NC Try Me_28
ความคิดของวัยรุ่นที่ช่วงล่างตอบสนองอย่างซื่อตรง
เพราะแค่จูบลามกแบบนี้ก็ทำให้มันแข็งคัด ปวดหนึบอยู่ในกางเกง
จนต้องไล่ต้อนคนที่เก่งกว่าอย่างเทียบไม่ติด
ทว่า
คนที่อยากได้ก็ไม่คิดจูบอย่างเดียว เพราะมือใหญ่ลูบไล้คลึงเคล้าไปทั่วร่างเก้งก้าง
หากแต่น่าสัมผัส ปลดรั้งกางเกงนอนให้เลื่อนลงต่ำไปถึงสะโพก
หมับ
เฮือก!!!
“อะอาห์...อย่า...ผมมีเรียน...วันนี้มีเรียน...”
“สภาพนี้?”
ฟึ่บๆ
“อ๊า...อึ้กๆ...เหี้ย...อย่า...อย่า...”
ภาคินถามไม่พอ
มือใหญ่ที่จับเข้าที่ส่วนสีอ่อนๆ น่าดูดอมก็ขยับขึ้นลงช้าๆ
รูดหนังหุ้มปลายให้เปิดออก ปล่อยให้ส่วนสีแดงก่ำโผล่ขึ้นมาหายใจ จนกราฟแทบดิ้น
มือที่กำไหล่ก็เปลี่ยนเป็นจิก ครางสั่นไปหมดทั้งตัว จนคนมองก็หัวเราะต่ำๆ
หัวยังถอกเปิดไม่หมดเลยแล้วจะทำซ่ามาต่อต้านเขาเนี่ยนะ
ยิ่งห้ามก็เหมือนยิ่งยุ
เพราะปลายนิ้วก็ลูบคลึงส่วนสีระเรื่อ
“อ๊า...เสียว...เสียว! อย่าขยี้ตรงนั้น!!!”
เพียงแค่บดปลายนิ้วเข้าที่รูเล็กส่วนปลาย
คนไร้ประสบการณ์ก็ดิ้นพราดๆ ทั้งผลักทั้งดันไหล่แกร่งให้ห่างตัว
ทั้งที่น้ำตากำลังปริ่มขอบตา เสียวเสียจนครางไม่เป็นภาษา
“อยากให้ใช้ปากมั้ยล่ะ”
ภาคินกระซิบเสียงเจ้าเล่ห์ และแม้จะเจ็บใจแค่ไหน
หากแต่คนที่ร้อนไปหมดทั้งตัวก็ทำได้เพียงพยักหน้าแรงๆ จนหัวสั่นหัวคลอน
แผล็บ
“เฮือก! มะ...ไม่ตรงนั้น ไม่...พี่...อย่าเล่นนมผม...”
หนก่อนที่มีอะไรกัน
มันผ่านไปราวกับพายุพัดผ่าน หากแต่ครั้งนี้มันไม่เหมือนกัน
เพราะคนที่บอกว่าจะใช้ปากให้ ไม่ได้เคลื่อนไปดูดอมส่วนน่ากิน
แต่กำลังสนใจอีกอย่างที่น่ากินไม่แพ้กัน...หัวนมที่ชูช่อสวย
และแค่แตะ...ก็สั่นไปหมด
ดังนั้น
พอปากอุ่นครอบลงไป กราฟก็แอ่นอกขึ้นอย่างทนไม่ไหว แหงนหน้าเต็มแรง
ยามที่สัมผัสความเสียวปนเจ็บเล็กๆ ของปากร้อนที่ดูดคลึงมันแรงๆ
ทั้งยังเลียสลับไปมาจนรู้สึกชา หากแต่เป็นความชาที่ไม่อยากให้หยุดลง
หมับ
คนที่ปากว่าไม่ก็คว้ากอดคอคนตัวโตกว่าแน่น
