NC Try Me [ภาคิน&กราฟ]_19
“ฮื่อ...อื้อ...แฮก...แฮก...”
ปลายลิ้นที่กำลังตวัดเกี่ยวกับลิ้นนุ่มภายในอย่างมีชั้นเชิง
ตรงเข้าถูไถจนเปียกแฉะ แล้วมันก็ยิ่งเพิ่มความร้อนแรงมากขึ้น
เมื่อภาคินคร่อมทับมาทั้งตัว จับปลายคางไม่ให้ดิ้นหนี
เพื่อมอบสัมผัสร้อนระอุที่กำลังทำให้ร่างกายของกราฟแทบลุกเป็นไฟ
ลมหายใจร้อนผ่าวยิ่งถูกยัดเยียดเข้าไปในโพรงปาก
เสียงหอบหายใจยิ่งดังสะท้าน หยาดน้ำใสเริ่มไหลเลอะขอบปากอย่างไม่รู้วิธีกลืนมันลงไป
สัมผัสที่ทั้งรุกเร้า ทั้งรุนแรง หากแต่แฝงด้วยการ...ปลอบประโลม
สัมผัสที่พอได้รับจากคนคนนี้ก็ทำให้กราฟตัวอ่อนยวบ
“อื้อ...ฮื่อ...”
ร่างกายของกราฟกำลังบอกว่าทนไม่ไหว อยากจะโผเข้าหาอีกฝ่าย อยากจะขอให้ช่วยให้หลุดพ้นความทรมาน
ทว่าหัวใจเขากำลังเปี่ยมไปด้วยความสับสนกับการกระทำของคนตรงหน้า
หมับ
“ฮ้า!!!” แต่แล้ว สิ่งที่คิดอยู่ในหัวก็ปลิวหายออกไปหมด เมื่อมือใหญ่เลื่อนลงมาลูบคลำที่เป้ากางเกง
จนต้องสะบัดหน้าหนี
“พี่ภาคิน...อย่า...”
กราฟห้ามได้เพียงเท่านั้น เพราะเขารู้ดี ภายใต้กางเกงยีนขาเดฟของเขานั้น...
“แค่นี้ก็แตกแล้วหรือ”
แต่ไม่ใช่กับคนตัวโตที่ปล่อยมือที่จับเอาไว้
เพื่อไปปลดกางเกงออกจากสะโพก ซึ่งยังไม่ทันรั้งชั้นในออก ความเปียกลื่นที่เหนียวเหนอะเลอะกางเกงก็บอกเรื่องราวของมันได้ดี
จนกราฟต้องใช้ท่อนแขนที่เป็นอิสระปิดหน้าตัวเองมั่น
“จะด่าผมว่า...ห่วยแตก...อีก...แฮก...แฮก...ใช่มั้ยล่ะ”
กราฟเค้นเสียงแหบพร่า บอกอย่างน้อยเนื้อต่ำใจ
แต่ไม่กล้าที่จะสบตาอีกฝ่ายอย่างหวั่นเกรงดวงตาแสนเย็นชา จนได้ยิน...
“ฉันยังไม่ทันได้พูดสักคำเลยนะไอ้เด็กดื้อ”
หมับ
“เฮือก! อึ้ก...พี่...ฮื่อ...อึ้กๆ...” ยังไม่ทันที่จะทำความเข้าใจกับคำพูดนี้ด้วยซ้ำ
มือใหญ่ก็จับเข้าที่แก่นกายที่แม้จะปลดปล่อยออกมาแล้วรอบหนึ่ง
แต่มันก็ยังคงแข็งคัดจนปวดหนึบไปหมด สัมผัสที่แค่จับก็ทำให้กราฟแทบแอ่นก้นขึ้นจนลอยเหนือฟูก
แต่นี่ภาคินกำลังรูดรั้งไปด้วย คนได้รับก็แทบดิ้น
“ฮ้า...อึ้ก...พี่...เสียว...มัน...เสียว...”
ความเสียวกระสันจู่โจมร่างกาย
เพียงแค่มือใหญ่รูดรั้งให้ และเพียงปลายนิ้วบดขยี้ที่ส่วนปลาย
กราฟก็แหงนหน้าขึ้นเต็มแรง สะดุ้งเฮือก หอบอากาศเข้าเต็มปอด
ทั้งยังไม่อาจจะรั้งสะโพกที่ขยับเข้าหามือใหญ่ได้เลย
แผล็บ
“ฮื่อ!!! ยะ...อ้ะ...อ้ะอาห์” หากแต่ภาคินไม่สร้างความปั่นป่วนเท่านี้ เพราะชายหนุ่มกำลังก้มลงใช้ริมฝีปากครอบเข้าที่หัวนม
ทั้งดูด ทั้งเม้ม ทั้งกัดเบาๆ ก็ทำให้กราฟดิ้นพล่าน
เสียงครวญครางยิ่งดังออกมาจากริมฝีปากสีสด และไม่แปลกเลยที่...
