NC Breath_23
ร่างกายที่ถูกบังคับให้คร่อมทับอยู่ด้านบนสะท้านเฮือก
สองมือที่เป็นอิสระคว้าคอของตุลย์เอาไว้แน่น ทั้งยังซบหน้าลงมาที่บ่ากว้าง
เมื่อมือใหญ่คว้าเข้าที่แก่นกายลำตัวแล้วขยับลูบไล้ขึ้นลงช้าๆ เนิบนาบพอๆ
กับส่วนใหญ่โตที่สอดลึกเข้าไปในกายของนายปฐพี
ทุกครั้งคุณตุลย์จะชอบกระทุ้งกายเข้ามาหนักๆ
กระแทกจนหัวสั่นหัวคลอน แต่ครั้งนี้มันไม่ใช่
นายของก้อนหินกดแท่งไฟร้อนอยู่ภายในนั้นนานหลายนาทีแล้ว
มีเพียงการขยับกายช้าและเนิบนาบ
จนร่างกายและช่องทางคับแคบจดจำรูปร่างภายในได้อย่างแม่นยำ
การกระทำแบบนี้ที่ทำให้ก้อนหินเอาแต่กระซิบเสียงสั่นพร่าว่าไม่เอา
เขาจะไม่ไหวแล้ว
“ไม่เกี่ยว...ไม่เกี่ยวกับ...ไอ้รบ...”
เขาพยายามบอก แต่เจ้านายกลับไม่ฟัง
เพราะรู้สึกได้ถึงความร้อนชื้นที่ปาดเลียเข้าที่หัวนม
ขณะที่มือใหญ่ก็กำลังคลึงเคล้าลูกชายของเขาที่ขยับขยายอย่างเชื่องช้า
“ไม่เกี่ยวได้ยังไง
ถ้าเป็นมัน...มันคงทำมึงแบบนี้...ฮึ ห่วงมึงขนาดนั้น”
ขนาดนั้นของคุณตุลย์คือการคลึงเคล้าส่วนอ่อนไหวด้วยปลายนิ้วอย่างอ่อนโยน
อีกมือลูบไล้ผิวเนื้อชื้นเหงื่ออย่างปลอบประโลม
ริมฝีปากพรมจูบเข้าที่ซอกคออย่างปลุกปั่นอารมณ์หวาม ไม่เพียงเท่านั้น
แท่งไฟร้อนผะผ่าวก็กำลังขยับหมุนคลึงช้าๆ ราวกับเกรงว่าจะเจ็บ
ทุกอย่างเนิบนาบ
เชื่องช้า ราวกับว่าก้อนหินเป็นตุ๊กตากระเบื้องที่แสนบอบบาง
ทั้งที่เขาพังยากกว่านั้นไม่รู้กี่เท่าตัว
ตอนนี้ ปฐพีสัมผัสได้ถึงความชื้นของเหงื่อที่ต้นคอและแผ่นหลังของเจ้านาย
แต่คุณตุลย์ยังคงทิ้งส่วนนั้นค้างเอาไว้ วิจารณ์ข้างหูที่ทำให้เขาสั่นหน้าแรงๆ
หอบหายใจจนตัวโยน ที่สำคัญ ผู้ชายอกสามศอกที่ถึงจะหัวแตกจนต้องเย็บอย่างนายปฐพีกำลัง...ร้องไห้
“ไม่...คุณตุลย์
ไม่เอา...ไม่...ใช่คุณ...ผมไม่...ไม่...”
คนตอบกอดคอหนุ่มลูกครึ่งเอาไว้แน่นกว่าเดิม
บอกเสียงสั่นปนสะอื้น ส่ายหน้าแรงๆ บนบ่ากว้าง ไม่ใช่เพราะเจ็บปวดกาย
หากแต่เป็นหัวใจต่างหากที่อีกคนไม่เข้าใจเลยว่าทำไมเขาถึงทำแบบนี้
“ไม่ใช่ไอ้รบ...ไม่...ใช่ใคร...เป็นคุณ...ผมยอมแค่...คุณ...คุณตุลย์”
เขาไม่เคยต้องการเพื่อนสนิทในรูปแบบนี้เลย
ไม่มีแม้แต่เศษเสี้ยวความคิด ผิดกับคนตรงหน้า ผิดกับคุณตุลย์ที่กำลังสัมผัสร่างกายเขาแบบนี้
เขายอมให้อีกฝ่ายทำอะไรก็ได้ ปิดตาก็ได้ แต่ต้องไม่ใช่เพื่อไม่ต้องเห็นหน้าเจ้านาย
หรือเพื่อที่จะเอาไปจินตนาการถึงคนอื่น เขาไม่ต้องการเลย
เพราะไม่ว่าจะลืมตาหรือปิดตา เขาก็เห็นเพียงหน้าของคุณตุลย์เท่านั้น
“ถ้าเป็นมัน...มันจะไม่ทำมึงเจ็บนะ”
“ไม่...ผมไม่...ต้องการ...ไม่”
“งั้นมึงต้องการอะไร”
คำถามที่เขาตอบได้โดยไม่ต้องหยุดคิดซ้ำสอง
“คุณ...คุณตุลย์! ผมต้องการคุณตุลย์!”