ขบฟันแน่น เมื่อริมฝีปากร้ายกาจกำลังปรนเปรอจนหัวนมแดงก่ำ
สร้างความเสียวกระสันที่กำลังทำให้ร่างมันจะระเบิดเป็นจุณ
อีกทั้งยังทำสลับซ้ายทีขวาที ราวกับเกรงว่าข้างหนึ่งข้างใดจะน้อยใจ
มือใหญ่ก็รูดส่วนน่ารักไปด้วย จนกราฟรู้สึกว่าน้ำเขากำลังไหลออกมา
ไม่ใช่น้ำเสร็จ
แต่เป็นน้ำอยาก
น้ำอยากที่มากขึ้นเรื่อยๆ
ตามการกระทำของผู้ชายที่รู้ว่าจะทำให้คู่นอนมีความสุขยังไง
คนที่ก้มลงมองมือเปียกแฉะของตัวเอง
แล้วหัวเราะในคอ
“มันจะดีกว่านี้อีก”
ไม่ได้นอนกับเด็กแบบนี้นานแค่ไหนแล้ว...ครั้งสุดท้ายน่าจะช่วงอายุเท่ากราฟ
ภาคินก็เคยนอนกับพวกไร้เดียงสาบ้าง
หากแต่ก็ช่วงอายุเท่านี้ วัยเท่านี้ กับแฟนสาวสักคนสองคน
ก่อนที่จะพบว่าเขาไม่เสียอารมณ์กับพวกเป็นงานมากกว่า
มีครั้งนี้แหละที่พอสอนให้ไอ้เด็กอวดดีส่ายเร่าๆ ข้างใต้แล้วมันทำให้เขา...แข็ง
ไม่แข็งธรรมดา
อยากจนเหงื่อไหลซึมเต็มแผ่นหลังเลยเชียวล่ะ
หมับ
ความคิดของคนที่คว้าไปยังกระเป๋ากางเกง
ก่อนที่จะนิ่วหน้าด้วยความหงุดหงิด...ไม่มีถุงยาง
“พี่จะไปไหน...”
ภาคินเกือบจะลุกไปหยิบถุงยางที่เก็บเอาไว้แล้ว
ถ้าไม่ใช่เพราะเด็กอีกคนจับเข้าที่ข้อมือ แล้วครางถามเสียงระริก
จนก้มลงมอง...ภาพของเด็กหนุ่มที่กำลังจะโตเต็มที่ซึ่งนอนทอดกายอยู่บนที่นอนสีเข้ม
เนื้อตัวแดงก่ำไปหมดด้วยฝีมือเคล้าคลึงของเขา หัวนมตั้งชัน เรียวขาแยกออกกว้าง
เผยให้เห็นรูคับแคบที่กำลังเต้นตุบยั่วยวนให้เขาสอดกายเข้าไป แล้วกระแทกจนกราฟครางให้สุดเสียง
ไม่กี่ครั้งจริงๆ
ที่แค่มอง...ก็อยากมากขนาดนี้
ช่างมัน
คนที่ป้องกันทุกครั้งไม่ว่าจะนอนกับใครว่า
เลิกคิดไปแล้วว่าทำไมกับกราฟเขาถึงปล่อยผ่านไป เพราะตอนนี้ใบหน้าหล่อคมกดลงระหว่างสองขาไม่ให้กราฟตั้งตัว
แล้วเคลื่อนปลายลิ้นเลียไปตามความยาวของส่วนเปียกชุ่ม
กลืนกินน้ำคาวรสหวานให้ไหลลงคออย่างถึงใจ
จ๊วบ...จ๊วบ...
“อาห์!!! ฮ้า! พี่ภาคิน...อย่าดูด อย่า...”
