NC Test Love_28

NC Test Love_28

            “อื้อ...พะ...พี่พอร์ช...” คนตัวเล็กได้แต่สะดุ้งน้อยๆ ก้มลงมองแผ่นอกตัวเองที่ปลายนิ้วกำลังลูบวนไล้รอบส่วนฐานสีน้ำตาลอ่อน แล้วเมื่อคนตัวโตขยับลงไปหา

            “อึ้ก...อย่าเลีย...อื้อ!” เพียงปลายลิ้นร้อนผ่าวตวัดเลียเข้าที่หัวนมนิ่ม เดียร์ก็จิกเล็บลงบนบ่าแกร่ง ใบหน้าน่ารักแหงนขึ้น เรียวปากเผยอน้อยๆ

            “น่ารัก” ท่าทางที่ชายหนุ่มว่าเสียงพร่า ก่อนที่จะใช้ริมฝีปากครอบลงบนส่วนนิ่มนุ่ม สลับกับใช้ปลายลิ้นสะกิดเบาๆ ที่ทำให้คนใต้ร่างกัดปากตัวเองแน่น แผ่นอกบางเผลอกระตุกเข้าหาราวกับเรียกร้องสัมผัสมากกว่านี้

            “อื้อ...พี่พอร์ช...ฮื่อ...ยะ...อย่าบีบดิ”

            “งั้นแบบนี้”

            ฟู่

            “อึ้ก มันเสียวนะ!” เพียงพูรินผละออก ลมหายใจอุ่นๆ ก็เป่ารดที่ยอดอกสีอ่อนที่เปียกชุ่ม เดียร์ก็ผวาเฮือก ปลายเท้าจิกเกร็งลงกับที่นอนนุ่ม สองมือกอดคอคนตัวโตมั่น ร่างกายร้อนขึ้นจนน่ากลัว

            ฟึ่บ

            “อึ้ก!!!” แต่แล้ว คนตัวโตก็สอดมือเข้าไปใต้กางเกงตัวหลวม สัมผัสเข้าที่แก่นกายเล็กที่กำลังโป่งพองขึ้นเรื่อยๆ ที่ทำให้เดียร์ยิ่งเบิกตากว้าง เนื้อตัวสั่นระริก ลมหายใจยิ่งขาดห้วง แล้วร่างเล็กก็แทบจะบิดกายเร้าๆ เมื่อมือใหญ่กำลังลูบไล้ส่วนอ่อนไหวไปมา ใบหน้าขาวยิ่งเชิดขึ้น

            ท่าทางของคนตัวเล็กที่คนมองตาวาววับ มือใหญ่ก็กระชากกางเกงลงไปกองที่ปลายเท้า ปลายนิ้วก็ลูบไล้ที่ส่วนยอดสีก่ำ จนเดียร์ครางลั่น

            “อ๊า...พี่พอร์ช...อึ้ก...เดียร์เสียว...อื่อ” เจ้าลูกหมาว่าพลางผวามากอดคอคนตัวโตมั่น ยิ่งมือใหญ่เร่งเร้าจังหวะที่หยอกเย้ากับแก่นกายเขามากเท่าไหร่ เดียร์ก็ยิ่งทนไม่ไหว ดวงตากลมก็ปริ่มคลอด้วยหยดน้ำใส อดรู้สึกไม่ได้ว่าเขา...ต้องการมากกว่านี้

            “ดีมั้ย”

            “อึ้ก...พี่...”

