NC
Fall in Love_30
เวลานี้
สรัลกำลังยกยิ้มมุมปาก ยามมองร่างขาวซึ่งเขาจัดท่วงท่าให้เองกับมือ...ข้าวปั้นที่กำลังยืนเอามือยันกับผนังเหนือศีรษะ
ผิวขาวกำลังแดงจัดทั้งหน้าทั้งตัว และที่น่าอายสำหรับเด็กคนนี้คงเป็นเขาเอง...เขาที่กำลังนั่งอยู่ในอ่างอาบน้ำ
จนหน้าพอดีกับช่วงกลางลำตัวของคนที่ยืนอยู่
ไม่เพียงเท่านั้น
มือใหญ่ยังสัมผัสที่ส่วนน่ารัก แล้วรูดรั้งอย่างเชื่องช้า เนิบนาบ
แต่ทำให้อีกฝ่ายเกร็งไปทั้งตัว
“ในเมื่อปั้นยังไม่ชินกับเซ็กส์
พี่ก็จะสอนให้ปั้นชินไง”
“ตะ...แต่...แบบนี้ ผมอาย”
ก็น่าอยู่หรอก
ยืนเอาส่วนกลางลำตัวจ่อหน้าเขาอยู่แบบนี้ และนั่นก็ทำให้คนขี้แกล้ง...ยกยิ้มมุมปาก
“แต่พี่บอกแล้วว่าสำหรับพี่มันน่ารัก...นี่ก็น่ารัก”
เฮือก!
เพียงแค่ซานกำรอบส่วนน่ารัก
อีกฝ่ายก็สะดุ้งสุดตัว หอบอากาศเข้าปอด จนคนจับเองก็รูดไปมาอย่างเชื่องช้า
ปลายนิ้วก็ขยี้เบาๆ ที่ส่วนปลาย จนเสียงครางหลุดลอดออกมาจากลำคอ
“พะ...พี่ซาน...ยะ...อย่าขยี้...ตรงนั้น...ฮื่อ...”
ปารุจถึงกับเสียงสั่น มือจิกยันกำแพงหนักหน่วงกว่าเดิม แบบที่คนฟังก็ถามกลับ
“ตรงนั้นน่ะตรงไหน” ปากถาม
แต่ปลายนิ้วโป้งกำลังขยี้ที่ส่วนปลายสีฉ่ำสวยไปมา รับรู้ได้ถึงแรงกระตุกในมือ
ราวกับฟ้องว่าเจ้าของแก่นกายเสียวซ่านขนาดไหน...ก็ขนาดที่แข็งและร้อนได้แบบนี้ยังไงล่ะ
น่าดูด
สรัลคิดอย่างช่วยไม่ได้
ตามประสาผู้ชายที่เคยลองชิมมาหมดแล้วทุกอย่าง ซึ่งยิ่งมองท่าทางเขินอายของข้าวปั้นที่หอบหายใจจนหน้าแดง
แต่พยายามกลั้นเสียงร้องแบบนี้ก็ยิ่งทำให้เขาปวดหนึบไปทั้งช่วงล่าง
หากแต่ความหรรษาของการเมคเลิฟไม่ได้มีเพียงการเอาเข้า แล้วกระแทกเท่านั้น
การเล้าโลมสำหรับเขาก็สำคัญ โดยเฉพาะกับคนที่ไม่เคยแล้วด้วย
ฟึ่บๆ
“อ๊า!
พี่...ซี้ด...ตรงนั้น...อย่าขยี้ตรงรู...ฮื่อ...พี่ซาน...ปั้นเสียว...”
คนเด็กกว่าถึงกับเสียงเสียงกระเส่า เอนตัวเข้าหากำแพง
ซึ่งมันหมายความว่าส่วนอ่อนไหวก็กำลังจ่อเข้าใกล้หน้าของคนตัวโตมากกว่าเดิม
จนคนฟังเองก็ไม่รอช้าที่จะใช้...ลิ้น
แผล็บ
เฮือก!!!
“อะ...ฮื่อ...พี่ซาน...มะ...ไม่...ฮื่อ...ฮื่อ...ปั้น...”
บัดนี้ ข้าวปั้นเอนหน้าซบกับกำแพงแล้ว เมื่อปลายลิ้นร้อนชื้นกำลังเลียเข้าที่ส่วนแข็งขืน
ริมฝีปากร้อนจัดก็ดูดเข้าที่ส่วนปลายเบาๆ ก็ทำให้ก้นเล็กๆ เด้งมาข้างหน้า
ท่าทางน่ารักที่คนตัวโตก็ไม่ประวิงเวลา
ฟึ่บ
“ซี้ด...ฮื่อ...พี่...พี่ซาน...”
