NC Breath_Prologue

NC Breath_Prologue

            ทันใดนั้นคนที่เอ่ยปากขอโทษก็ต้องกรีดเสียงร้องในคอ สองมือที่ถูกมัดเอาไว้กับหัวเตียงทำได้เพียงกำผ้าปูเตียงจนแทบจะฉีกทึ้งมันขึ้นมา ยามที่ท่อนไฟร้อนผ่าวกำลังกระแทกเข้ามาภายในอย่างรุนแรง ไร้ซึ่งการเตรียมพร้อม ไร้ซึ่งการเบิกทาง มีเพียงความร้อนผ่าวที่กดสอดเข้ามาอย่างรุนแรง จน...ฉีกขาด

            แหมะ

            หยดเลือดไหลซึมลงบนผ้าปูที่นอน สร้างความเจ็บปวดให้กับคนที่ได้รับจนต้องกัดปากจนแตก หากแต่คนทำก็ไม่สนใจ ตุลย์ยิ่งเสือกกายเข้าไปจนมิดด้าม สัมผัสความคับแคบที่ตอดรัดท่อนเนื้อร้อนอย่างรุนแรง จนต้องหลับตาลง ปลดปล่อยความเจ็บปวดไปกับเซ็กส์ที่เป็นหนทางเดียวที่เขาได้ระบายออกความในใจ

            “อ๊า! คุณตุลย์ ผมเจ็บ...เจ็บ...ฮื่อ...อึ้กๆ”

            “ดี! ร้องอีก ไอ้หิน ร้องให้กูได้ยินอีก!”

            ของเหลวที่แทนสารหล่อลื่นชั้นดีที่ทำให้ความใหญ่โตสามารถดึงออก แล้วสวนกายเข้าไปเต็มที่ จนชายหนุ่มที่ถูกมัดเปล่งเสียงร้อง หอบหายใจจนตัวโยน แต่ความโหดร้ายยังไม่จบ มันเพิ่งเริ่มต้นเท่านั้น

            หมับ

            สวบ

            “อ๊า! เฮือก! คุณตุลย์...คุณตุลย์ ฮึก...ฮึก...”

            “ดี ร้องออกมา ร้องแทนกู มึงต้องร้องออกมาแทนกู!” เสียงทุ้มคำรามชิดริมหู ก่อนที่จะกัดไปเต็มแรงจนก้อนหินสะดุ้งเฮือกไปทั้งตัว ขณะที่มือใหญ่ก็จับเข้าที่สะโพก แล้วดันขึ้นสูง จากนั้นก็ดึงกายออกจนเกือบสุดแล้วสวนมันกลับเข้าไปทั้งด้าม ตอกย้ำความเจ็บให้กับร่างที่แทบไร้เสียงกรีดร้อง

            ครั้งแล้วครั้งเล่าที่เสียงแหบพร่าร่ำร้องวอนขอความเห็นใจ

            ยิ่งร้องมากเท่าไหร่ ตุลย์ก็ยิ่งเพิ่มแรงมากขึ้นเท่านั้น

            เซ็กส์ที่ไร้ซึ่งความอ่อนโยน

            เอี๊ยดๆๆๆ

            “คุณตุลย์ ฮ้า...คุณตุลย์ ฮึก...ได้โปรด...ได้โปรด...”

            เตียงนอนหลังใหญ่สั่นไหวอย่างรุนแรง ฟูกนุ่มยวบลงตามแรงกระแทกกระทั้น หยดเหงื่อไหลซึมทั่วกายของคนทั้งคู่ ยามที่เสียงเนื้อกระทบเนื้อดังก้องไปทั่วทั้งห้องนอนกว้าง เสียงหอบหายใจปนเสียงร่ำร้องขอความเห็นใจก็ดังแทรกความมืดยามค่ำคืน

            แม้จะเจ็บปวดจนร่างกายแทบฉีกกระชาก หากแต่ความใคร่จากอารมณ์เบื้องล่างก็ทำให้ก้อนหินกระซิบแทบไร้เสียง

            “ได้โปรด ผม...ไม่ไหว...”