            “ดีมั้ยครับ”

            “อ๊า...ดี...ดี...อืม...เดียร์รู้สึกดี...อ้ะอ๊า...” เจ้าลูกหมาบอกอย่างลืมอาย ยามที่สะโพกเล็กเผลอขยับตามแรงชักนำของคนตัวโต ใบหน้าขาวบิดเบ้ด้วยความเสียวซ่าน ที่ทำให้พูรินซุกเข้าที่ซอกคอขาว ดูดเม้มประทับตราความเป็นเจ้าของลงบนร่างขาวอย่างอดใจไม่อยู่

            กึก

            “พี่พอร์ช...หยุด...ทำไม...” แต่แล้วเดียร์ก็ประท้วงเสียงพร่า แบบที่ทำให้คนฟังตาวาววับ

            ฟึ่บ

            “อ๊าาาาาาา!!!” แล้วคนถามก็รู้คำตอบ เมื่อริมฝีปากร้อนผ่าวครอบลงที่ส่วนอ่อนไหวจนดวงตาเบิกโพลง สองขาจิกเกร็งลงบนที่นอนนุ่มอย่างเสียวสะท้าน สองมือกำขยุ้มผ้าปูเตียงมั่น เสียงใสร้องลั่นเมื่อความเสียวกระสันจู่โจมตั้งแต่ศีรษะจรดปลายเท้า

            “มะ...พี่พอร์ช...อึ้ก...อย่าอม...อย่า...” เดียร์ได้แต่พยายามถดตัวหนีอย่างไม่อยากให้คนตัวโตทำแบบนั้น หากแต่พูรินยึดสะโพกเล็กเอาไว้มั่น ริมฝีปากร้อนก็รูดรั้งเร่งจังหวะที่ทำให้คนได้รับทำได้เพียงกดศีรษะได้รูปลงกับส่วนอ่อนไหวของตน

            “มัน...ฮื่อ...เดียร์...รู้สึกมาก...ไป...อ๊า...มากไปแล้ว...” คนตัวเล็กบอกอย่างอดรนทนไม่ไหว กับเขาที่เคยแค่ใช้มือกับตัวเอง พอเจอแบบนี้ก็แทบตายเอาจริงๆ น่ะสิ

            คำสารภาพที่ยิ่งทำให้คนตัวโตยิ่งปวดร้าวไปทั้งช่วงล่าง ทั้งที่ไม่เคยรู้สึกอะไรกับผู้ชาย แต่พอเป็นเดียร์ความอดทนของเขาก็แทบจะหมดลงในวินาทีใดวินาทีหนึ่งนี้ อีกทั้ง เขาอยากแก้ตัว...หนก่อนมันไม่ใช่ประสบการณ์ดีๆ สำหรับเดียร์เลยสักนิด แต่ครั้งนี้...มันต้องดีขึ้น

            หมับ

            เฮือก!!!

            “พี่พอร์ช! อึ้ก...อย่า...อื้อ...ตรงนั้น...อ้ะ...” คราวนี้เดียร์ถึงกับสะดุ้งสุดตัว เมื่อขาขาวถูกรั้งให้แยกกว้างออก สองมือปิดหน้าตัวเองอย่างอับอาย มือใหญ่ก็เข้ามาแทนที่ริมฝีปาก ส่วนริมฝีปาก...กำลังหยอกล้อเข้าที่ส่วนคับแคบที่กำลังกระตุกแรงๆ เมื่อปลายลิ้นไล้เลียจนเปียกชุ่ม ร่างทั้งร่างก็ผวาเฮือก

            ทว่า แทนที่เสียงแย้งนี้จะทำให้พูรินหยุด ชายหนุ่มกลับสอดปลายลิ้นเข้าไปลึกขึ้นอย่างที่ทำให้เดียร์แทบจะทึ้งผ้าปูที่นอนติดมือ น้ำตาหยดใสไหลลงกระทบแก้มอย่างเสียดเสียวกับการกระทำของคนตัวโต การกระทำที่เขาไม่คิดเลยว่าพี่พอร์ชจะทำให้

            ฟึ่บ

            “อ๊า!!!” แต่แล้ว เดียร์ก็ร้องลั่น เมื่อปลายนิ้วยาวเข้ามาแทนที่ปลายลิ้น เพียงกดสอดเข้าไป ความเจ็บเสียดที่ปนเปไปกับความเสียววูบวาบก็จู่โจม ใบหน้าขาวยิ่งแดงจัด สะโพกเล็กบิดเร้าไปมา 

            ขณะเดียวกัน พูรินกำลังมองหน้าขาวๆ ด้วยดวงตาที่เต็มเปี่ยมไปด้วยความต้องการ หากแต่พยายามใจเย็นที่สุด นิ้วยาวก็ควานไปในช่องทางสีสดอย่างใจเย็น อีกมือก็รูดรั้งส่วนอ่อนไหวให้กับคนที่ครางเสียงสั่น

            “อร๊างงงงง อื้อ!!!!!!!!!”