ข้าวปั้นถึงกับร้องไม่เป็นภาษา เมื่อปากร้อนผ่าวครอบลงมา เท่านั้นไม่พอ ยังดูดเม้มแรงๆ
เป็นจังหวะที่ทำให้สะโพกเล็กส่ายเร่า มือข้างหนึ่งผละออกมาขยุ้มผมสีเข้ม
ยามที่ร่างกายก็โน้มโค้งลงมาจนเหมือนกุ้งต้มสุก แต่มีหรือที่สรัลจะปล่อย
นอกจากดันมันให้เข้าไปลึกกว่าเดิม ใช้ลิ้นมากกว่าเดิม
ใช้ริมฝีปากให้เป็นประโยชน์กว่าเดิม
“พะ...พี่ซาน...พอ...พอแล้ว...มะ...ปั้นไม่ไหว...ฮื่อ
ไม่ไหวจริงๆ...” ร่างเล็กหอบหายใจหนักหน่วง แทบจะทิ้งตัวลงมา บ่งบอกว่าทานอารมณ์ที่ถูกเขาปลุกปั่นไม่ไหว
แต่มีหรือที่คนขี้แกล้งจะหยุด นอกจากไล้เลียแรงๆ รับรู้ได้ถึงแรงกระตุกของอีกฝ่าย
จนต้องเหลือบตามอง
คนที่ผิวเปลี่ยนเป็นสีระเรื่อ
หัวนมสีอ่อนแข็งชันจนต้องเอื้อมไปบดขยี้ด้วยปลายนิ้วมือ ใบหน้าชื้นไปด้วยหมดเหงื่อ
เส้นผมยุ่งเหยิง ริมฝีปากเผยอเปล่งเสียงคราง ไหนจะแก้มขาวๆ
ที่แดงจัด...ทั้งหมดนั่นทำให้สรัลรู้เลยว่าเขาคิดผิดมาก่อน
ข้าวปั้นมีเสน่ห์กว่าที่คิด...อย่างน้อยที่สุดก็ทำให้เขาแทบคลั่งกับสีหน้าแบบนี้
ความคิดของคนที่จัดการเลื่อนมือไปบีบขยำก้นนุ่ม
โลมไล้ที่ช่องทางเล็กแคบอย่างเบามือ รับรู้ได้ถึงอาการสะดุ้งของคนที่เขาบังคับให้ยืนยันกำแพง
หากแต่ริมฝีปากร้อนผ่าวที่ดูดเป็นจังหวะหนักหน่วง ก็ทำให้เด็กติ๊งต๊องลืมเลือนไปว่ากำลังจะถูกทำอะไร
“พะ...พี่ซาน...ฮื่อ...อื้อๆ...เฮือก!!”
แน่นอนว่าสรัลไม่คิดรอให้อีกฝ่ายตั้งตัว
ยามที่ดันปลายนิ้วชุ่มโลชั่นเข้าไปในช่องทางร้อนผ่าวช้าๆ...เนิบนาบ
หากแต่เร้าอารมณ์ สอนสั่งให้เด็กน้อยอีกคนรู้ว่าการถูกอะไรสอดเสียดเข้าไป
ไม่ใช่เรื่องน่ากลัวอย่างที่คิด ยิ่งกับข้าวปั้นที่ล่มไม่เป็นท่าเมื่อคืน
หากเขาใจร้อน คงเผลอทำให้อีกฝ่ายกลัวไปอีกนานแน่
จุ๊บ จ๊วบ...จ๊วบ
“อะอ๊า...พี่ซาน...ฮื่อ....พี่...”
ปากร้อนยังคงดูดกลืนส่วนร้อนผ่าว ขณะที่นิ้วยาวก็กำลังชำแรกแทรกผ่านส่วนคับแคบ
ค่อยๆ ดันมันเข้าไปจนสุด รับรู้ได้ถึงความผ่อนคลายมากกว่าเมื่อคืน
ขณะที่ปารุจเองก็ทิ้งตัวลงมา วางมือบนไหล่เขาทั้งสองข้าง โน้มตัวมากอดเอาไว้แน่น
ยามที่หอบหายใจระรัวกว่าเดิม
“พะ...พี่ซาน...ปั้น...อะอ๊า...ดี...ดีจัง”
คำนี้แหละที่เขาต้องการ
ความคิดของคนที่ค่อยๆ ดันนิ้วที่สองเข้าไป
งอนิ้ว แล้วกระตุกเบาๆ ให้สัมผัสกระแทกโดนผนังอุ่นนิ่มที่ตอดรัดแทบบ้า
จนคนได้รับสะดุ้งโหยง ครางก้องออกมาทั่วห้องน้ำ เสียงหอบหายใจยิ่งดังถี่กระชั้น
จนคนที่ใช้ปากให้ ผละออกช้าๆ จนแลเห็นน้ำใสที่เชื่อมติดกับท่อนไฟร้อน
เพื่อเงยหน้าขึ้นมอง
“ชอบหรือปั้น” คำถามที่คนฟังทำได้เพียงหอบ
ขณะที่ใบหน้าแดงจัดก็ชื้นไปด้วยเหงื่อ
ซ่า!!!
