NC TharnType_59

NC TharnType_59

            “อึ้ก! ไอ้ธาร! นมกูตั้งหมดแล้ว!” ไอ้ธารใช้น้ำแข็งก้อนนั้นลูบวนที่ส่วนฐานสีน้ำตาล คลึงไปมา ส่วนนุ่มนิ่มก็แข็งชันเป็นก้อนอย่างชัดเจน จนต้องเอ่ยปากด่า หากแต่สองมือก็ไม่ผลักมันออก แค่เลื่อนไปกำผ้าปูเตียง

            “ชอบมั้ย” แล้วมันยังหน้าด้านถาม ให้คนฟังขบกราม

            “ไม่ใช่จันดารานะเว้ย”

            “อืม กูก็รู้ว่ามึงคงไม่พูดว่าเอาน้ำแข็งมาถูหลังหน่อยอยู่แล้ว” ธาราว่า พลางเป่าลมร้อนลงบนหัวนมชูชัน จนคนได้รับเผลอบิดตัวน้อยๆ รู้สึกถึงความวูบวาบกว่าครั้งไหนๆ

            ความร้อนกับความเย็นที่กำลังจู่โจมจนส่วนล่างของร่างกายร้อนผ่าว

            ฟึ่บ

            “ฮ้า...ไอ้ธาร ดี...ดีว่ะ...เสียวดี...” ดังนั้น พอริมฝีปากร้อนจัดครอบลงบนส่วนน่ารัก ไทป์ก็เกร็งตัว ยกมือขยุ้มหัวมันไว้ข้างหนึ่ง อ้าปาก หอบหายใจรุนแรง เมื่อแค่น้ำแข็งกับปลายลิ้นสร้างความปั่นป่วนให้เขาอย่างไม่น่าเชื่อ

            คำตอบรับที่ทำให้มันเอาน้ำแข็งก้อนเดิมไปถูไถที่หัวนมอีกข้าง จนต้องครางลึกในลำคออย่างพอใจ

          มันดี ดีเหี้ยๆ เลยล่ะ

            “แล้วกูก็ไม่เอาน้ำแข็งเล่นที่หลังมึงหรอกนะ กูเอาไปเล่นที่อื่น” มันผละออกจากหัวนมที่ชุ่มฉ่ำไปด้วยน้ำลาย เหลือบตามามองด้วยสายตาเจ้าเล่ห์ จนไทป์อยากจะสวนกลับไปจริงๆ ว่าไอ้เหี้ยที่ร้องไห้เป็นบ้าเป็นหลังเมื่อกี้อยู่ไหน ทว่า ถ้าทำให้มันลืมเรื่องร้ายๆ แม้จะแค่ไม่นานก็ดีกว่าไม่ทำอะไรเลย

            ความคิดของคนที่โอบมือรอบคอของมัน สูดหายใจลึกยาว เมื่อเจอจันดาราเวอร์ชั่นธาราที่เล่นกับนมเขาไม่เลิก ขณะที่ความทรงจำครั้งเก่าก็ย้อนกลับมา

            “เหมือนวันที่กูมีอะไรกับมึงครั้งแรกเลยว่ะ”

            วันนั้น มันก็ใช้น้ำแข็ง แต่แม่งไม่มีความโรแมนติกหรอก แค่ใช้ให้ชา เพื่อเอาๆ กันให้จบ

            การตัดสินใจที่จะมีอะไรกับมันในวันนั้น ทำให้ทุกอย่างดำเนินมาถึงตอนนี้

            “กูไม่เสียใจ”

            “หืม” ไอ้ธารเงยหน้าขึ้นมามอง ให้ต้องส่ายหัว ทั้งยังเป็นฝ่ายอ้าขาออกกว้าง ดึงแก่นกลางลำตัวที่แข็งขืนชี้ขึ้นฟ้ามากอบกำเอาไว้ แล้วก็แสยะยิ้มบอกมัน

            “แต่กูเสียใจแน่ถ้ามึงไม่เล่นกับลูกชายกูบ้าง!” ไทป์ว่าเสียงเข้ม ให้คนฟังหัวเราะต่ำๆ ในคอ แต่มันก็ยอมผละลงไปจูบที่แผ่นท้อง แล้วบัดซบสุดคือการที่ลากก้อนน้ำแข็งไปตามแนวแผ่นท้อง จนต้องจิกขาลงกับเตียงนุ่ม หอบหายใจลึกๆ

            กูไม่เสียใจอีกแล้วที่รักกับมึง

            หากเขาเคยเสียใจที่ตัดสินใจนอนกับมัน จนทุกอย่างเป็นแบบนี้ ตอนนี้เขาละทิ้งความคิดนั้นไปหมดแล้ว การที่มีไอ้ธารอยู่ด้วยกันตรงนี้ต่างหากคือสิ่งที่สำคัญที่สุด

            มันเคยช่วยเขาในอดีต เขาก็อยากช่วยมันในอนาคต

            ไม่อยากเป็นแค่ฝ่ายรับอย่างเดียว คนรักกันมันต้องรู้จักให้และรับ ไอ้ธารเป็นคนสอนเขาเรื่องนี้ด้วยตัวเอง

            “อึ้ก! เหี้ย! ยะ...อย่าไอ้เหี้ย...ไม่เล่น...ตรงนั้น!” ความคิดที่กระจุยกระจาย เมื่อไอ้ธารกำลังจัดการลากก้อนน้ำแข็งไปตามท่อนไฟร้อนผ่าว แล้วแทนที่น้ำแข็งจะดับไฟ เขากลับเสียววูบ เสียวจนแม่งจะทนไม่ไหว ให้ต้องร้องครางไม่ต่างจากผู้หญิง พยายามจะดันมันออกไป แต่ไอ้ธารเล่นครอบปากลงมาที่ส่วนหัวแล้ว

            หมับ

            “ฮื่อ...ไม่เอา...ไอ้ธาร...เชี่ย...อย่าถู...ตรงนั้น”