            ฟึ่บ

            แต่แล้ว เพียงแค่ปลายนิ้วกระแทกเข้าที่จุดอารมณ์ภายใน คนที่นอนครวญครางอยู่ข้างใต้ก็ผวามากอดคอแน่น หลุดเสียงร้องอย่างลืมอาย ปลดปล่อยทุกความต้องการออกมาเต็มฝ่ามือใหญ่ของคนที่กำลังปลุกปั้นอารมณ์รักจนพูรินนิ่งอึ้ง

            “เฮ้ย พี่ยังไม่ทำอะไรเลยนะเดียร์ นี่เสร็จแล้ว?”

            ชายหนุ่มได้แต่ร้องลั่น มองคนที่ทิ้งตัวลงไปนอนหอบหายใจหนักๆ บนฟูกนุ่ม แบบที่คน ‘เสร็จเร็ว’ ได้แต่ยกมือมาปิดหน้าตัวเองอย่างอับอายสุดขีด

            “กะ...ก็...แฮ่ก...พี่นั่นแหละ!!!” เดียร์รู้สึกเหมือนจะตายเพราะความอายให้ได้ ก็ไม่คิดหรอกว่าตัวเองจะเสร็จไวขนาดนี้ แต่ทั้งหมดก็เพราะพี่พอร์ชนั่นแหละ ใครวะเป็นคนรูดเอาๆ ใช้ปากให้ไม่พอ พอเอานิ้วสอด...กูก็เสร็จ

          กูไม่ผิด พี่พอร์ชนั่นแหละ!!!

            ท่าทางของคนที่ปิดหน้าตัวเองมั่น ทำให้คนฟังหลุดหัวเราะออกมา ทั้งที่ปวดหนึบไปหมด มือใหญ่ก็รั้งแขนขาวออก ก่อนที่จะก้มลงไปกดจูบลงบนปากแดงๆ ดวงตาคู่คมฉายแววอ่อนโยน แบบที่เดียร์ก็ได้แต่เม้มปาก ก่อนที่จะยอมเผยอปากส่งปลายลิ้นมาเสียดสีกับอีกฝ่ายอีกครั้ง

            หมับ

            คราวนี้ เรือนกายสูงใหญ่ขยับเข้ามาแนบชิดกับคนตัวเล็กจนผิวเนื้อเสียดสีกัน ปลุกเร้าอารมณ์รักให้กลับมาลุกโชนขึ้นอีกครั้ง มือใหญ่ก็รั้งผ้าขนหนูที่พันรอบเอวสอบออก เสียงริมฝีปากที่ดูดเม้มไปทั่วผิวขาวก็ดังก้อง แบบที่เดียร์ได้แต่ใช้สองมือซุกไซ้ไปกับกลุ่มผมสีเข้ม

            “พี่พอร์ช...เดียร์รู้สึกดี...ดีจัง” ลูกหมาบอกเสียงเบาหวิว ยามที่สองมือกำลังลูบไล้ไปตามผิวเนื้อหนาหนั่นที่เต็มไปด้วยมัดกล้าม ที่แตกต่างจากร่างผอมๆ ของเขาโดยสิ้นเชิง ใบหน้าก็เชิดขึ้นน้อยๆ เตลิดไปกับอารมณ์หวามที่พี่พอร์ชมอบให้

            หมับ

            “!!!”