            “ฮึ”

            หมับ

            “ฮ้า ฮ้า อื้อ!!!” คำร้องขอที่คนฟังสอดมือเข้าไปจับที่ท่อนเนื้อเปียกชุ่มกลางลำตัว ก่อนที่จะชักรูดแรงๆ ให้คนได้รับร้องออกมาสุดเสียง หลับตาลง สัมผัสความเจ็บปวดที่ผสมปนเปไปกับความเสียวซ่านที่ทำได้เพียงกรีดร้องออกมาตามที่อีกฝ่ายต้องการ

            แม้จะเจ็บแทบตาย แต่ไม่เคยปฏิเสธสัมผัสของคนคนนี้ได้เลย

            “อ๊า! ฮ้า...ตะ...ตรงนั้น..ตรงนั้น ฮึก...อื้อ!” ท่อนไฟร้อนผ่าวที่กระแทกเข้ากับจุดอารมณ์ภายใน ทำให้ก้อนหินส่งเสียงร้อง ร่างกายกระตุกวาบ ข้างในขมิบถี่ หยัดกายรับความโหดร้ายที่กำลังกระแทกเข้ามาซ้ำๆ หลับตาลง เมื่อความเสียวกระสันเล่นงานจนสติมึนงง ทว่า...

          “ร่าน”

            แหมะ

            คราวนี้ไม่ใช่หยดเลือดที่ไหลออกมา หากแต่เป็นน้ำตาที่ไหลออกมาจากหัวใจ

            ถ้อยคำกระซิบแสนโหดร้ายที่ทำให้ก้อนหินทำได้เพียงหลับตาลง รับคำเสียงสั่น

            “ครับ...ผมมันร่าน ผมมันร่าน...ครับคุณตุลย์...อึ้ก...ฮื่อ...” เสียงร้องที่ปนกับเสียงร้องไห้จนแทบจะขาดใจ ขณะที่ผู้ชายอีกคนก็กำลังยิ้มเยาะ แล้วก็ขบกรามแน่น เมื่อช่องทางอุ่นกำลังบีบกระชับเขาถี่ๆ จนต้องสวนกายหนักๆ หอบหายใจอย่างรุนแรง รู้เพียงว่าการกระทำเช่นนี้ทำให้ความหนักอึ้งในหัวใจเขาคลายลง

            เมื่อใดที่เขาทนไม่ได้ เขาแค่ต้องระบายออกกับ...ร่างนี้

            “ดี ดีมากไอ้หิน ดีมาก...อืม อือ...”

            สวบๆๆๆ

            เอี๊ยดๆๆ

            เตียงหลังใหญ่ยิ่งสั่น ยามที่ตุลย์กำลังเร่งกำลังเข้าสู่โค้งสุดท้าย ท่อนไฟร้อนยิ่งสอดลึกและรัวแรง ไม่มีปรานีคนที่ทำได้เพียงครวญครางเสียงแหบพร่า มือใหญ่จับสะโพกอีกฝ่ายให้โก่งโค้งรับสัมผัส จนก้อนหินแหงนเงยหน้า สติพร่ามัวด้วยความเจ็บปวด ยามรับสัมผัสที่กระแทกกระทั้นเข้ามาไม่มีหยุด และคงไม่หยุดกระทั่งอีกฝ่ายถึงปลายทางของอารมณ์

            สวบๆๆๆ...สวบ

            “ฮ้า...ฮ้า...อึ้ก...ฮึ่มมมมมมม”

            จังหวะนั้นเอง ท่อนไฟที่กระแทกหนักๆ ก็ดึงออกแล้วสวนเข้าไปเป็นครั้งสุดท้าย เกร็งตัว ปลดปล่อยความต้องการออกมาจนน้ำขุ่นผสมไปกับเลือดสีสดจนแยกไม่ออกว่าเป็นน้ำอะไร

            ตุลย์หลับตาทิ้งตัวค้างอยู่เช่นนั้นพักหนึ่ง...

            ตุบ

            ทันทีที่ชายหนุ่มดึงกายออก คนที่หยัดกายรับมาตลอดก็ทิ้งร่างลงฟุบกับเตียงนุ่มอย่างหมดแรง ลมหายใจหอบกระชั้น ขณะที่รู้สึกได้ถึงของเหลวที่กำลังไหลซึมลงมาตามเรียวขา

.................................

กลับไปอ่านต่อได้ที่

http://writer.dek-d.com/dek-d/writer/viewlongc.php?id=1420080&chapter=1

ขอบคุณค่ะ