            ตอนนี้ไทป์แทบดิ้นเป็นไส้เดือนถูกน้ำร้อนลวก เมื่อทั้งปากทั้งลิ้นทั้งน้ำแข็งกำลังถูเข้ากับส่วนปลายแดงฉ่ำจนไม่รู้ว่าอะไรเป็นอะไร ทั้งก้นทั้งสะโพกก็บิดขึ้น หอบหายใจ ครางขอความเมตตาจากมัน แต่ไอ้ธารก็ไม่หยุด เพราะมันกำลังเปิดปากกว้างขึ้น ให้เข้าไปลึกขึ้น จนเสียววูบวาบมากขึ้น

          มึงจะเก่งไปแล้ว

            “กู...แฮก...แฮก...กูทำบ้าง!” พอเห็นมันเก่งเกินหน้า แถมตัวเองใกล้จะเสร็จเพราะปากมันก็ต้องคำรามเสียงต่ำ ผลักไอ้ธารลงเต็มแรง เอื้อมไปคว้าน้ำแข็งก้อนสุดท้ายมาโยนใส่ปาก จากนั้น ก็หมุนตัวหันหน้าไปที่ปลายเท้าแฟน สองมือก็ปลดเข็มขัดมันออกจากอย่างว่องไว ทั้งยังแอ่นก้นให้พอดีหน้ามันพอดิบพอดี

            มันอยากเล่น เขาก็อยากเล่น ไม่ได้แคร์แล้วว่านี่แท่งตัวผู้เหมือนๆ กัน

            ความคิดของคนที่รั้งไอ้แท่งร้อนๆ ที่แสนติดใจขึ้นมา ใช้มือลูบคลึงมันจนพบว่าแม่งแข็งโป๊กอย่างคนที่ไม่ได้ปลดปล่อยมาหลายวัน

            “มึงน่ากินชะมัดเลย” ไอ้ธารว่า ไม่รู้หรอกว่ามันมองอะไรถึงว่าน่ากิน แต่เขาก็ไม่อยากครางเสียศักดิ์ศรีคนเดียวเลยทำอย่างมันบ้าง

            สวบ

            ริมฝีปากครอบลงบนส่วนใหญ่โต ทั้งปาก ทั้งลิ้น ทั้งน้ำแข็งก็ดุนดัน ถูไถแท่งร้อนจนเปียกแฉะ จากที่เคยกล้าๆ กลัวๆ ไทป์สามารถดูดอมมันประหนึ่งของอร่อยที่สุดได้แล้ว

            “อืม...มึงเก่งขึ้นนะ...อึ้ก...”

            ไทป์ไม่ตอบคำ นอกจากบรรเลงเพลงปากให้มันครางระงมในลำคอ แต่แล้วก็ต้องเกร็งสะโพก เมื่อน้ำแข็งเย็นๆ กำลังดันขึ้นมาถูกับช่องทางด้านหลัง

            ช่องทางที่เคยคิดว่าชาตินี้จะไม่มีวันให้ใครแตะต้อง แต่ตอนนี้เขากลับพบว่ามันสุขซ่านจนลืมหายใจ

            “ไอ้ธาร...ฮ้า...” ไทป์หอบหนัก เมื่อลิ้นอุ่นๆ น้ำแข็งเย็นๆ และปากของมันกำลังละเลงที่ห่วงสีเข้ม ทำเอาดิ้นพล่าน มือกำหน้าขาไอ้ธารแน่น หอบหายใจหนักหน่วง แอ่นก้นรับสัมผัสวูบวาบที่ทำให้ร่างกายแทบจะระเบิดพรู

            “ไม่ไหว...กู...ไม่ไหว...แล้ว”

            คำที่ไทป์อ้าปากปล่อยน้ำแข็งให้ร่วงลงบนเตียงจากนั้นก็ทิ้งหัวแนบผ้าปูที่นอน ดันสะโพกขึ้น อีกมือก็จัดการแหวกก้นออกเพื่อให้เห็นรูคับแคบได้อย่างชัดเจน

            “ไอ้ธาร...เข้ามา...กู...ไม่ไหว...” ไทป์เอียงแก้มไปบอกมันเสียงพร่า ให้ไอ้ธารขยับขึ้นมาคร่อมทับด้านหลัง

            หนุ่มใต้รู้สึกถึงความร้อนที่ถูไถอยู่ตรงปากทาง จนต้องเกร็งตัว...

            สวบ

            “ฮ้า...แบบนี้สิวะ...อาห์...กูชอบร้อนๆ ไม่ใช่เย็นๆ” เขาว่าเสียงหนัก หลับตา รับแท่งเนื้อร้อนจัดที่ดันเข้ามาลึกขึ้น...ลึกขึ้น...จนลึกสุดใจ

            “ไอ้ไทป์ ฮ้า ไทป์..” มันเองก็ครางต่ำๆ ยามที่ทิ้งตัวลงกอดเอว แล้วเริ่มขยับ

            สวบ สวบ สวบ

            แรกเริ่มเชื่องช้า เนิบนาบ หากแต่ทำให้คนได้รับแทบจะขาดใจ ได้แต่กำผ้าปูเตียง หอบหายใจ หยัดกายรับแท่งเนื้อร้อน

            “ดีมั้ย...มันดีมั้ย...” ไอ้คนเก่งจนน่าหมั่นไส้ยังมีหน้ามาถาม แต่ไทป์ก็ยอมตอบ

            “เออ ดี...อีกสิวะ...แรงอีก...ฮ้า...กู...กูแม่งนอน...กับใคร...นอกจากมึง...ไม่ได้อีกแล้ว...” ทิวัตถ์ว่าตามที่คิด ตอนนี้เขาทำแบบนี้กับใครนอกจากมันไม่ได้อีกแล้ว จนรู้สึกถึงสัมผัสของไอ้ธารที่เลื่อนมือมากุมหลังมือ แล้วประสานปลายนิ้วลงไป

            ไทป์ได้ยินเสียงหอบ แต่แล้ว...