            แต่แล้ว เพียงเรียวขาขาวถูกรั้งให้ยกสูงขึ้น ตามมาด้วยคนตัวโตที่แทรกกายเข้ามาระหว่างเรียวขาทั้งสองข้าง แก่นกายใหญ่ก็เสียดสีเข้ากับช่องทางสีสดที่ทำเอาเดียร์เบิกตากว้าง

            ฟึ่บ

            “อ้ะ! พี่พอร์ช อึ้ก...อย่า...เจ็บ!” ทว่า เพียงแค่ส่วนใหญ่โตกดสอดเข้ามานิดเดียว เดียร์ก็ดันไหล่กว้างเต็มแรง แบบที่ทำให้พูรินชะงัก กัดฟันแน่นกับส่วนร้อนผ่าวที่อยู่ตอดรัดตรงหน้า แล้วก้มลงมาลูบแก้มใสของคนที่ทำหน้าเหมือนจะร้องไห้

            “พี่พอร์ช...ฮึก...หนก่อน...เดียร์เจ็บ...” เดียร์บอกเสียงสั่นพร่า ที่ทำให้คนฟังชะงักไปทันที หัวใจเจ็บขึ้นมาทันทีกับสิ่งที่เกิดขึ้นเมื่อคราวก่อน จนต้องดึงกายออก

            หมับ

            คนตัวโตรั้งเจ้าลูกหมามานั่งคร่อมตัก กดจูบที่แก้มใสเบาๆ ดวงตาคมฉายชัดถึงความรู้สึกผิด ก่อนที่จะดึงมือเล็กที่กอดคอเขาเหมือนเด็กๆ มาวางแปะที่ส่วนใหญ่โต

            “พี่พอร์ช...”

            “พี่ต้องการเดียร์นะครับ...ต้องการเดียร์แทบบ้าแล้ว...” เสียงทุ้มพร่ากระซิบบอกเบาๆ ที่เดียร์ทั้งร้องไห้ทั้งหน้าร้อนแทบไหม้ ได้แต่จับแก่นกายใหญ่ที่ร้อนจัดเอาไว้ ไม่รู้จะทำยังไงกับมัน แต่เมื่อมองใบหน้าคมคายที่เต็มเปี่ยมไปด้วยอารมณ์ความต้องการ ปลายนิ้วก็ลูบไล้มันเบาๆ

            “อึ้ก...” พูรินกัดฟันกรอด แค่เจ้าลูกหมาจับต้องเขาแบบนี้เขาก็ต้องการแทบบ้า และนั่นก็ทำให้ชายหนุ่มกระชากร่างเล็กเข้ามาบดจูบแรงๆ ยามที่เดียร์ก็กำลังใช้สองมือทำให้อย่างที่พี่พอร์ชทำให้เขา

            และตอนนี้ท่อนไฟร้อนที่อยู่ในมือบอกเดียร์ว่า...พี่พอร์ชคงแทบทนไม่ไหวแล้ว

            “พี่พอร์ช...ทำต่อก็ได้...เดียร์ไม่เป็นไรแล้ว” ความคิดที่ทำให้คนตัวเล็กตัดสินใจกระซิบบอกชิดริมหู ที่ทำให้สองมือใหญ่ลูบแผ่นหลังบางเบาๆ

            “ไม่เป็นไรนะ”

            “อื้อ” เดียร์ตอบรับเบาๆ ยามที่กัดปากแน่น เมื่อพี่พอร์ชกำลังบีบคลึงก้นเขา ก่อนที่จะแบะมันออก ดันขึ้นนิดจนรู้สึกถึงส่วนใหญ่โตที่กำลังถูไถที่ส่วนทางเข้า สองมือกอดคอพี่พอร์ชแน่น หัวเข่าที่ใช้ยันตัวก็แยกกว้างออก ยามที่เสียงคนตัวโตกระซิบบอกอย่างปลอบประโลม

            “ถ้าเดียร์เจ็บ เดียร์หยุด พี่ไม่เป็นไร” คำที่ทำให้คนฟังตัดสินใจค่อยๆ กดกายลงมาช้าๆ รับความใหญ่โตที่สอดลึกเข้ามาในตัว ขณะที่เขากัดปากจนเจ็บ สองมือจิกลงบนไหล่กว้างจนแทบจะได้แผล เสียงสะอื้นดังเบาๆ ในลำคอ