พี่ภาคินเก่งเกินไป
เก่งจนกูยอมแม่งทุกอย่าง
กฤติธีได้แต่นอนหมดเรี่ยวแรง
เด้งสะโพกเข้าหาปากอย่างทนไม่ไหว ดื่มด่ำความเสียวสุดใจจนไม่สนแม้กระทั่งตอนที่ปลายนิ้วกำลังเคลื่อนเข้ามาในรูคับแคบ
เพราะมันไม่เจ็บ ตรงกันข้าม...มันทำให้เขายิ่งดิ้นจนผ้าปูเตียงยับยู่
นิ้วยาวที่ชำแรกผ่านความคับแคบ
เพื่อสัมผัสกับแรงตอดรัดถี่ๆ จนต้องกดเข้าออกเบาๆ ก่อนที่จะเพิ่มนิ้วแล้วกระทุ้ง
กระตุ้นหนักๆ จนกราฟเองก็ถึงกับตัวงอ ทุกอย่างในหัวขาวโพลนไปหมด
นอกจากร่ำร้องขอเสียงสั่น
“ฮื่อ..ยอมแล้ว...พี่
อ้ะอาห์...ผมยอมแล้ว...เอาผมที...”
ศักดิ์ศรีทุกอย่างลอยออกจากหัว
เพราะถ้าอีกฝ่ายจะเก่งกาจเสียจนไม่มีสติคิดอะไรแบบนี้
กราฟเองก็ทำได้แค่แยกปลายเท้า ยามที่เรียนรู้สัมผัสซ่านที่ไม่เคยได้รับจากใคร
มันดีจนสั่นไปหมด
เสียงอ้อนวอนที่คนตัวโตก็ขยับขึ้นมามองหน้า
เลียริมฝีปากอย่างพอใจ แล้วใช้หลังมือที่เลอะน้ำกามตบแก้มขาวเบาๆ
“พูดอีกที”
หากเป็นปกติคงเถียงจนคอหลุด
แต่ตอนนี้เด็กหนุ่มทำได้เพียงอ้าขาออกกว้าง เงยหน้าชื้นน้ำตาขึ้นมอง
แล้วบอกเสียงสั่น
“ทรมาน...พี่...ผมยอมแล้ว...ช่วยผม...ช่วยผมหน่อย...อื้อ!!!”
จูบร้อนระอุประกบเข้าหาปากอุ่นอีกครั้ง
และครั้งนี้เด็กเรียนรู้ไวก็เริ่มจะตอบโต้อย่างเป็นงาน คว้าทั้งไหล่ทั้งคอ
ตะเกียดตะกายให้มอบจูบให้ พร้อมกับช่วงขาที่แยกกว้างออก ในจังหวะที่ภาคินก็กระชากกางเกงออกไปลวกๆ
จนแก่นกายร้อนกำลังสัมผัสเสียดสีเข้าหาเสียจนฉ่ำแฉะ
ฟึ่บๆ
“ฮื่อๆ...จ๊วบ...อาห์...”
และเพียงส่วนร้อนผ่าวสีเข้าที่รูเล็กๆ กราฟก็รู้สึกเหมือนดิ่งลงจากรถไฟเหาะ
ความเสียวซ่านมันแผ่ไปหมด
สวบ
“อื้อ! ฮื่อ! อาห์...”
ตอนที่ส่วนหัวสอดเข้าไป
เด็กหนุ่มถึงกับน้ำตาไหล เจ็บเสียดจนจะผลักออก
แต่ภาคินก็ยังบังคับกะเกณฑ์ปล้ำจูบกับลิ้นนุ่มๆ ขณะที่ขยับสะโพกอย่างชำนาญ
สอดเข้าไปนิด แล้วดึงออกหน่อย กระทุ้งเข้าไปอีกหน่อย จนคนได้รับครวญคราง
อ้าปากรับลิ้นร้อนที่ป้อนให้ไม่มีหยุด
“อุ๊...ฮื่อ...อืม...”
ภาคินจัดการดึงออกช้าๆ
ให้คนได้รับหายใจแทบไม่ทัน ผ่อนร่างลง ในจังหวะนั้นเอง...
สวบ
“อื้อออออ!! อื้อๆๆๆๆ ฮื่อ...อาห์ อื้อ!!!”