            ติ๊ง

            “ไอ้ธาร...กูบีบมึงเจ็บ...หรือวะ...” หยดน้ำที่กระทบแผ่นหลัง ทำให้เอ่ยถามมัน ซึ่งไอ้ธารก็ยิ่งบีบมือแน่นขึ้น แล้วมันก็กระซิบบอก

            “กูรักมึงนะ...อย่าทิ้งกูไปไหนอีกนะ...”

            คำที่ไทป์ก้มหน้าลงซุกกับพื้นเตียง

            “กูบอกแล้ว กูไปจากมึง...ไม่ได้อีกแล้ว...”

            ไม่ใช่แค่เซ็กส์ที่พึงใจ หากแต่เป็นความรู้สึกที่พอดี

            มันเป็นแบบนี้ เขาเป็นแบบนี้ มันเป็นความรู้สึกที่พอดิบพอดีเกินกว่าจะหาใครมาทดแทน

            สวบ สวบ สวบ

            “อ้ะ อาห์”

..................................

เจอกันสักนิดที่นี่ค่ะ

http://writer.dek-d.com/dek-d/writer/viewlongc.php?id=1250831&chapter=64

ขอบคุณค่ะ

NC Fall in Love_33

NC Fall in Love_33

            ปลายลิ้นที่กำลังหมุนวนอยู่ตรงปากทางเข้าคับแคบ จนข้าวปั้นตัวสั่นเทิ้มไปหมด

            “ยะ...อย่า...ฮื่อ...พี่ซาน...ฮื่อๆ”

            นายปารุจได้แต่จิกสองมือลงบนผ้าปูเตียง ขณะที่กัดปากพร้อมๆ ไปกับส่ายหัวทุยๆ ไปมาบนหมอน เมื่อความเสียวซ่านแทบขาดใจกำลังเล่นงานเขาจนแทบไม่มีเวลาคิดอะไรอื่นด้วยซ้ำ

            จริงๆ เขาไม่มีเวลาคิดตั้งแต่พี่ซานก้าวขาออกมาจากห้องน้ำ แล้วขยับขึ้นมาคร่อมทับตัว แถมยังกระชากผ้าขนหนูออกไปแล้วนั่นแหละ

            จูบของพี่ซานทั้งดุเดือด ร้อนแรง และช่ำชองราวกับจะดูดวิญญาณเขาออกไป จนคำพูดใดๆ ที่คิดไว้ในหัวปลิดปลิวราวกับผลไม้สุกงอมที่ถูกเด็ดจากขั้ว

            จูบที่ทำให้ร่างเล็กลงไปนอนหอบสะท้านอย่างไร้เรี่ยวแรง ได้แต่มองใบหน้าคมคร้ามที่ขยับขึ้นมาเหนือดวงตา จนเห็น...รอยยิ้ม

            รอยยิ้มร้ายกาจของคนที่เลียริมฝีปากตัวเอง แล้วส่งมือมาลูบผิวขาวตามรอยแยกของชุดคลุมอาบน้ำ

            ปลายนิ้วที่ใครจะเชื่อเล่าว่าทำให้ร่างกายของเขามันสั่นสะท้าน ขนแขนลุกซู่ เกือบจะห้ามเสียงร้องยามที่ฝ่ามือใหญ่ลูบไล้ไปทั่วกายไม่ได้

            พี่ซานลูบทั้งหัวไหล่ แผ่นอก แผ่นท้อง แล้วกลับมาคีบดึงหัวนมจนข้าวปั้นต้องครางเสียงสั่น ได้แต่ส่ายหน้าน้อยๆ อย่างเสียดเสียว อย่างที่ไม่รู้เหมือนกันว่ามันมาจากสัมผัส ความร้อน รอยจูบ หรือ...ดวงตา

            ดวงตาคมกล้าที่กำลังมองร่างกายเขาราวกับจะกลืนกิน

            และใช่ครับ พี่ซานไม่มองแค่ตา ไม่พูดด้วยปากอย่างเดียว แต่พี่ซาน...กินจริง!

            ริมฝีปากที่ครอบลงบนแก่นกลางลำตัว ดูดเม้มหนักๆ ก็ทำให้คนที่แทบไม่มีประสบการณ์จริงก้นลอย คว้าต้นคออีกฝ่ายแทบไม่ทัน หอบจนตัวโยน ยามที่ความเสียวสะท้านแล่นปราดไปทั่วร่าง ตั้งแต่ส่วนหัวแดงฉ่ำ ไล่ไปถึงคอหยัก และส่วนลำท่อนเล็กน่ารักที่ปลายลิ้นขยับเคลื่อนไปทุกที่ พาให้ผู้ชายตัวเล็กได้แต่ครางสะท้าน

            และตอนนี้ ริมฝีปากแสนร้ายกาจนั้นกำลังขยับเคลื่อนมาลิ้มรสชาติที่ส่วนรูคับแคบจนคนได้รับแทบจะกรีดเสียงร้องออกมา

            “เสียว...ฮื่อ...ผมเสียว...ยะ...อย่าเลีย...พี่...ฮ้า!!!”

            ปารุจถึงกับเด้งตัวขึ้นมา เมื่อปลายลิ้นอุ่นที่แลบเลียช่องทางคับแคบ สลับกับดูดขาอ่อนด้านในกำลังส่งลิ้นเข้ามา...ในรูสวรรค์ของเขาเอง

          ให้ดิ้นตายเถอะ มันเสียวสุดจิตขาดใจจนยากจะบรรยายเลยล่ะครับ

            “ฮึ”

            แผล็บ

            ทว่า นอกจากเสียงหัวเราะในคอแล้ว สิ่งที่นายปารุจสัมผัสได้มีเพียงความร้อนชื้นที่กำลังสอดเข้ามาช้าๆ ทั้งยังกระดกไปมาเบาๆ ขณะที่มือใหญ่ก็ส่งมาจับเข้าที่ลูกชายตัวน้อย ขยับเคลื่อนไปพร้อมกัน จนสองมือยิ่งจิกผ้าปูเตียง สองขาก็จิกเกร็งลงกับเตียงนุ่มแน่น

            “พะ...พี่ซาน...มะ...ไม่...ฮื่อ...อ๊า...ฮ้า ฮ้า...” คนตัวเล็กครางไม่เป็นภาษา ได้แต่ส่ายซ่านไปทั้งตัว เอวเล็กๆ บิดเกร็ง สองมือเลื่อนไปจับเรือนผมสีเข้มแล้วขยุ้มเบาๆ อย่างอดรนทนไม่ไหว

            ฟึ่บ

            เฮือก!!!