            การกระทำที่พูรินรั้งคนตัวเล็กเข้ามากดจูบอย่างร้อนแรง ร่างขาวก็กดกายลงช้าๆ ก่อนที่จะตัดสินใจกดกายลงไปทีเดียวจนสุด จนทำให้เสียงคำรามก้องดังผ่านริมฝีปากของทั้งสอง แต่กลับไม่มีใครยอมผละจากกัน

            เวลานี้ผิวกายของทั้งสองยิ่งเสียดสี ปลุกไฟรักให้ลุกโชนขึ้นเรื่อยๆ ยามที่เรียวปากต่างแลกเปลี่ยนสัมผัสจนเสียงจ๊วบจ๊าบดังก้องไปทั่วทั้งห้องกว้าง ขณะเดียวกัน คนที่ใกล้หมดความอดทนก็กระทุ้งกายเข้าไปเบาๆ เร่งเร้าร่างน้อยในอ้อมกอดที่ทำให้เดียร์สะท้านวาบ

            “พี่พอร์ช...อึ้ก...แน่น...มัน...”

            “ขยับ...อาห์...ค่อยๆ ขยับ...แบบนั้นครับ” คำที่คนฟังได้แต่ขยับกายอย่างเชื่องช้า ใบหน้าเงยขึ้น หอบกระเส่าแรงๆ เมื่อส่วนใหญ่โตกดสอดเข้ามาที่จุดอารมณ์ภายใน จนความเจ็บเสียดถูกแทนที่ด้วยความเสียวสะท้าน สองมือก็จิกไหล่กว้างแน่น

            “พี่พอร์ช...ฮื่อ...เลียอีก...” ผิวกายขาวจัดเปลี่ยนเป็นสีชมพู ยามที่ใบหน้าคมกำลังดูดเม้มหัวนมนิ่มแรงๆ แบบที่ทำให้เดียร์สะดุ้งเฮือก หากแต่ร่างขาวๆ กลับยิ่งขย่มกายหนักหน่วงขึ้นทุกที

            “ดี...อึ้ก...เด็กดี...” การกระทำที่ทำให้พูรินคำรามต่ำๆ

            “อาห์...ลึก...พี่...ไม่...ไหว...มันลึก...”

            หมับ

            “อ๊าาา!” เดียร์ได้แต่สะท้านเยือก เมื่อถูกรวบลงไปนอนอยู่บนฟูกนุ่มอีกครั้ง ตามมาด้วยแก่นกายใหญ่ที่สอดลึกเข้ามาทีเดียว จนร้องเสียงดัง และเพียงส่วนใหญ่โตกระแทกเข้ามาโดนจุดอารมณ์ภายใน ร่างทั้งร่างก็เกร็งวาบ สะโพกเล็กได้แต่ขยับเคลื่อนตามแรงชักนำของอีกฝ่าย

            “สุดยอดเลยเดียร์” ส่วนอ่อนไหวที่ตอดรัดรอบลูกชายของเขา ทำให้พูรินคำรามในลำคอ มือใหญ่ยิ่งดันขาเรียวให้สูงขึ้น ก่อนที่จะกระแทกกายเข้าไปแรงๆ มองภาพแสนน่ารักของเจ้าลูกหมาที่บิดกายเร้าอยู่ตรงหน้า

            “พี่...พอร์ช...อาห์...มัน...เฮือก!...” เดียร์ได้แต่สะดุ้งทุกครั้งที่แก่นกายใหญ่ดึงออกแล้วกระแทกเข้ามาในกาย ดวงตาฉ่ำน้ำหรี่ปรือ สองมือปัดป่ายไปตามแผ่นหลังกว้าง ที่ทำให้พูรินยิ่งตาวาววับ

            ฟึ่บๆๆ

เหงื่อเม็ดใหญ่ยิ่งไหลซึมทั่วกายของทั้งสองจนเสียงเนื้อกระทบเนื้อยิ่งดังก้อง ขณะที่แก่นกายเล็กก็เสียดสีไปกับแผ่นท้องแกร่งจนฉ่ำเยิ้ม