แฉะ แฉะ
พรวด
เพียงรูดรั้งไม่กี่ทีจนเสียงฉ่ำแฉะก้องไปทั่ว
ส่วนปลายแดงก่ำก็ปลดปล่อยน้ำขุ่นขาวออกมาอีกระลอกนึงจนเลอะเปรอะเปื้อนฝ่ามือใหญ่
ทว่า
กราฟกลับแทบจะร้องไห้ เมื่อความต้องการของเขาไม่ลดน้อยลงเลย ตรงกันข้าม
มันกลับยิ่งร้อนรุ่มกว่าเดิม ร่างกายกำลังกรีดร้องว่าเขาต้องการมากกว่านี้
จนต้องลดมือที่ปิดหน้าลง มองฝ่าม่านน้ำตาไปยังผู้ชายที่ใจร้ายที่สุด
และไม่อาจจะข่มกลั้นอารมณ์ได้อีกต่อไป
“ช่วย...ด้วย..พี่ภาคิน...อึ้ก...ช่วยผม...อีก...ไม่พอ...ฮึก...ไม่พอ”
น้ำตาหยดใสไหลอาบแก้ม
ยามที่เว้าวอนขอร้องผู้ชายอีกคนที่บัดนี้สีหน้าเปลี่ยนไปแล้ว
แน่ล่ะ
เมื่อมองเด็กหนุ่มที่นอนราบอยู่บนเตียงในเวลานี้
เด็กอวดเก่งที่ตอนนี้ไร้แววอวดดี
มีเพียงดวงตาเว้าวอนขอร้องบนใบหน้าแดงระเรื่อที่เปี่ยมไปด้วยความทรมาน เรือนกายเปลือยเปล่าที่มีเพียงเสื้อแขนยาวรั้งขึ้นไปเหนืออก
และทั้งที่เคยคิดว่าเป็นเด็กน้อยไม่อยู่ในสายตา แต่ภาพของแผ่นอกที่ประดับด้วยหัวนมสีอ่อนฉ่ำแฉะเพราะน้ำลายของเขา
แผ่นท้องแนบราบแอ่นขึ้นน้อยๆ ไหนแก่นกายสีระเรื่ออย่างที่รู้เลยว่าไม่เคยเอาไปเสียดสีกับใครมาก่อนก็ชูชัน
คนมองก็รู้สึกถึงความปรารถนาที่ก่อตัวขึ้นเงียบๆ หากแต่พร้อมจะรุนแรงดั่งพายุคลั่ง
ยิ่งเรือนกายขาวผุดผาดที่เปรอะเปื้อนไปด้วยน้ำรักของเจ้าตัวทำให้ภาคิน...ตาวาววับ
เรือนกายที่ไม่ว่าเขาชักจูงไปทางไหนก็คล้อยตามอย่างง่ายดาย
แถมยังพยายามไขว่คว้าหาอ้อมกอด ถูไถร่างกายเข้าหา ทั้งร้องไห้ ทั้งหอบหายใจ
ทั้งตัวสั่นสะท้านเหมือนลูกนกที่ไม่ว่ามองมุมไหนก็ช่างน่ารังแก จนคนมองเองก็ไม่อยากเชื่อว่าเขาต้องข่มกลั้นอารมณ์ขนาดนี้
เขาไม่ได้สัมผัสของสดสวยขนาดนี้มานานแค่ไหนแล้ว
ความคิดที่ภาคินกัดฟันกรอด
เมื่อคิดเรื่องไม่เป็นเรื่อง
หมับ
“พี่ภาคิน....พี่...ฮึก...ช่วยผม...ด้วย...อื้อ”
ทันใดนั้น กราฟก็ขยับเข้ามากอดรอบลำคอ พยายามดุนดันกายเข้ามาเสียดสีอย่างหวังไล่ความกระสันอยาก
แต่มันไม่ได้ลดน้อยลงเลย มีแต่จะเพิ่มมากขึ้น
จนริมฝีปากสีสดกำลังพยายามกดจูบที่ซอกคอ เรียกร้องสัมผัสที่มากกว่านี้
จนภาคินเองก็เผลอ...ใจอ่อน
“อื้อ!!!” ริมฝีปากอุ่นร้อนประกบแนบเข้าที่กลีบปากสีสด ซึ่งคราวนี้มันไร้ซึ่งความนุ่มนวล
มีเพียงความร้อนรุนแรงที่รุกไล่กราฟไปถึงขอบเหวแห่งกามอารมณ์
สอนสั่งเด็กน้อยไม่รู้ประสาที่ทำได้เพียงแยกปลายเท้าออกกว้าง
ให้ผู้ชายอีกคนแทรกตัวเข้ามา
ตุบ
“พี่...”