            “ฮ้า!!!”

            จังหวะนั้นเองที่ปลายลิ้นดึงออก แล้วแทนที่ด้วยนิ้วยาวที่ชำแรกผ่านเข้าไปทีเดียวจนคนได้รับสะดุ้งโหยง เบิกตากว้าง คว้าหัวไหล่หนาหนั่นเอาไว้แทน

            “นุ่มกว่าเมื่อวานนะ เจ็บมั้ยปั้น”

            ขวับๆๆๆ

            “เฮือก! พี่ซาน!!!”

            คนฟังทำได้เพียงส่ายหัวหนักๆ ทั้งที่น้ำตาคลอเบ้า ก่อนที่ผวาเฮือก เมื่อปลายนิ้วกำลังงอแล้วกระดกเข้ามาหลายๆ ที แล้วไม่รู้ว่าเพราะมันโดนปุ่มอารมณ์ภายนอกหรือเปล่า เจ้าตัวถึงเบิกตากว้าง หอบจนตัวสั่นเสียน่าสงสาร แบบที่ผู้ชายตัวโตก็เลื่อนใบหน้าเข้ามาสัมผัสที่ริมฝีปาก

            “เด็กดี...แบบนั้น...” หนุ่มแว่นเผยอปากรับปลายลิ้นร้อนทันที ทั้งยังส่งมันออกไปเกาะเกี่ยวกับลิ้นร้อนผ่าว ยิ่งพี่ซานดึงออก เขาก็ยิ่งตามไปเกี่ยวเอาไว้ราวกับหมดสิ้นความอายใดๆ มีเพียงความต้องการที่มากล้นจนปริ่มขอบเท่านั้น

            ตอนนี้เสียงแลกลิ้นดังก้องไปทั่วห้อง หากแต่เสียงหนึ่งที่ดังกว่า...

            แฉะ...แฉะ...

            “ข้างในชุ่มไปหมดแล้ว”

            “เฮือก พี่ซาน...ฮ้า...จูบอีก...อ้ะ...ยะ...อย่า...อ๊า...อืม!”

            เสียงจูบที่ไม่เท่าเสียงของความเฉอะแฉะที่ปลายนิ้วกำลังสัมผัสอยู่...ช่องทางภายในที่เปียกลื่นไปด้วยเจลหล่อลื่นที่คนตัวโตบีบจนชุ่มฝ่ามือ จนเสียงของปลายนิ้วที่ถูไถกับผนังนิ่มหยุ่นดังคลอเคลียไม่ห่าง...เสียงที่เรียกความต้องการของคนทั้งสองให้ลุกฮือไปกันใหญ่

            เสียงที่ทำให้ดวงตาคมกล้าวาวโรจน์ราวกับมีไฟกองใหญ่สุมอยู่ภายใน

            เสียงที่ยิ่งทำให้นายปารุจอ้าขาออกกว้างกว่าเดิม

            พี่ซานเก่ง...เก่งเกินไป

            “อย่าควาน...ฮ้า...มะ...ไม่...ผมเสียว...เสียว...”

            นิ้วของพี่ซานไม่แค่กดเข้าแล้วดึงออกเท่านั้น หากแต่ควานไปทั่วช่องทางอุ่นลื่น งอนิ้ว แล้วกระดกเบาๆ หากแต่สัมผัสไปทั่วจนคนได้รับแหงนหน้าเต็มที่ ส่ายหน้าแรงๆ แล้วก็อ้าปากรับปลายลิ้นร้อนที่สอดลึกเข้ามาภายใน

            แค่ปากกับนิ้วก็จะส่งเขาไปถึงสวรรค์ได้แล้วด้วยซ้ำ

            เวลานี้ ข้าวปั้นสัมผัสได้เพียงความเสียว...ความเสียวสะท้านที่กำลังแผ่ซ่านไปทั้งตัว

            “แต่พี่ว่าปั้นอยากให้พี่ควานนะ”

            “ฮ้า! อึ้ก...ฮื่อ...”

            ไม่ว่าเปล่า นิ้วยาวยิ่งควานลึกมาด้านใน จนคนได้รับเปล่งเสียงครางแทนคำถกเถียง ดวงตาที่ไร้กรอบแว่นก็มองฝ่าม่านน้ำตาแห่งกามอารมณ์เพื่อสบกับดวงตาคมเข้ม จนเห็นภาพของเขาเอง

            ภาพที่เขาเองก็ไม่อยากเชื่อว่าเป็นตัวเอง...ไอ้ปั้นที่ทำหน้าไม่ต่างจากนางเอกเอวีนี่ตัวเขาจริงๆ หรือวะ...คนที่บิดกายเร่าๆ ร้องครางได้เพียงเสียวแค่ไหนกับตกอยู่ใต้อ้อมแขนของผู้ชายคนนี้...คนที่โน้มหน้าลงมากดจูบจนต้องโอบสองแขนรอบลำคอ

            จูบที่หนุ่มแว่นไม่รู้เลยว่าอีกฝ่ายกำลังทำอะไรอยู่

            ฟึ่บ

            สวบ

            เฮือก!!

            “อื้อ....ฮื่อ...จุ๊บ...อื้อ..พี่...ฮ้า...”