ท่อนเหล็กร้อนก็เสือกกายสวนเข้าไปทีเดียวจนมิดด้ามทำเอาเด็กหนุ่มดิ้นพราดๆ
ส่งเสียงอื้ออึงในปากที่ถูกปิดเอาไว้ ตัวสั่นไปหมดอย่างทั้งเจ็บ ทั้งจุก
แต่เหนืออื่นใดคือความรู้สึกที่ราวกับว่าดิ่งขึ้นฟ้า แล้วตกฮวบลงมาอย่างรวดเร็ว
เสียวสุดใจเป็นยังไง
กราฟได้สัมผัสก็วันนี้
คนที่เสือกกายเข้าไปแล้วนิ่งเพียงครู่
ก่อนที่จะเริ่มขยับช้าๆ เนิบๆ ให้เด็กหนุ่มแทบจะกัดคอคืนด้วยความเสียว
“พี่ภาคิน...ฮ้า...อาห์ๆ...อึดอัด...อีก...อีก...ให้ผมอีก...”
เวลานี้ความอยากมันครอบงำ
จนครางไม่เป็นภาษา อึดอัดแทบบ้า แต่ก็พยายามจะเด้งกายรับ จนคนมองคำรามต่ำๆ
“ดี...หน้าแบบนี้แหละที่อยากเห็น...ดีกราฟ...ขอฉันสิ”
คนตัวโตขบกรามแน่น ยามที่ช่องทางคับแคบมันบีบกระชับเขา ตอดรัดเขา
ต้อนรับเขายิ่งกว่าเคยทำกับใคร ซึ่งมันกำลังทำให้คนเจนสนามกำลังจะหมดความอดทน
“แรงอีก...พี่...แรง...ผมอยากแตก...ผม...ฮ้า...”
เพราะมันไม่เจ็บอย่างหนก่อน แถมยังลื่นไหล
กราฟถึงคร่ำครวญร้องขอตามที่อีกฝ่ายต้องการ จน...
สวบ
“ฮื่อ! อึ้ก!”
แท่งไฟร้อนผะผ่าวที่ดึงออกเกือบสุด
แล้วสวนเข้ามามิดด้าม ทำให้ร่างเพรียวแทบทึ้งผ้าปูเตียงออกมา หอบหายใจสะท้าน
เนื้อตัวสั่นริกๆ แม้กระทั่งหัวนมสีอ่อนที่กำลังชูสั่นไปหมด
จนปากอุ่นก้มลงดูดคลึงไม่เว้นว่าง
“พี่...มันจะแตก...ผม...อ่ะ
อึ้กๆ”
การปรนเปรอที่กำลังทำให้กราฟทนไม่ไหว
ถ้าไม่ใช่เพราะร่างสูงกว่าบีบคลึงที่ส่วนโคนแก่นกายสีน่ากิน
บังคับไม่ให้ปลดปล่อยง่ายๆ
จากนั้น
คนตัวโตก็หมุนควงช้าๆ ที่ทำให้คนได้รับยิ่งหอบสั่นไปทั้งตัว
ทำอะไรไม่ได้นอกจากครางให้ภาคินได้ยินตามใจอยาก
แบบนี้สิที่อยากเห็น
เสียงร้องขอแบบนี้ การตอบสนองไร้มารยาแบบนี้
ฟึ่บ
“อย่า! อย่าเอาออก...อย่า...” ทันใดนั้น คนที่สวนกายหนักๆ ก็ผ่อนแรงลง
ดึงท่อนไฟร้อนจนเกือบจะหลุด จนคนที่ตอนแรกต่อต้าน หากแต่ไม่อาจจะสู้ความเก่งกาจได้
ได้แต่ครางเสียงสั่น พยายามบีบกระชับส่วนล่างไม่ให้ดึงออก อย่างแสนเสียดายท่อนไฟร้อนระอุ
เสียงร้องที่ทำให้ภาคินยิ่งหัวเราะปนเสียงคำราม
จ้องมองคนที่กำลังน้ำตาไหลอาบแก้ม ร้องเพียงว่าอย่าเอาออกอย่างพอใจ
และให้รางวัลด้วยการ...
สวบ...ปั่บๆๆๆๆ
“ฮ้า!!!...ฮื่อ...เสียว ผมเสียว พี่...อาห์...แรงอีก...ไม่ไหว...ไม่ไหวแล้ว...”