สวบๆๆๆ
“เฮือก! ฮ้า ฮ้า...คุณตุลย์ คุณ...อึ้ก”
ทันใดนั้น
ก้อนหินก็หลุดเสียงร้องออกมาอย่างทนไม่ไหว เมื่อแท่งไฟร้อนผ่าวที่สอดลึกเข้ามาในช่องทางด้านหลังของเขาดึงออกแล้วสวนเข้ามาอย่างรวดเร็ว
จนต้องเกร็งสะโพกรับ สองขาที่จิกไว้ข้างลำตัวของตุลย์ก็เกร็งแน่น
เพื่อรับแรงกระแทกกระทั้นที่กำลังโจนจ้วงเข้ามา เสียงหอบดังก้อง
สองมือกอดคอเจ้านายเอาไว้แน่น
ฟึ่บ
ทันใดนั้น ความมืดมิดก็แทนที่ด้วยเสียงไฟสลัวข้างหัวเตียง
และมันมากพอที่จะทำให้ก้อนหินสามารถมองฝ่าม่านน้ำตาไปยังดวงตาวาววับที่เต็มไปด้วยอารมณ์มากมายที่คุกรุ่นอยู่ในนั้น
คนที่ยื่นมือมาสัมผัสข้างแก้มของเขา แล้วเลื่อนลูบไปยังท้ายทอย
ก่อนที่จะขยุ้มเรือนผมเอาไว้แน่น
“พูดอีกทีสิ!”
“ผม...ต้องการแค่คุณตุลย์คนเดียว”
เขาตอบเสียงแหบพร่า วิงวอนขอให้อีกฝ่ายเชื่อ
“ทั้งที่กูทำมึงเจ็บ”
“อึ้ก
ไม่ว่าจะเจ็บแค่ไหน”
“ทั้งที่กูทำมึงเป็นแผล”
“ผมไม่สนใจ”
“ไม่ว่ากูจะทำอะไร...”
ดวงตาที่สะท้อนกับแสงไฟข้างหัวเตียงจนเหมือนสีทองสว่างวาบขึ้น
และก้อนหินก็บอกอย่างไม่ลังเล
“ผม...จะต้องการแค่คุณตุลย์”
ดวงตาสองคู่ประสานกัน
คู่หนึ่งวาวโรจน์จนน่ากลัว อีกคู่สั่นพร่าด้วยหยาดน้ำตา จากนั้น....
หมับ
“อื้อ!”
ร่างที่ถูกบังคับให้คร่อมทับอยู่บนตักถูกพลิกลงไปนอนแนบกับเตียงอีกครั้ง
จากนั้นร่างสูงก็ตามมาโจนจ้วงเข้าสู่ช่องทางคับแคบอีกครั้ง
สองมือกระชากร่างของคนสนิทมากอดเอาไว้แน่น
ก่อนที่สะโพกสอบจะขยับเข้ามาด้วยจังหวะหนักหน่วง
“มึงมันโง่”
ตุลย์กระซิบ หากแต่ก้อนหินกลับยอมโง่ เมื่อริมฝีปากที่เอ่ยวาจาร้ายๆ
ใส่เสมอกำลังแนบเข้ามา แล้วมอบจูบที่นุ่มนวลที่สุดที่เขาเคยได้รับ
คุณตุลย์ดูดปากเขาหนักๆ
และเล็มไปตามกลีบปาก
ก่อนที่จะเคลื่อนเข้าสู่โพรงปากอุ่นเพื่อแลกเปลี่ยนหยาดน้ำใสจนกลายเป็นรสหวาน
เปลี่ยนความทรมานก่อนหน้าให้กลายเป็นความสุขสม
ขณะที่สวนกายท่อนล่างเข้าหาอย่างหนักหน่วง
เอี๊ยดๆ
“อึ้ก...ฮื่อ...คุณตุลย์...คุณตุลย์...”
ขาเตียงหนาหนักสั่นกึกกักกระแทกพื้น
ขณะที่ฟูกนุ่มกำลังส่งเสียงบ่งบอกจังหวะของคนทั้งคู่ด้านบน
ประสานไปกับเสียงเคลื่อนเข้าหากันที่แสนรุนแรง
“คุณตุลย์...ได้โปรด...ผม...ผม...อื้มมมม”
เสียงครวญครางของก้อนหินหายไปในลำคอของตุลย์
เมื่อชายหนุ่มประกบจูบลงมาแนบแน่นอีกครั้ง มือใหญ่เลื่อนไปประคองสะโพกของคนข้างใต้
ขณะที่อีกมือยังคงลูบเรือนผมชุ่มเหงื่อหลายต่อหลายครั้ง
เร่งเร้าจังหวะที่สวนกายจนเสียงเสียดสีของผิวเนื้อยิ่งสะท้านก้อง อุณหภูมิในห้องยิ่งเร่งสูง
และก้อนหินก็ยกสองขาเกี่ยวกระหวัดเอวอีกฝ่ายเอาไว้
เมื่อเขากำลังจะถึงปลายทางของอารมณ์
จังหวะเคลื่อนไหวกำลังเร่งเร้า
ฝ่ามือลูบไล้ก็ช่างอ่อนโยน และนั่นก็ทำให้เขาปรือตาฉ่ำน้ำเพื่อมองผู้เป็นนาย
วินาทีนั้นก้อนหินคิดว่าเขาตาฝาด
เขาไม่ได้เห็นเพียงอารมณ์รุนแรงของคนที่ผ่านความเจ็บปวดมาตลอดชีวิต
หากแต่เป็นอารมณ์...โหยหา
มันจะผิดมั้ยที่ช่วงวินาทีนั้น
เขาคิดว่าคุณตุลย์ก็ปรารถนาในตัวเขา
ความคิดของคนที่หลับตาลงอีกครั้งเพื่อกอดอีกฝ่ายเอาไว้แน่น
ดื่มด่ำกับฝันกลางวัน และความร้อนรุนแรงที่กำลังปลดปล่อยเข้ามาในร่าง
หากนี่เป็นฝันก็คงเป็นฝันดีในรอบหลายปี
.............................................
กลับไปอ่านต่อได้ที่
ขอบคุณค่า