            ข้าวปั้นรู้ตัวอีกทีก็ตอนที่นิ้วยาวดึงออกจากกาย แล้วแทนที่ด้วยวัตถุนิ่มแท่งยาวที่กำลังสอดลึกเข้ามาในก้น จนครางในคอ สองมือบีบไหล่กว้างแน่น เมื่อความรู้สึกคับแน่นแทรกเข้ามาในตัว ความรู้สึกที่ไม่ได้เจ็บปวดรวดร้าวอย่างเมื่อวาน หากแต่สะดุ้งวาบทุกครั้งที่มันกำลังเคลื่อนตัวเสียดสีกับผนังภายในจนเนื้อตัวสั่นระริก

            “เจ็บมั้ย”

            “มะ...ไม่ ฮื่อ...อึดอัด...ปั้นแค่อึดอัด”

            คนฟังตอบเสียงสั่นสะท้าน

            “พี่จะค่อยๆ ขยับมันนะ หายใจลึกๆ เด็กดี”

            ไม่รู้ว่าเพราะเสียงนุ่มทุ้มของคนตัวโตหรือเปล่าที่ทำให้คนฟังสูดหายใจลึกๆ ก่อนที่จะเผลอกัดปากตัวเอง เมื่อดิลโด้เปียกลื่นกำลังเคลื่อนตัวออกช้าๆ แล้วเพียงมันดันเข้ามา น้ำตาหยดใสก็ร่วงลงแก้ม

          ไม่ ผมไม่ได้เจ็บ...เสียวสัสเลยครับ!

            อาการที่พี่ซานอาจจะรู้ เพราะเจ้าตัว...

            กริ๊ก...วี้...วี้...

            “เฮือก! พะ...พี่ ฮ้า ฮ้า มันสั่น มันสั่น...อย่า อย่า ฮ้า...มะ...ไม่นะ...”

            เจ้าดิลโด้สีอะไรก็ไม่รู้กำลังส่งเสียงสั่น ขณะที่วัตถุแท่งยาวก็กำลังขยับเคลื่อนไปมาทั่วช่องทางคับแคบที่ทำให้ข้าวปั้นดิ้นพล่าน สองมือพยายามจะดึงมันออก แต่ติดที่มือใหญ่คว้าจับเอาไว้ทัน แล้วดึงขึ้นไปกดอยู่เหนือศีรษะ ดวงตาคู่คมก็ก้มลงมองผลงานตัวเองที่กดลึกเข้าไปจนมิดด้าม

            “พี่ซาน...ฮื่อ...อะ...อึ้กๆ...”

            “อย่ามองพี่แบบนั้นปั้น มันกำลังทำให้พี่ทนไม่ไหว”

            เฮือก

            ไม่ใช่แค่น้ำเสียงเท่านั้นที่ทำให้ข้าวปั้นสะดุ้ง หากแต่สีหน้าและดวงตาที่ทอดมองเขาต่างหากที่ทำให้ร่างมันสั่นไปหมด ขณะที่เจ้าของเล่นแท่งยาวก็กำลังถูกกดเข้า ดึงออก แล้วสอดลึกเข้าไปจนมิดด้าม ท่ามกลางเสียงครางเร้าอารมณ์ของคนที่ดิ้นพราดๆ

            “ฮื่อ พี่...จ๊วบ” คนที่กำลังเปิดปากรับปลายลิ้นร้อนที่สอดลึกเข้ามาภายใน แล้วควานไปทั่ว ปล่อยให้น้ำใสไหลเลอะไปถึงปลายคางอย่างที่ไม่มีใครคิดสนใจ

            “มะ...ไม่ไหว...ไม่ไหว...” ทันทีที่ริมฝีปากเป็นอิสระ ปารุจก็เอ่ยได้เพียงคำเดียว เมื่อแรงสั่นกำลังส่งเขาไปถึงสวรรค์ในวินาทีใดวินาทีหนึ่ง

            “เร็วอีก...อีก...พี่ซาน...อะอ๊า...ผะ...ผมไม่ไหว...ไม่ไหว...เฮือก!”

            พรวด

            สุดท้าย แรงสั่นของของเล่นแท่งยาวก็ทำให้หยาดน้ำขุ่นไหลทะลักออกมาเต็มฝ่ามือใหญ่ ขณะที่เจ้าตัวก็ทำได้เพียงทรุดฮวบลงกลางเตียง แยกปลายเท้าออกกว้าง รู้เลยว่าตัวเองกำลังบีบรัดของเล่นแท่งโตรัวแรง

            ตุบ

            และเมื่อพี่ซานยอมปล่อยมือจากมัน ของเล่นแท่งโตก็ค่อยๆ ไหลออกมาจากช่องทางนุ่ม แล้วหล่นตุบลงกลางเตียง ไปส่งเสียงวี้ๆ อยู่ตรงก้นนุ่ม

            “พี่ซาน...ยะ...อย่ามอง...”

            แม้จะหน้าด้านยังไง แต่การที่ดวงตาคมกล้ากำลังจับจ้องที่ช่องทางวูบโหวงที่บีบขมิบถี่จนตัวเองก็รู้ มันน่าอายเสียจนแทบจะส่งมือไปปิด

            “อย่าปิด รู้มั้ยว่าพี่อยากจะเข้าไปในนั้นแค่ไหน”

            หมับ

            ไม่ว่าเปล่า มือใหญ่ก็จับมือขาวไปสัมผัสที่ส่วนกลางลำตัว จนคนจับเบิกตากว้าง

            ไม่ใช่แค่แข็ง แต่มันแข็กโป๊กเลยต่างหาก ทั้งยังร้อนจัดจนต้องกดสายตามอง

          แค่มอง กูก็สั่นแล้ว

            แม้จะได้เห็นมาหลายครั้งแล้ว แต่ปารุจก็ยังตาโตได้ทุกครั้ง ยิ่งยามที่มันขยับขยายเต็มที่ เพราะไม่ใช่แค่แมกนั่มสเปเชียลไซส์เท่านั้น หากแต่รูปร่างและสีก็โคตรจะแมน จนอยากจะจับ อยากจะลูบ อยากจะทำให้ผู้ชายคนนี้พอใจ

            อย่างที่ว่า แต่มอง...ก็สั่นไปหมดทั้งตัวจริงๆ

            หมับ

            “ร้อนจัง ของพี่ซานร้อนมากเลยครับ” บอกเสียงสั่น ทั้งยังขยับมือขึ้นลงไปด้วยช้าๆ จนได้ยินเสียงคำรามฮึมในลำคออีกฝ่าย พาให้ร่างกายร้อนวูบวาบ ท่อนเนื้อช่วงล่างก็กำลังขยับขยายอีกครั้ง

            มันไม่พอ เขาต้องการมากกว่านี้

            “ขนาดนี้ไม่เจ็บใช่มั้ย พี่จะใช้ใหญ่กว่าเมื่อกี้นะ” ขณะที่พี่ซานก็กระซิบเสียงต่ำ ยามที่คว้าของเล่นแท่งยาวสีดำสนิทออกจากถุงกระดาษข้างเตียง คงจะค่อยๆ ให้เขาชินไปเรื่อยๆ ทว่า...