ให้รางวัลด้วยการสวนกายเข้าไปจนสุด
แล้วก็รวบสองขาขึ้นมาพาดบ่า ดันตัวโน้มไปข้างหน้า
แล้วสะโพกสอบก็ขยับเคลื่อนเข้าหาระรัว จนเสียงปั่บๆ
ของผิวเนื้อกระทบสะโพกดังก้องไปทั่วทั้งห้อง เตียงนอนหลังใหญ่ก็สั่นไปตามแรงโยกขยับ
ขณะที่กราฟก็ทำได้เพียงร้องครางไม่มีหยุด
ภาคินเก่งจนสู้ไม่ได้เลย
คนที่รู้ว่าควรจะทำยังไงให้สุขที่สุด
ให้สมอยากที่สุด ให้เต็มอิ่มที่สุด จนไม่ว่ากราฟจะร้องขอยังไง
มือใหญ่ก็บังคับกะเกณฑ์ไม่ให้ปลดปล่อยง่ายๆ
เหมือนหมอที่เลี้ยงไข้คนป่วยให้อ้อนวอนขอยารักษา จนเข็มนาฬิกาเคลื่อนผ่านไปนาทีแล้วนาทีเล่า
พร้อมกับอุณหภูมิในห้องที่ร้อนแรงดุจไฟนรก แล้วไม่มีทีท่าว่าจะมอดดับลงง่ายๆ
กราฟครางจนแทบหมดเสียง
ถูกจับพลิกท่าให้ตะแคงข้างและหันหลัง สอนสั่นให้รู้ถึงความหรรษาของเซ็กส์ที่ไม่ได้เกิดจากความเมา
แต่เป็นความตั้งใจ สติก็เลือนราง มีเพียงแรงขยับที่เคลื่อนเข้ามาในหัว และร่างกาย
จนร่างกายมันทนไม่ไหวนั่นแหละ ถึงเว้าวอนขอร้อง
“ไม่ไหว...ให้ผมแตก...ให้ผมแตกที...พี่ภาคิน...ไม่ไหวแล้ว...ผม...ฮื่อ!” เด็กหนุ่มที่หันหน้าเข้าหาหัวเตียงกำหมอนไว้แน่น ปล่อยน้ำตาไหลพราก
พยายามจะคว้าจับของตัวเองมารูด ร้องอย่างทนไม่ไหว
ทั้งที่สะโพกเองก็หยัดรับทุกครั้งที่ท่อนไฟกระแทกเข้าหา
ไม่ไหว
สติมันจะเลือนรางเต็มที
ท่าทางที่ไม่ไหวจริงๆ
ซึ่งทำให้ภาคินหัวเราะต่ำๆ คำรามเสียงต่ำลึกอย่างพึงพอใจ
ยามที่ดื่มด่ำกับร่างกายที่เขาหยุดคิดถึงไม่ได้เป็นโค้งสุดท้าย
ยามที่ขยับให้แรงขึ้น เร็วขึ้น กระหน่ำเข้าหาเพื่อปลดปล่อยความอัดอั้นที่ทำยังไงก็ไม่หายอยากให้หมดไป
ปั่บๆๆๆ
“ฮ้า ฮ้า
อื้อๆๆๆ...เฮือก!”
“ดี กราฟ ดีมาก
อืม อือ...อึ้ก!”
ความต้องการที่ปลดปล่อยออกมาในรูปแบบของน้ำขุ่นที่ทะลักเข้าช่องทางคับแคบ
ขณะที่คนได้รับก็ซุกหน้ากับหมอน ปลดปล่อยออกมาจนเลอะเปื้อนที่นอน
...................................
กลับไปอ่านต่อได้ที่
ขอบคุณค่ะ
ความคิดเห็นนี้ถูกผู้เขียนลบ
ตอบลบมันเป็นยังไงหร๋อพี่ภาคินนนนน เป็นยังไง.
ตอบลบติดน้องขึ้นมาแล้วรู้ตัวปะพี่ หึ สมใจยากเลยสินะ
ว่าแต่ใฟ้น้องได้ไปโรงเรียนบ้างก็ได้ม่างงงงง
❤❤❤❤
ตอบลบ