ทว่า
ในขณะที่ถูกดันลงไปนอนอีกครั้ง กราฟก็เกือบจะเอ่ยประท้วง ถ้าไม่ใช่เพราะริมฝีปากร้อนผ่าวกำลังพรมจูบไปทั่วร่าง
ไต่ลงไปยังแผ่นท้องขาวเนียน กดจูบหนักๆ ที่ทำให้กราฟเสียวจนก้นลอย
“แฮก
แฮก...พี่ภาคิน เฮือก! อ้ะอ๊า...ฮ้า...พี่
เสียว...ฮื่อ...มันเสียว...อึ้กๆ”
ทันใดนั้น
กราฟก็ครางก้องไปทั่วห้องกว้าง เมื่อปลายลิ้นร้อนกำลังขยี้ลงบนส่วนปลายแดงก่ำฉ่ำเยิ้มแรงๆ
ตวัดเลียอย่างมีชั้นเชิง ก็ทำให้คนที่โดนยาแทบจะแตกเป็นรอบที่สาม หัวใจดวงน้อยเต้นแรง
สองมือทำได้เพียงจับกำที่หมอนใบนุ่ม ยามที่แอ่นสะโพกเข้าหาราวกับต้องการมากกว่านี้
ไม่พอ
แค่นี้มันไม่พอ
ฟึ่บ
เฮือก!
“ฮ้า!
ฮ้า...อื้อ!!! ยะ...อย่า...อ้ะๆ...แฮก...”
กราฟครวญครางแทบไม่เป็นภาษา เมื่อโพรงปากร้อนครอบลงที่ส่วนอ่อนไหว จนความวาบหวามจู่โจมไปทั่วร่างกาย
เสียงหอบหายใจยิ่งดังกระชั้น เรียวขาจิกเกร็งลงบนที่นอนนุ่ม
และทำได้เพียงแอ่นกายรับสัมผัสร้อนระอุที่คนตัวโตรู้ดีว่าควรจะทำยังไง
ฟึ่บๆๆ
ริมฝีปากเริ่มขยับและดูดเม้มรุนแรงกว่าเดิม
มือใหญ่ลูบไล้แผ่นหลังชื้นเหงื่อเร่งเร้าความต้องการของเด็กหนุ่ม
“เสียว...มันเสียว...พี่...พี่...ไม่...ไหว...”
ใบหน้าของเด็กเกเรกำลังบิดเบี้ยวด้วยความต้องการเบื้องต่ำ น้ำตาหยดใสไหลอาบแก้ม
ขณะที่มือใหญ่ก็เลื่อนขึ้นไปบีบขยี้หัวนมนิ่มไปด้วย
จนกราฟจิกปลายนิ้วกับฟูกนุ่มแน่น และไม่นานเลยที่....
“อ๊า!!!” หยาดน้ำขุ่นก็ล้นทะลักเข้าไปในโพรงปากอุ่นที่รองรับเอาไว้
ซึ่งแทนที่ภาคินจะหยุด
ตรงกันข้าม...ชายหนุ่มกลับรู้ว่ามันยังไม่ถึงครึ่งทางต่างหาก
“พี่...มันไม่พอ...ฮึก...มันไม่พอ...”
กฤติธีบอกเสียงสั่นพร่า
ยามใช้มือหนึ่งจับเข้าที่ศีรษะได้รูป
แล้วดันกายเข้าไปโพรงปากอีกครั้งอย่างไม่อาจจะห้ามร่างกายของตัวเองไว้ได้เลย
ซึ่งภาคินก็ไม่ว่าอะไร นอกจากริมฝีปากที่ดูดเม้มแรงๆ
ขยับเข้าออกจนเด็กหนุ่มหอบหายใจหนักๆ อย่างรู้ดีว่าควรจะทำให้คู่นอนมีความสุขที่สุดยังไง
ขณะที่ดวงตาคู่คมก็เหลือบขึ้นไปมอง
ภาพแสนยั่วยวนของเด็กที่เคยปรามาสว่าห่วยแตกสิ้นดี
เด็กที่กำลังบิดกายไปมาใต้ร่างของเขา
กำลังครวญครางกับสัมผัสของเขา กำลังกรีดร้องด้วยความสุขสมที่เขาส่งไปปลายทาง
จนคนมากประสบการณ์ก็เผลอส่งมือไปบดคลึงที่ช่องทางคับแคบช้าๆ ซึ่งเพียงสัมผัส...อีกฝ่ายก็สะดุ้งเฮือก
จุ๊บ...จ๊วบ...จ๊วบ...
“พี่...ภาคิน...อื้อ!!!”
เสียงเรียกที่ชายหนุ่มก็กลับมาประกบจูบที่ริมฝีปากได้รูปอีกครั้ง
และอีกครั้ง
ราวกับปิดกั้นทุกเสียงร้องที่กำลังดึงสติของเขาไม่ให้เผลอปล่อยไปตามอารมณ์
..........................................
กลับไปโยนรองเท้าใส่และอ่านต่อได้ที่
ขอบคุณค่ะ
อ่านไปอ่านมา ทำไมมันน่ารักง่ะ-//////-
ตอบลบโอ้ยยยย พี่ภาคินค่ะทำเลยเถอะน้องมันรอมานานแล้ว
ตอบลบอ่านแล้วรักพี่ภาคิณมากเลยอ่ะ แต่เมื่อไหร่จะยอมรับความจริงนะ สงสารกราฟมากเห็นมั้ยน้องมั่นคงขนาดไหนพี่ภาคิณแสดงออกมาเสียทีเถอะนะ
ตอบลบ-/////-
ตอบลบแตกไปกี่รอบแล้ววววว
ตอบลบ