            ขวับๆ

            “ไม่เอา ปั้นไม่เอาแท่งนั้น...” ข้าวปั้นเองก็บอกเสียงสั่น ยามที่ก้มลงมองแท่งเหล็กร้อนฉ่าที่เส้นเลือดเต้นตุบๆ อยู่ในมือ

            “ปั้นจะเอาแท่งนี้...ปั้นอยากได้พี่ซานตอนนี้เลย”

            คนตัวเล็กกว่าโขก็ยันตัวไปกระซิบริมหู อีกมือขยับขึ้นไปกอดรอบคอ

          “พี่ซานให้ปั้นนะครับ...ให้ผมนะ”

ต่อค่ะ

            เขารู้ว่าพี่ซานไม่อยากทำให้เจ็บ แต่ตอนนี้มันไม่อยากรอแล้ว ไอ้ปารุจคนนี้อยากสัมผัสตัวตนของอีกฝ่าย อยากรับเข้ามาในร่าง อยากเห็นว่าพี่ซานมีความสุขในตัวของเขา

            ใครจะว่าแรดว่าร่านก็ช่าง แต่กูอยากจริงๆ อยากจนทนไม่ไหวแล้ว และท่าทางจะไม่มีแค่ข้าวปั้นคนเดียวที่ทนไม่ไหว

            หมับ

            เพราะมือใหญ่คว้าจับเข้าที่หัวไหล่ทั้งสองข้าง แล้วดันให้หนุ่มแว่นทิ้งตัวลงนอนบนเตียงอีกครั้ง และเขาก็ได้เห็น...สีหน้าที่เปี่ยมไปด้วยความต้องการ

            พี่ซานที่ขบกรามจนขึ้นสันนูน คิ้วเข้มขมวดมุ่น ดวงตาวาววับ อีกทั้ง...ท่อนเนื้อร้อนยิ่งเต้นตุบๆ อยู่ในมือราวกับว่ามันกำลังจะคุ้มคลั่ง พอๆ กับเสียงต่ำพร่าที่แสนอันตรายบอกว่า...

          “ถ้าพี่ทำให้เจ็บ อย่าหาว่าไม่เตือนล่ะ”

            คำที่บอกว่าของจริงกำลังจะเริ่ม แต่สำหรับคนถูกขู่แล้ว

            “ถ้าเป็นเมียพี่...ถึงเจ็บผมก็ไม่กลัว”

          จะมัวแต่กลัวแล้วเสียใจภายหลังได้ยังไง ต่อให้ต้องตายคาเตียง ไอ้ปั้นก็จะสู้!

            “...”

            “...”

            ดวงตาสองคู่สบประสานกันนิ่ง ก่อนที่คนฟังจะ...แสยะยิ้ม

            หมับ

            “อื้อ!”

            จังหวะนั้นเองที่มือใหญ่คว้าหมับเข้าที่แก่นกลางลำตัว เท่านั้นไม่พอ ยังขยับรูดรั้งแรงๆ จนสะดุ้งโหยง แล้วยังไม่ทันจะอ้าปากพูดอะไร ริมฝีปากอุ่นร้อนก็ประกบเข้ามาอย่างแม่นยำ ทั้งยังรุนแรงอย่างที่ก่อนหน้านี้เทียบไม่ติด

            “อื้อ...ฮ้า...”

            จูบร้อนที่ข้าวปั้นเองก็พยายามตอบโต้ แม้จะเงอะงะ หากแต่ลิ้นนิ่มก็พยายามตวัดเกี่ยวกับอีกฝ่าย จนเสียงแลกเปลี่ยนน้ำลายก้องไปทั่วทั้งห้อง สองมือก็จับไหล่กว้างเอาไว้แน่น ลูบไล้กล้ามเนื้อตึงแน่นไปมาจนวูบวาบไปหมดทั้งตัว

            หมับ

            “แฮก แฮก...อื้มมมมมม”

            ไม่ทันให้ตั้งตัว อ้อมกอดอุ่นก็จับเข้าที่เอวแล้วยกขึ้นเพื่อจับนั่งตัก ทั้งที่ริมฝีปากร้อนยังไม่ผละออกไป ปล่อยให้ปลายลิ้นยังคงเล่นกันอย่างร้อนแรง หากแต่ร่างกายช่วงล่างก็ร้อนแรงไม่แพ้กัน เมื่อมือใหญ่กำลังจับเข้าที่ท่อนเนื้อทั้งสองลำ แล้วขยับเข้ามาถูไถเสียดสีกันจนฉ่ำแฉะ

            ท่อนเหล็กร้อนที่นาบลงมาไม่ต่างจากยาปลุกเซ็กส์ชั้นดีที่ทำให้ร่างกายร้อนผ่าวไปหมด ทั้งยังเสียดเสียวจนต้องพยายามขยับสะโพกเข้าคลึงเคล้า อยากจะเสียดสีมากกว่านี้ สัมผัสมากกว่านี้ ถูเข้าหากันมากกว่านี้

            พรืด

            “ฮ้า...พี่ซาน...เสียว...เสียวจะตายแล้ว...”

            ทันทีที่ริมฝีปากเป็นอิสระ ข้าวปั้นก็ทำได้เพียงครางระงม เมื่อส่วนปลายสีอ่อนกำลังถูกจับมาให้เคล้าคลึงเข้าหากัน จนน้ำเหนียวๆ ผสมปนเปกันจนแยกไม่ออกว่าใครเป็นใคร เร่งเร้าความต้องการจนส่วนที่ปลดปล่อยไปเมื่อครู่กลับมาตั้งตรงอีกครั้ง

            สวบ

            “อ้ะ!!!”

