง สองมือกำลังบีบขยำหน้าอกเรียบแนบของตัวเอง ผิวกายก็เปลี่ยนสี ทั้งยังชื้นไปด้วยเหงื่อ และช่องทางอุ่นร้อนที่ตอดรัดนิ้วเขาแทบบ้า

            “ฉันทนไม่ไหวแล้ว” สุดท้ายติณณ์ก็บอกเสียงสั่นพร่า ให้คนด้านล่างยกยิ้ม

            “กูก็ไม่ได้บอก...อึ้ก...ให้มึงทน...สักคำ” คำที่ยิ่งกว่ายาปลุกเซ็กส์ขนานไหน เพราะติณณ์ยิ่งขบกรามแน่น ยามที่รีบใส่ถุงให้ตัวเองอย่างว่องไว แล้วดันให้แคนนอนคว่ำ

            หมับ

            ท่วงท่าที่คนด้านล่างก็จับพนักเตียงอย่างดี แอ่นก้นเข้าหาราวกับรู้ว่าจะเกิดอะไรขึ้น

            สวบ

            “อึ้ก...อื้อ...ไอ้ติณณ์ ฮ้า...ของมึงร้อนชะมัด...” ทันทีที่ความร้อนผ่าวสอดแทรกเข้ามา แคนก็ส่งเสียงครางปนเสียงหัวเราะสั่น หลับตาลงรับความแข็งร้อนที่กำลังดุนดันเข้ามาในร่าง

            แม้ครั้งแรกจะเจ็บ แต่เดี๋ยวนี้มันคือการเติมเต็ม

            จนกระทั่งดันเข้าไปจนสุด อ้อมกอดแข็งแรงก็โอบมาจากด้านหลัง ซบหน้าลงบนแผ่นหลังชื้นเหงื่อ ขณะที่สะโพกสอบเริ่มขยับช้าๆ หากแต่เร้าอารมณ์เสียจนแคนกำพนักเตียงแน่น

            “แรงกว่านี้...ก็ได้นะ...มึง”

            ฟึ่บๆๆ

            แทนคำตอบ ติณณ์เองก็ขยับกายแรงขึ้น ให้แท่งไฟร้อนเข้าเสียดสีกับผนังนุ่ม กดย้ำที่จุดเดิมซ้ำๆ แบบที่แคนหยัดกายรับ เสียงครางต่ำๆ ก็ดังมาเป็นระลอก ให้คนทำยิ่งขยับกายแรงขึ้น อ้อมกอดยิ่งโอบกระชับแน่น แต่ในขณะที่แคนกำลังรับรู้ได้ถึงความสุขของอ้อมกอดกันและกัน

            แปะ...แปะ...

            “ฮื่อ...อะ...อะไรเปียกๆ...” หยดน้ำใสกลับกระทบแผ่นหลัง จนแคนจะหันมามอง หากแต่เห็นเพียงเรือนผมสีเข้มที่ซบหน้าอยู่บนหลัง แล้วเสียงหอบหายใจก็ดังมาพร้อมเสียงสะอื้น

          “ฉันรัก...นาย...รักนาย”

            แม้จะเป็นคนซื่อๆ แต่เวลานั้นแคนกลับเข้าใจทันทีว่าทำไมมันถึงร้องไห้

            “กู...ก็รักมึงนะ...อึ้ก...ฮ้าๆ...” คิรากรเข้าใจว่ามันกำลังไขว่คว้าเขาเอาไว้ มันเหมือนอยากทำให้แน่ใจว่าต่อให้คนทั้งโลกหันหลังให้มัน ก็จะมีแค่คนเดียวที่ไม่มีวันยอมไปไหน

            “มึงร้อง...ร้องออกมา...ช่างแม่งคนทั้งโลก...มึงอ่อนแอให้กูเห็น...คนเดียวก็พอ” คนตาตี่บอกด้วยเสียงหนักแน่นที่ปนมากับเสียงหอบหายใจ ให้ติณณ์เงยหน้าที่เปียกไปด้วยน้ำตาที่เก็บกักมาตลอดหลายปีขึ้นมามอง

            เขาไม่ร้องไห้ให้ใครเห็น แต่เขาจะขอยกเว้นแค่คนนี้คนเดียวเท่านั้น

            “อย่าทิ้งฉันไปไหน” คำขอร้องของคนที่ทำตัวสูงกว่าใคร แต่ตอนนี้กลับยอมวางทุกอย่างเพื่อเอ่ยขอร้อง และนั่นก็ทำให้แคนเอื้อมมือไปจับคอมันเอาไว้ บีบหนักๆ แล้วบอกว่า...

          “กูไม่มีวันทิ้งมึง”

            เท่านี้...เท่านี้ก็เพียงพอสำหรับคนที่ไขว่คว้าหาความสุขมาตลอดชีวิต

            ไม่เกี่ยวกับที่พ่อแม่ไม่ใยดี ไม่เกี่ยวกับพี่ชายที่คิดจะกำจัดให้พ้นทาง ไม่เกี่ยวกับอะไรทั้งนั้น แค่แคน...คิรากรคนเดียว

            “ถ้ามึงอยากได้ยิน...กูจะบอกมึง...ทุกวัน...กูรักมึงนะไอ้ติณณ์”

            หมับ

            “อ๊า!” แคนถึงกับสะดุ้งวาบ เมื่อสะโพกถูกรวบเอาไว้ แล้วคนด้านหลังก็กระหน่ำเข้ามารุนแรงเสียจนตัวโยกคลอน หากแต่ลิงเผือกไม่ว่าอะไร นอกจากหยัดกายรับด้วยจังหวะที่รู้กันดี ขณะที่เสียงนี้ก็ดังมาจากคนที่เคยดูถูกคนทั้งโลก

            “ฉันรักนาย...รักนาย...”

            คำรักของคนที่เคยขวางโลกที่รู้แล้วว่าความสุขอยู่ที่ไหน

            “อ้ะ..อ๊า...เหี้ย...มึง...แรงไปแล้ว...ฮ้า...ซี้ด” จากนั้น แคนก็ถึงกับประท้วง เมื่ออีกฝ่ายเล่นแรงกว่าเดิม หากแต่ความรู้สึกเต็มอิ่มที่ได้รับก็ทำให้เจ้าตัวครางเสียงหลง ซุกหน้าลงกับหมอน จิกเท้าลงบนเตียง ยามที่ขยับกายรับส่วนร้อนผ่าวที่สอดลึกเข้ามาทุกครั้ง

            “มะ...ไม่ไหว...มึง...กูไม่ไหวแล้ว...อ้ะ...” แคนซุกหน้าลงกับหมอน ยามที่ฉีดพ่นความต้องการออกมาเลอะบนผ้าปูเตียง ขณะที่ติณณ์เองก็เร่งจังหวะตาม ไม่นานเลยจริงๆ ที่จะปลดปล่อยความต้องการออกมาจนหมด

.....................................

กลับไปอ่านต่อได้ที่

http://writer.dek-d.com/dek-d/writer/viewlongc.php?id=1129064&chapter=75

ขอบคุณมากค่ะ