“อึ้ก
พี่ซาน...ยะ...อย่าขยับแบบนั้น...มันโดน ฮื่อ...” ทันใดนั้น
คนที่นั่งแช่อยู่ในน้ำครึ่งตัวก็ลุกขึ้นมานั่งขอบอ่าง
แล้วดึงให้ข้าวปั้นขยับเข้ามาใช้สองเข่าชันอยู่ข้างตัว โดยที่นิ้วยาวยังคงทิ้งค้างอยู่ภายใน
สอดเสียดให้เด็กน้อยครางกระเส่า แทบจะทิ้งหน้าลงบนบ่า
“แบบนี้ดีมั้ยปั้น”
เสียงทุ้มพร่าถามริมหู ให้คนฟังกดหน้าแรงๆ
“ดะ...ดี...พี่ซาน...มันเสียว...อึ้ก
อาห์...อ๊า...พี่...”
สวบๆๆ
ยิ่งชายหนุ่มดุนดันนิ้วเข้าไปมากแค่ไหน
อีกฝ่ายก็ยิ่งครางหนักหน่วงกว่าเดิม สะโพกเล็กๆ ก็ขยับเคลื่อนรับนิ้วยาว
จนสรัลเองก็ขบกรามแน่น
หากแต่มือใหญ่ก็คว้าเข้าที่ของเล่นที่เขาเพิ่งแกะออกจากห่อสดๆ ร้อนๆ
หมับ
“อื้อ!!!” จังหวะนั้นเอง
ปลายคางก็ถูกดันขึ้นให้รับจูบร้อนระอุ อย่างที่กระต่ายตัวน้อยก็ทำได้เพียงครางอื้ออึง
แต่ก็เปิดปากรับปลายนิ้วที่สอดลึกเข้าไป พัวพัน
แลกเปลี่ยนน้ำลายจนเสียงจูบก้องไปทั่วทั้งห้อง
ประสานกับเสียงของนิ้วที่กดกระแทกเข้าไปในช่องทางร้อนคับแคบ
ฟึ่บ
“ฮื่อ!!! อื้อ! อืมมมม!!” จังหวะนั้นเอง คนตัวโตก็ดึงนิ้วออก
แล้วแทนที่ด้วยของเล่นความยาวสามนิ้วที่มีลักษณะเป็นหัวกลมตรงปลาย หดแคบเข้า
แล้วขยายออกกว้างสีดำสนิท...กดเข้าไปช้าๆ แต่ทำให้คนได้รับครางอื้ออึงในปาก
สองมือก็บีบไหล่กว้างแน่นจนแทบจะจิกเล็บลงไป แต่ครั้งนี้คนตัวโตก็ไม่คิดใจดี
สรัลยังคงมอบจูบหนักหน่วงให้อีกฝ่าย
ดูดลิ้น ดูดปากจนคนได้รับตัวอ่อนยวบยาบ ดันสะโพกไปด้านหลัง
รับสิ่งแปลกปลอมชุ่มด้วยโลชั่นที่สอดเข้าไปช้าๆ...ช้าๆ...กระทั่งเข้าไปจนสุด
“แฮก...แฮก...พี่ซาน...อื้อ...มัน...อึดอัด...”
“เจ็บมั้ย”
พอปากเป็นอิสระก็ร้องครางเสียงเครือ ที่ดูยังไงก็น่าขยี้มากกว่าน่าสงสาร แบบที่ซานก็เอ่ยปากถาม
ให้อีกฝ่ายส่ายหน้าแรงๆ
“มะ...ไม่เจ็บ...”
“เพราะปั้นคิดว่านี่ไม่ใช่ของพี่หรือเปล่า”
“มะ...ไม่ใช่นะ
มันไม่เกี่ยว...เฮือก...พี่! อื้อ!”
พอตอบไม่ตรงคำถาม คนตัวโตก็จัดการดึงของเล่นออกนิด แล้วกระแทกเข้าไปเบาๆ
จนคนได้รับตัวงอ เผยอปากเปล่งเสียงคราง เสียวเสียจนแผ่นท้องเกร็งอย่างเห็นได้ชัด
“เมื่อคืน ปั้นคิดอะไรอยู่”
“มะ...ไม่รู้...อื้อๆ พี่ซาน
อย่า...อึ้ก...โดน...อ้ะ...มันโดน...” พอไม่ได้คำตอบที่ต้องการ
สรัลก็ไม่ลังเลเลยที่จะกระทุ้งมันเบาๆ โดยที่กดของเล่นเอนไปข้างหน้าอีกนิด
อย่างรู้จุดที่ทำให้รู้สึกดี สลับกับชักรูดส่วนน่ารักไปพร้อมกัน
จนคนตัวเล็กหอบสะท้าน เด้งสะโพกเข้าหาไม่หยุดหย่อน
สองขาก็แยกออกกว้างจนแทบจะทับหน้าตัก
“เด็กดี
ไหนบอกพี่สิ...ปั้นกลัวอะไร...”