            “จะ...ไม่...พี่พอร์ช...ไม่...ไม่ไหว...แล้ว...อ้ะ...อึ้ก...อ๊าาาาาา!!!” เพียงไม่นาน เดียร์ก็ได้แต่หลับตาแน่น หัวสมองขาวโพลน ปลดปล่อยความต้องการครั้งที่สองออกมาอย่างง่ายดาย

            “เดียร์ อาห์...อีกนิดครับ...อีกนิด...” ขณะที่เสียงทุ้มก็คำรามต่ำๆ กัดฟันแน่นจนขึ้นสันนูนเมื่อความสุขหรรษาอยู่ใกล้เพียงเอื้อม เสียงที่ทำให้คนหอบหายใจหนักๆ ปรือตาขึ้นมอง

            ภาพของใบหน้าคมที่เต็มไปด้วยเหงื่อเม็ดใหญ่ หากแต่แววตาดิบเถื่อนที่เต็มไปด้วยความต้องการในตัวเขา ทำให้เดียร์รู้สึกดี...ดีจนแทบบ้า

          อยากทำอีก อยากให้พี่พอร์ชมีสีหน้าแบบนี้ยามอยู่ในตัวเขาอีก

            ความคิดของคนที่สุดท้ายก็รองรับทุกหยาดหยดที่คนตัวโตปลดปล่อยเข้ามาจนเลอะเปรอะเปื้อนไปทั้งช่วงขาขาว

......................................................

ต่อค่ะ

            ซ่า

            “อื้อ...พี่พอร์ช...อย่า...มัน...ฮื่อ...”

            ภายในห้องอาบน้ำ เสียงน้ำจากฝักบัวกำลังไหลรินลงมากระทบกับพื้นหิน หากแต่ความเย็นของสายน้ำกลับไม่อาจจะดับความร้อนแรงที่เกิดขึ้นมาตั้งแต่ช่วงเย็นที่ผ่านมา ยิ่งเรือนกายของคนสองคนยังคงแนบสนิทเข้าหากัน ริมฝีปากยังคงแลกเปลี่ยนสัมผัสอย่างไม่มีใครยอมใคร

            เวลานี้ เดียร์กำลังหันหน้าเข้าหากำแพง มือหนึ่งยันกับกำแพงเลียนแบบผนังหินตรงหน้า ใบหน้าแหงนเงยขึ้น ปล่อยน้ำใสไหลซึมลงที่ขอบปากอย่างไม่คิดสนใจ ขณะที่ฝ่ามือใหญ่ก็สอดเข้าที่ใต้เรียวขาขาว มือหนึ่งหยอกเย้าที่ส่วนน่ารักข้างหน้า อีกมือกำลังกดสอดเข้ามาในช่องทางด้านหลัง

            “พี่พอร์ช! ตะ...ตรงนั้น...กดแรง...อึ้กๆ...”

            “รัดนิ้วพี่แน่นเลยนะ” พูรินกดจูบที่ไหล่ขาว ยามที่ปลายนิ้วก็กดย้ำเข้าที่จุดอารมณ์ภายในที่ทำให้เดียร์เด้งกายไปด้านหลัง ก้นนุ่มก็เสียดสีเข้ากับส่วนร้อนผ่าวที่ขยับขยายขึ้นมาอีกครั้ง

            “พี่...พอร์ช...อึ้ก...เข้ามา...เถอะ...” แต่แล้ว ร่างขาวก็บอกเสียงครางกระเส่า ทนไม่ไหวกับการรุกเร้าทั้งภายนอกภายในแบบนี้ ใบหน้าขาวก็เอียงมาด้านหลัง

            หน้าตาน่ารักที่ตอนนี้ต้องบอกว่ายั่วยวนอารมณ์จะดีกว่า ด้วยดวงตาฉ่ำปรือ ปากบวมช้ำ ใบหน้าแดงซ่านด้วยแรงอารมณ์ ที่ทำให้พูรินกดจูบที่ปากสีแดงแรงๆ

