NC Try Me [ภาคิน&กราฟ]_23

NC Try Me [ภาคิน&กราฟ]_23

            ปั่บๆๆๆ

            เอี๊ยดๆๆๆๆ

            “อึ้ก...อ้ะ...อาห์...ผม...ไม่ไหว...พี่...ไม่”

            เวลานี้ ภายในห้องนอนใหญ่ของเจ้าของบ้านยังคงร้อนระอุไม่ต่างจากเมื่อกว่าชั่วโมงก่อน ขณะที่หมอนและผ้าห่มไปทาง คนบนเตียงกลับยังไม่หยุดกิจกรรมร้อนๆ ที่ดำเนินมาพักใหญ่ๆ จนเด็กหนุ่มที่จับพนักเตียงแน่นต้องครวญครางราวกับขอความเห็นใจ ผิดกับผู้ชายหล่อร้ายที่ยังคงสอดเสียดกายเข้าไปในช่องทางคับแคบอย่างเร้าอารมณ์

            ความรุนแรงที่ทำให้เสียงเนื้อกระทบเนื้อดังก้องไปทั่ว ชนิดที่กราฟก็หัวสั่นหัวคลอน เตียงก็ส่งเสียงกุกกักบอกเรื่องราวของมันได้อย่างดี ทว่า ไม่ว่าเด็กหนุ่มจะครวญครางจนเสียงแหบแห้ง คนตัวโตก็ยังไม่คิดจะหยุด

            “อึ้ก...แฮก...ฮ้า...มันยังไม่พอ”

            เสียงทุ้มพร่าคำรามต่ำๆ ยามที่ภาคินก็กำลังกวาดต้อนทุกความสุข สวนกายเข้าไปในช่องทางอุ่นแคบ รับรู้ถึงความร้อนระอุ ความเปียกชุ่ม และแรงตอดรัดรุนแรงที่ไม่ลดความน่ากระแทกกายลงไปเลยสักนิด

            มันไม่พอ ยังไม่พอ และจะไม่พอในเร็วๆ นี้ด้วย

            หมับ

            “ฮื่ออออ” ความคิดที่ทำให้คนตัวโตดึงกายออก ดันคนที่หันหลังให้ ให้กลับมานอนหงาย สองมือก็จับปลายเท้าให้แยกกว้าง แล้ว...

            สวบ

            สอดกายเข้าถูไถกับผนังนิ่มที่ชื้นแฉะ

            “อ๊า...พะ...พอ...พอแล้ว...ฮื่อ...เสียว...พี่...ผม...ไม่ไหว...”

            แม้ว่าความเสียวกระสันจนแทบขาดใจจะเล่นงานไปหมดทั้งร่างกาย หากแต่กราฟก็ครางเสียงเครือ หอบกระชั้นจนแผ่นอกสะท้าน เหงื่อไหลโทรมกายอย่างคนที่ออกแรงกับรสรักมาเป็นชั่วโมง มือขาวก็ส่งมาจับเข้าที่สะโพกสอบอย่างพยายามยั้งแรง แต่คนตัวโตก็ไม่ยั้งมือเลยสักนิด

            ขณะที่ดวงตาคู่คมซึ่งไฟแห่งแรงปรารถนายังลุกโชนก็จ้องไปยังเรือนกายขาวที่รองรับเขามาพักใหญ่ๆ จนกลิ่นน้ำกามลอยคลุ้งไปทั่วทั้งห้อง แต่มันไม่ได้ทำให้อารมณ์รุนแรงลดน้อยลง ตรงกันข้าม กลิ่นแบบนี้กลับเรียกร้องสัญชาตญาณสัตว์ป่ามากขึ้นกว่าเดิม

            และยิ่งมอง...ภาคินก็ยิ่งหยุดยั้งตัวเองไม่ได้

            ภาพของเจ้าเด็กดื้อที่ศิโรราบใต้ร่างของเขา ใบหน้าแดงเรื่อ ปากบวมช้ำ น้ำตาคลอหน่วยในดวงตา ขณะที่ร่างผอมเพรียวก็ประดับด้วยรอยรักมากมาย สองมือจิกเกร็งที่หมอนใบนุ่ม ร่างกายโยกคลอนตามแรงกระแทกกระทั้น ขณะที่ปากว่าไม่เอา ว่าพอแล้ว แต่สะโพกกลับบิดเกร็ง แล้วแอ่นรับส่วนใหญ่โตที่กดสอดเข้าไปทุกครั้งอย่างถึงใจ จนเขาเองก็ยากจะหยุดอยู่ตรงนี้

            หมับ

            “อื้อ!!! ลึก...ท่านี้...มันลึก...ผมจะขาดใจแล้ว...”