            ทันใดนั้น ปารุจก็สัมผัสได้ถึงความเย็นและความลื่นที่นิ้วยาวสอดลึกเข้าไปภายใน ชโลมจนก้นของเขาเปียกชุ่มไปด้วยเจลใส ซึ่งแม้จะรู้ว่าอีกฝ่ายทำเพื่อไม่ให้เขาเจ็บ แต่การที่สอดนิ้วเข้าไปแบบนี้....

            “มะ...ไม่เอานิ้วแล้ว...เอาแท่งของพี่...เข้ามา...ทำผมเถอะ ทำปั้น ปั้นไม่ไหว...ไม่ไหวจริงๆ”

            ถ้อยคำน่ารักที่ได้รับรางวัลเป็นจูบร้อนระอุ ยามที่สะโพกถูกยกขึ้นช้าๆ พี่ซานก็สวมถุงให้ตัวเองอย่างว่องไว และคนตัวเล็กก็ไม่ปฏิเสธจูบร้อนเลย เมื่อ...

            สวบ

            “ฮ้า! ฮ้าๆ อื้อ...ฮื่อ...พี่...ฮื่อ!!!!!”

            เสียงที่หลุดครางจากลำคอดังไม่เป็นภาษา เมื่อแท่งเนื้อร้อนแท่งเดิมกำลังถูกจ่อที่ปากทางเข้า แล้วมันก็กดลึกเข้ามาช้าๆ จนช่องทางแทบปริ รู้เลยว่ามันใหญ่กว่าของเล่นขนาดเมื่อครู่มาก จนสองมือก็กอดรัดเข้าที่รอบไหล่ น้ำตาหยดใสไหลพราก

            ฟึ่บ

            ก้นนุ่มถูกแยกออกกว้าง ไม่ต่างจากเรียวขาที่อ้าทับหน้าตักของคนตัวโต แต่มันก็ยังยากที่จะเข้ามาจนข้าวปั้นแทบจะกัดลิ้นพี่ซาน

            “พี่ซาน...ฮึก...ใหญ่...มันใหญ่...อ๊า...” หนุ่มร่างเล็กซบลงกับหัวไหล่ ยามที่พยายามดันกายลงไปรับความใหญ่โตตามแรงบังคับของคนที่จับสะโพกเอาไว้ รับรู้ได้ถึงความร้อน ความใหญ่ ความตึงแน่นที่ช่องทางด้านหลังแทบปริ แต่เหนือสิ่งอื่นใด

            “เก่งมากเด็กดี เข้าไปเยอะแล้ว”

            คือคนที่กัดฟันพูดปลอบใจเขา ลูบเรือนผมชุ่มเหงื่อให้ และปลอบประโลมด้วยจูบร้อนแรงที่ทำให้...

            พรวด

            “ปั้น!”

            ข้าวปั้นจัดการดันกายลงไปเท่าที่ตัวเองจะทำได้ จนพี่ซานร้องเรียกอย่างตกใจ ให้คนตัวเล็กเงยหน้าขึ้นมองทั้งน้ำตา

            “ผม...ฮึก...รักพี่ซานนะ...ปั้นรักพี่ซานนะครับ เจ็บแค่นี้...ไม่เป็นไร...ปั้นไม่เป็นไร”

            กรอด

            คนตัวโตกัดฟันแน่น แล้ว...

            หมับ

            “อื้อ!!!”

            แผ่นหลังเล็กก็ถูกพลิกให้ลงไปนอนแผ่กลางเตียงอีกครั้ง ตามมาด้วยเรือนร่างสูงใหญ่ที่คร่อมทับเหนือร่าง มือใหญ่ก็จับท่อนขาขึ้นพาดบ่า ใบหน้าที่ซ่อนอยู่ใต้ความมืดส่วนหนึ่งก็แลดูน่ากลัว หากแต่ก็เร้าอารมณ์ เมื่อใบหน้านั้นขบกรามจนเห็นสันนูน

            ใบหน้าที่เปี่ยมไปด้วยความต้องการในตัวข้าวปั้นคนนี้

            “พี่ขยับแล้วนะ!”

            “อะ...เฮือก!!!”

            คนที่จะตอบรับสะดุ้งไปทั้งตัว เมื่อท่อนไฟร้อนกระทุ้งกายเข้ามาเบาๆ พาความอึดอัดที่ผสมปนเปไปกับความรู้สึกมากมายมาให้ รู้เพียงว่าสองมือยิ่งจิกลงที่แขนของอีกฝ่าย ยามที่ท่อนไฟร้อนกำลังดึงออกช้าๆ แล้ว...

            สวบ

            “อ๊า!! ฮื่ออออ อืม อุ...อาห์” ความใหญ่โตก็กระแทกเข้ามาภายในจนเกือบสุด แบบที่คนได้รับก็ส่ายสะโพกเร่าๆ หอบหายใจปนสะอื้น สองมือข่วนแขนพี่ซาน แบบที่คนตัวโตก็ไม่คิดหยุด

            ข้าวปั้นบอกเลยว่าทั้งเจ็บ ทั้งอึดอัด หากแต่เมื่อพี่ซานเริ่มขยับตัว มันกลับ...

            “อ๊า...ตระ..ตรงนั้น พี่ซาน ยะ...อย่าขยี้ อย่า ผมเสียว...ฮื่อ...มัน...”