“มะ...ไม่รู้...เฮือก”
ฟึ่บๆๆ
คราวนี้ ไม่ใช่แค่ดันเบาๆ
หากแต่สรัลจัดการดึงมันออก แล้วดันเข้าไปจนสุดหลายๆ ครั้ง จนคนได้รับผวาเฮือก
แหงนหน้าขึ้นมองเพดาน หอบเสียงกระเส่า
ยามที่ส่งมือมาทาบทับมือใหญ่ที่กอบกำส่วนอ่อนไหวเอาไว้
พยายามจะให้รูดมันเร็วกว่านี้ แต่ผู้สอบสวน...แค่กำมันเอาไว้แน่น
“พะ...พี่ซานให้ผมปล่อย...ฮื่อ...เสียวจะตายแล้ว...มะ...ไม่ไหว...ให้ผมปล่อยนะ...”
คนเด็กกว่าร้องขอทั้งที่ตาฉ่ำน้ำ หอบรัวแรง พยายามผลักดันมือใหญ่ให้ขยับ
แบบที่คนตัวโตก็เลื่อนปลายนิ้วมาลูบคลึงที่ส่วนปลายแดงก่ำฉ่ำเยิ้ม
แต่...ปิดมันเอาไว้
ข้างหน้าปิด
แต่ข้างหลังนี่ดึงออกแล้วกดกระหน่ำย้ำๆ จนคนได้รับครางอย่างทรมานปนอึดอัด
สวบๆ
“พี่ซาน...ฮื่อ...ขอผมแตก...ผม...ไม่ไหว...อ้ะอ๊า...ฮื่อ...”
“ปั้นตอบคำพี่ก่อนสิว่าปั้นกลัวอะไรอยู่”
คำถามที่ปารุจส่ายหน้าแรงๆ
สวบๆๆๆ
“อ๊า!!!”
มือใหญ่ขยับของเล่นให้ดันเข้าลึกกว่าเดิม
กระแทกแรงกว่าเดิม เสียดสีหนักหน่วงกว่าเดิมจนคนได้รับเงยหน้าทั้งน้ำตา
หอบระรัวจนแผ่นอกสะท้อนขึ้นลง ใบหน้าที่บิดเบ้ด้วยความเสียวกระสันก็เงยขึ้นมอง
ยามที่บอกเสียงสั่นระริก
“กลัว...ปั้นกลัว...”
“ปั้นกลัวอะไร”
หมับ
“ฮึก...ปั้นกลัวว่าพี่ซานจะกอดปั้นแค่ครั้งเดียว...กลัว...จะไม่สมหวัง...ปั้นกลัว...ฮึก...”
ต้นเหตุความกลัวที่ทำให้ร่างกายต่อต้านกรายๆ
ดังออกมา แบบที่คนฟังก็นิ่งไปนิด แต่เพียงพักเดียวก็ลูบหลัง ลูบไหล่
ลูบใบหน้าชื้นเหงื่อ แล้วดันให้เงยขึ้นรับจูบร้อนระอุ
ยามที่มือใหญ่ก็เริ่มต้นขยับให้อีกครั้ง
“เก่งมาก เด็กดี”
จูบร้อนผ่าวที่มาพร้อมกับของเล่นที่กระทุ้งเข้าไปในกายหนักๆ
กับมือใหญ่ที่ชักรูดด้วยจังหวะเดียวกัน จนคนที่ปล่อยน้ำตาเป็นสายหอบหายใจ
หลับตาแน่น
สวบๆๆ
“อ้ะ...อ๊า...ฮ้า...มะ...ไม่ไหว...เร็ว...ไป...พี่ซานๆ...ปั้น...อืม!!!”
เพียงไม่นาน ปารุจก็หอบหายใจจนตัวโยน
ปลดปล่อยความต้องการออกมาเต็มฝ่ามือใหญ่ ทั้งยังทิ้งหัวลงซบบนหัวไหล่อย่างหมดแรง
.........................................
คิดเห็นอย่างไร บอกกันได้ที่
ขอบคุณค่ะ
กรี๊ดดดดดดดดดดดด พี่ซานขี้อ่อยของน้อง
ตอบลบ-///////- เอาอีกกก
ตอบลบความคิดเห็นนี้ถูกผู้เขียนลบ
ตอบลบมีทิชชุ่แจกหลังอ่านจบมั้ยคะ-////-โฮกกกก
ตอบลบ