            สวบๆๆๆๆ

            “ดี...อย่างนั้น แรงอีกสิกราฟ” ภาคินรวบร่างที่นอนราบกับเตียงขึ้นมาในอ้อมกอด ให้เด็กอีกคนคร่อมทับอยู่เหนือร่าง สองมือก็จับบังคับที่สะโพกขาวอวบ บีบขยำอย่างมันมือ ให้เด็กหนุ่มได้แต่ขย่มกายจนเสียงก้นกระแทกหน้าตักดังก้องไปทั่วทั้งห้อง และแม้จะไม่มีเสน่ห์มารยาใดๆ หากแต่ความบริสุทธิ์ที่ไม่ได้ลิ้มรสมานานก็ทำให้ซาตานตัวร้าย...เลียปากอย่างพึงพอใจ

            “อื้มมมมม” แล้วก็ประกบจูบแลกลิ้นกับเด็กหนุ่มที่หยดเหงื่อไหลผ่านวงหน้า สองมือจับบ่ากว้างเอาไว้แน่น ครวญครางก้องไปทั่วปาก ปล่อยให้น้ำใสไหลเลอะมาถึงปลายคาง ขณะที่สะโพกขาวก็ยังขยับตอดรัดอีกฝ่ายไม่ว่างเว้น

            ตอนนี้กราฟเสียวจนจะขาดใจ เสียวจนแทบหายใจไม่ทัน ยิ่งท่วงท่าที่ทำอยู่ทำให้ลำท่อนร้อนผ่าวสอดลึกเข้ามามากกว่าเดิม เสียดสีบดเบียดที่ปุ่มเนื้อภายในจนเขาใกล้จะเสร็จอยู่รอมร่อ จนต้องส่งมือไปสาวส่วนอ่อนไหวเป็นจังหวะเดียวกัน เสียงหอบหายใจก็ดังก้องไปทั่วห้อง

            “พี่ภาคิน...จุ๊บ...อื้อ...จุ๊บ...”

            ขณะที่เสียงจูบก็ดังประสานไปกับเสียงผิวเนื้อลื่นเหงื่อและน้ำรักที่กฤติธีปล่อยออกมาถึงสามรอบ ทำเอาความรู้สึกของคนทั้งสองยิ่งพลุ่งพล่าน ขนาดที่กราฟผละจากอีกฝ่ายนิด ซบหน้าลงกับไหล่กว้าง ดวงตาเบิกกว้างกว่าเดิม ร่างกายก็เกร็งแน่นอย่างทานไม่ไหว

            “ผมจะเสร็จ อึ้กๆๆ...ฮื่อ...ผมจะเสร็จแล้ว...จะเสร็จ...จะแตกแล้ว...อาห์...ฮ้า...”

            ฟึ่บๆๆๆๆ

            อาการที่คนตัวโตก็ขยับมารูดมือให้แรงขึ้น จนส่วนปลายแดงก่ำผลุบโผล่ ริมฝีปากร้อนก็ขยับเข้าไปจูบปากกับเจ้าเด็กดื้อที่เกร็งตัวแน่น หอบอากาศเข้าเต็มปอด ก่อนที่จะปลดปล่อยหยาดน้ำขุ่นออกมาเป็นรอบที่สี่ของวัน

            “แฮก แฮก...ฮื่อ...ฮ้า...”

            กราฟถึงกับตัวสั่นเทิ้ม ทั้งยังอ่อนยวบลงมากองคาในอ้อมกอด เหนื่อยสายตัวแทบขาด ขณะที่ช่องทางอุ่นร้อนก็ยิ่งบีบกระชับรัวแรงตามแรงเสร็จสมของเด็กหนุ่ม ตอดรัดเสียจนภาคินเองก็ขบกรามแน่น ดันสะโพกให้กดรับส่วนร้อนผ่าวของเขาจนมิดด้าม

            “พี่ ผมไม่ไหว...ไม่ไหวแล้ว...อะ...”

            แม้จะเสร็จถึงรอบที่สี่ หากแต่ภาคินยังไม่เสร็จเลยสักครั้ง จนคนที่ร้องจนหมดเสียงสะดุ้งเฮือก กัดปากแหงนหน้าน้อยๆ เมื่อส่วนแข็งขืนกำลังขับควบเข้ามาเป็นจังหวะเนิบนาบ แล้วค่อยๆ หนักหน่วง กระตุ้นเร่าในกายให้ยิ่งร้อนซ่านไปหมด ทว่า ความเหน็ดเหนื่อยจากกิจกรรมกว่าชั่วโมงที่ผ่านมาก็กำลังทำให้กราฟทนไม่ไหว

            “แต่ฉันยังไม่เสร็จ” ภาคินคำรามกร้าว ยามที่ดันให้เด็กอีกคนขยับไปนอนหงาย

            “ผมไม่ไหว...แฮก...อาห์...ไม่ไหวแล้ว...จริงๆ...พี่...ฮื่อ...อึ้กพอ...พอ...อาห์” กราฟทั้งผลัก ทั้งดันไหล่กว้าง แต่เขาไม่มีแรงเลย ทำได้เพียงแยกปลายเท้าออก รองรับส่วนแข็งขืนที่ดึงออกแล้วสวนเข้ามาใหม่ ดวงตาฉ่ำน้ำก็มองอย่างขอร้อง อีกมือก็จิกลงบนบ่ากว้าง ทั้งยังส่ายหน้าแรงๆ

            ปึง!!!