            มันกลับเปลี่ยนไปช้าๆ เมื่อยิ่งท่อนเนื้อร้อนขยับเคลื่อนในตัวมากเท่าไหร่ เขากลับยิ่งสัมผัสความสุขซ่านมากเท่านั้น จนเริ่มเข้าใจแล้วว่าบางคนถึงบอกว่าเซ็กส์กับผู้ชายถึงมัน

            มันอาจจะเป็นความรู้สึกนี้

            พี่ซานที่ขยี้ลงกลางจุดอารมณ์ทุกครั้ง จนเนื้อตัวสั่นเทา และทุกครั้งที่พี่ซานดึงออก เขาจะผ่อนร่างลง แล้วก็สะดุ้งไหวไปทั่วร่างเมื่อมันกดสอดเข้ามา

            การเคลื่อนไหวที่ตอนแรกแค่เนิบนาบราวกับให้คุ้นชิน แต่ไม่นานเลยที่ความรุนแรงและเร่าร้อนเพิ่มมากขึ้น

            สวบๆๆๆ

            “อ้ะอ๊า...พี่...แรงไป...ช้าหน่อย...ผมหายใจ...ไม่ทัน...อื้อ...ฮื่อ...เฮือก!” แม้จะบอกเช่นนั้น แต่เหมือนว่าอีกฝ่ายจะทนไม่ไหวแล้ว เพราะพี่ซานกระแทกเข้ามาแรงขึ้น หนักหน่วงขึ้น เร่งเร้าขึ้นจนร่างเล็กโยกคลอนไปตามแรงขับเคลื่อน

            “ฮึ่ม แฮก...เจ็บมั้ยปั้น...”

            “มะ...ไม่...อี๊...อื้อ!...ปั้นเสียว เสียว...ฮ้า!”

            เอี๊ยดๆๆ

            เวลานี้ เสียงของฟูกที่รองรับพวกเขาทั้งคู่ส่งเสียงเอี๊ยดอ๊าดไปมา หากแต่ไม่มีใครสนใจ มีเพียงเรือนร่ายเปลือยเปล่าของกันและกันเท่านั้นที่ขยับเสียดสีกัน จูบแล้วจูบเล่าก็ประกบเข้ามา ผละออก แล้วประกบเข้าหากันใหม่จนเสียงเนื้อกระทบเนื้อและเสียงจูบประสานกันไปทั่วทั้งห้อง

            หมับ

            “อ๊า!”

            จู่ๆ พี่ซานก็พลิกให้นอนตะแคง แล้วสอดกายลึกเข้าไปจนสุด แบบที่คนได้รับหลุดเสียงร้องอย่างทนไม่ไหว สองมือก็กำหมอนเอาไว้แน่น โดยที่ผู้ชายตัวโตซ้อนอยู่ด้านหลัง ช้อนขาข้างหนึ่งขึ้นสูง แล้วโจนจ้วงเข้ามาภายในอย่างไม่มีปรานีปราศรัย

            “ข้างในปั้นตอดพี่แทบบ้า!”

            “ฮ้า ฮ้า...พี่ซาน...มะ...ไม่ไหว...จะไม่ไหว...จูบผมที...จูบผม...”

            อุณหภูมิในห้องเพิ่มสูงขึ้น เนื้อตัวเปียกชุ่มไปด้วยเหงื่อ ร่างกายร้อนราวกับถูกไฟแผดเผา หากแต่ส่วนที่เชื่อมต่อกันกลับขยับเคลื่อนเข้าหาไม่มีห่าง รู้เพียงว่ามันไม่พอ มันต้องมากกว่านี้...มากกว่านี้

            ความคิดที่ทำให้แรงกระแทกยิ่งหนักหน่วง เนื้อตัวยิ่งเสียดสี จูบยิ่งร้อนระอุ

            สวบๆๆๆ

            หมับ

            ในขณะที่ร่างกายกำลังเคลื่อนเข้าหากัน จู่ๆ มือใหญ่ก็ขยับมาประสานมือกับฝ่ามือของปารุจจนแนบแน่น ให้คนตัวเล็กเหลียวไปมองด้านหลัง สบประสานกับสายตาร้อนรุ่มที่ทอดมองมา

            ปั่บๆๆๆ!!

            “พี่ซาน...อ๊า ยะ...อย่า...แรง..มันแรง...จะไม่ไหวแล้ว...ไม่ไหว...ไม่ไหว...อะอ๊า...ฮื่ออออออ!!”

            “พร้อมกันปั้น พร้อมกัน...ไปพร้อมกับพี่!!!”

            เสียงหอบหายใจของพี่ซานดังชิดริมหู มันทั้งแหบพร่า ทั้งร้อนผ่าว ทั้งยังเปี่ยมไปด้วยอารมณ์รุนแรงที่ทำให้คนฟังกำมืออีกฝ่ายแน่น แอ่นก้นรับเหล็กร้อนที่นาบเข้าหาครั้งแล้วครั้งเล่า ส่งอีกมือไปจับกำเข้าที่ท่อนเนื้อกลางตัว ขยับรูดรั้งแรงๆ รับรู้ได้ถึงแรงดันที่กำลังจะฉีดพ่นในวินาทีใดวินาทีหนึ่ง

            “พี่ซาน...ผมไม่ไหว...มะ...ฮื่อออออออ!!!”

            “ปั้น! แฮก แฮก...พี่ก็จะ....อืม...ฮ้า...”

            พรวด

            ไม่นานจริงๆ ที่น้ำขุ่นขาวจะไหลทะลักออกมาเลอะฝ่ามือ ขณะที่ข้าวปั้นก็สัมผัสได้ถึงแรงเกร็งของคนด้านหลัง พร้อมกับอาการกระตุกแรงๆ จนกระตุกตามไปทั้งตัว ยามที่แตะถึงปลายทางของอารมณ์

            “แฮก...แฮก...แฮก...”

            เสียงหอบดังก้องไปทั่วทั้งห้องกว้าง ยามที่ข้าวปั้นทิ้งตัวลงนอนอย่างหมดแรง โดยมีผู้ชายตัวโตกอดเอวเอาไว้แน่น ดึงกายออกช้าๆ รูดถุงยางโยนไว้ข้างเตียง ขณะที่ลมหายใจร้อนก็เป่ารดหลังคอที่ทำให้รู้สึกดีอย่างไม่น่าเชื่อ

...................................

กลับไปอ่านต่อได้ที่

http://writer.dek-d.com/dek-d/writer/viewlongc.php?id=1345778&chapter=34

ขอบคุณค่ะ