            “หาว่าพี่รุนแรงไม่ได้หรอกนะเดียร์”

            “อ๊าาาา!!!” ว่าจบ พูรินก็ดึงนิ้วออกอย่างไม่ทันตั้งตัว ก่อนที่จะส่งแก่นกายใหญ่เข้าไปในส่วนคับแคบทีเดียวจนสุด จนเดียร์ซบหน้าลงกับมือที่ยันผนัง เสียงหอบหายใจดังลั่น

            “ดี...รู้สึกดีมากเลยเดียร์...” ความใหญ่โตที่ทำให้เดียร์ได้แต่หลับตาแน่น รู้สึกว่ามันกำลังเสียดสีเข้ามาในร่าง จนสองมือแทบจะจิกผนังตรงหน้า ดวงตาทั้งสองข้างก็หลับแน่น ก่อนที่...

            ฟึ่บๆๆๆ

            “อ๊า...พี่พอร์ช...ตรงนั้น...อีก...อึ้กๆ...” ก่อนที่เดียร์จะร้องแทบไม่เป็นภาษา เมื่อพูรินจงใจกระแทกเข้าที่จุดเสียวภายในทุกครั้ง จนคนได้รับสะดุ้งเฮือก ความอายไม่มีเหลือ เหลือเพียงความต้องการที่ถูกสอนสั่งจากพี่ชายตัวโตคนนี้

            “อาห์...แรงอีก...ไหวมั้ย...”

            “ไหว...เดียร์ไหว...” เด็กหนุ่มพยักหน้าแรงๆ ส่งมือมาซ้อนมือใหญ่ที่จับสะโพกเขาเอาไว้ ก่อนที่เสียงผิวเนื้อที่เสียดสีกันจะดังก้อง คลอไปกับเสียงสายน้ำเย็นที่ไม่มีใครสนใจจะหันไปปิดมัน

            “พี่พอร์ช...จูบ...หน่อย” ความร้อนแรงที่เดียร์ได้แต่หันไปขอเสียงพร่า แบบที่คนตัวโตก็ตามใจแต่โดยดี

            ริมฝีปากของทั้งสองต่างดึงดูดเข้าหากันเหมือนแม่เหล็กต่างขั้ว แลกเปลี่ยนน้ำหวานภายในอย่างไม่มีใครยอมใคร ขณะที่เรือนกายช่วงล่างก็ต่างขยับเข้าหากันอย่างร้อนแรง จนเสียงครางอื้ออึงดังในลำคอ จากนั้น ชายหนุ่มก็สอดมือเข้ามาจัดการแก่นกายฉ่ำน้ำของเจ้าลูกหมาไปพร้อมกันจนร่างเล็กสะดุ้งเฮือก

            ในขณะที่พูรินยกมุมปากขึ้นอย่างพอใจกับอาการของเดียร์ที่เขาสอนสั่งประสบการณ์หวามให้เองกับมือ

          แถมดูเหมือนว่าลูกศิษย์เขาจะเรียนรู้ไวจนน่ากลัว

            ความร้อนแรงสอดแทรกเข้ามาไม่มีหยุด แล้วไม่นานเลยที่เดียร์จะเกร็งตัว หลุดเสียงคราง ปลดปล่อยหยาดน้ำอุ่นออกมาเต็มฝ่ามือใหญ่ แบบที่คนตัวโตก็รวบสะโพกไว้แน่น ดุนดันเข้าหาหนักๆ ไม่กี่ที น้ำอุ่นจัดก็ทะลักเข้าไปในส่วนที่รองรับแล้วหลายครั้ง

            และเพียงดุ้นปืนใหญ่นั่นดึงออก เดียร์ก็บอกอย่างหมดแรง

            “แฮ่กๆ...พี่พอร์ช...ไม่ไหวแล้ว...เหนื่อย...”

.....................................................

กลับไปอ่านต่อได้ที่

http://my.dek-d.com/dek-d/writer/viewlongc.php?id=987423&chapter=31

ขอบคุณมากค่ะ