            เฮือก!

            การต่อต้านเล็กๆ ที่ภาคินเองก็กระแทกมือกับหัวเตียง เสียจนคนเหนื่อยสะดุ้ง แหงนหน้ามองขึ้นไปมองเสี้ยวหน้าคมที่ซ่อนส่วนหนึ่งกับเงามืด จนเห็นเพียงใบหน้าที่เปี่ยมไปด้วยความต้องการ หมดเหงื่อที่ไหลเต็มวงหน้า เสียงหอบหายใจต่ำ เสียงคำรามในลำคอ และดวงตาวาวโรจน์ที่บอกเล่าความร้อนแรงของมันได้ดี

            “จำไว้ว่าอย่าล้อเล่นกับฉันตอนเมา”

            ปกติภาคินก็อึดอยู่แล้ว เมื่อบวกกับความเมาเข้าไป...ใครก็ห้ามเขาไม่อยู่

            “ผมไม่เคยล้อเล่น แฮก...ฮ้าๆ ผมไม่เคยล้อเล่นกับพี่...” กราฟเองก็ตอบคำเสียงเบาหวิว ขยับเข้ามากอดรอบลำคอ ยกขาขึ้นกอดเอวคนที่ขบกรามแน่น หลับตาลง เมื่อความต้องการกำลังไต่ขึ้นมาถึงขีดสุด พอๆ กับร่างกายช่วงล่างที่ขยับควบ

            “ทำเหอะ...เอาให้ตายไปข้าง...อาห์...ผมก็ไม่ยอมแพ้...ไม่มีทาง...” กราฟบอกปนหอบ ทั้งที่สติกำลังเลือนรางเต็มที่ สองมือก็กอดคอเอาไว้แน่น แหงนหน้าขึ้น ขณะที่ภาคินก็กดมือที่ยันฝาผนังเอาไว้แน่น รับรู้ถึงความเหนื่อยอ่อนของคนในอ้อมกอด แต่เขา...ยังหยุดไม่ได้

            “อะ พี่...อย่าเน้นตรง...นั้น...อย่า...ฮ้าๆ...” กราฟยังสั่นไปทั้งตัว ครางจนเสียงแหบพร่า ขณะที่ช่องทางก็บีบรัดหนักหน่วง

            “ผมไม่ไหว...ไม่ไหว...อื้อ...ไหว...ฮื่อ...” เด็กหนุ่มเสียงสั่นพร่าและเบาหวิวลงเรื่อยๆ เพราะร่างกายกำลังทนไม่ไหว ไหนจะความเครียดที่เผชิญมาทั้งวัน ความกดดันที่จิตใจได้รับ และความเหนื่อยอ่อนที่ร่างกายกำลังอ่อนล้าสุดขีด ดังนั้น...

            ฮวบ

            กฤติธีที่รองรับความต้องการมาพักใหญ่ๆ ก็ไม่อาจจะรั้งสติได้อีกต่อไป ได้แต่ทรุดฮวบลงไปกองกับเตียง แบบที่...

            หมับ

            ภาคินก็รวบร่างเพรียวเอาไว้ทัน สูดกลิ่นกามอารมณ์เข้าเต็มปอด กดกายถี่อีกไม่กี่ที

            “กราฟ แฮก...แฮก...อีกนิด...อีก...อืม...ฮึ่มมมม”

            คนตัวโตที่คำรามฮึมในลำคอ กระตุกกาย ปลดปล่อยทุกหยาดหยดของความต้องการออกมาเต็มช่องทางคับแคบ ขณะที่มือใหญ่ยังยันหัวเตียงเอาไว้แน่น

            ฟึ่บ

            พักใหญ่ๆ ถึงลดลงมายันข้างเตียง หอบหายใจลึกยาว เปิดตาขึ้นมามองคนที่นอนหมดสติคาอ้อมกอดเขาไปแล้ว ค่อยถอนกายอย่างเชื่องช้า

............................................

กลับไปอ่านต่อได้ที่

http://writer.dek-d.com/dek-d/writer/viewlongc.php?id=1367958&chapter=24

ขอบคุณค่ะ