วันอังคารที่ 19 กรกฎาคม พ.ศ. 2559

NC Sugar Addict_8

NC Sugar Addict_8



            ขนมปังแท่งของผมมันตั้งโด่ถูกับบ็อกเซอร์ไม่พอ ยังปล่อยน้ำออกมาให้เนื้อผ้าเปียกเป็นรอยด่างอีก!!!

            “ไม่เอา ไม่ต้องร้องๆ เด็กผู้ชายวัยนี้ก็เป็นแบบนี้ทั้งนั้น”

          กูอายจนร้องไห้อะ!

            หมับ

            “จริง...จริงหรือวะพี่”

            ผมไม่รู้หรอกว่าจริงมั้ย แต่พอได้ยินว่าไม่ประหลาด ผมก็คว้าเสื้อพี่ป้องเอาไว้ ให้พี่เขาพยักหน้า

            “จริงสิ เดี๋ยวพี่ช่วยเอาออกให้เนอะ จะได้ทำแผลต่อ”

            “อื้อ”

          ห้ะ!!!

            ในใจผมงี้ร้องลั่น เมื่อผมเสือกพยักหน้าไม่พอ ยังแอ่นสะโพกไปข้างหน้าอีกหน่อย ทำนองว่าอยากมาก ทำเร็วๆ สิ พี่ทำเดี๋ยวนี้เลยนะ ทั้งที่ควรจะบอกว่าไม่ต้อง ทำเองได้ มือก็มี จนต้องโยนว่าเป็นความผิดของอีกฝ่าย...หนก่อนมันดีงามพระรามเก้ามากจนเก็บไปฝัน

            บอกตรงๆ ตอนนี้...ช่างแม่งแล้ว

            ผมมองมือพี่ป้องตาเยิ้ม...มือคู่นี้แหละที่เคยพาผมไปสวรรค์เมื่อหนก่อน และตอนนี้...ไม่ไหวแล้ว

            ขณะที่พี่ป้องส่งยิ้มให้ ส่งปลายนิ้วมาถูเข้าที่ส่วนฉ่ำๆ ผ่านบ็อกเซอร์ และผมเป็นพวกเสียวปลายหนักมาก พอพี่เขาถูๆ ไม่กี่ที...แม่งเยิ้มฉิบหาย กัดปากกลั้นเสียงร้องแทบบ้า หลังนี่พิงผนังด้านหลังไปแล้ว มืออีกข้างยกขึ้นปิดปาก

            “ให้พี่ทำทั้งใส่บ็อกเซอร์อยู่ หรือถอดดี”

            “ยะ...ยังไงก็ได้...เร็วๆ...ผมอยาก”

          ให้ตาย กูนี่สารภาพหมดเปลือกเลยสัส!

            แต่แทนที่พี่ป้องจะทำไวๆ พี่เขากลับเงยหน้าถามผม

            “น้องกั๊กไม่แทนตัวด้วยชื่อแล้วหรือครับ”

            “ระ...เรื่องนั้น..ช่างมัน...เหอะ”

          โอ๊ย เรื่องเรียกชื่ออะช่างแม่งเหอะ ตอนนี้กูอยาก ได้ยินมั้ยว่ากูอยากระบายน้ำ ระบายให้กูเดี๋ยวนี้เลย!

            ฟึ่บๆ

            “ฮื่อ...อาห์...”

            “แต่พี่ชอบที่น้องกั๊กแทนตัวด้วยชื่อนะ น่ารักดี” พี่ป้องยังชวนผมคุย แต่นิ้วเขานี่ขยี้ปลายผมหนักมาก ทำเอาขาสั่นพั่บๆ น้ำตาฉ่ำไปหมด จะร้องไห้ออกมาอยู่แล้ว ท้องก็เกร็งแล้วเกร็งอีก อยากจะควักลูกชายออกมาสูดอากาศภายนอกแทบแย่ ดังนั้นพอพี่ป้องว่า...

            “อยากฟังจัง”

            หมับ

          “กั๊กอยาก...พี่ช่วยกั๊กด้วย...รูดที...รูดแรงๆ รูดของกั๊กนะ”

            สติผมอยู่ทางซ้าย สัมปชัญญะผมอยู่ทางขวา เหลือแค่สัญชาตญาณสัตว์อยากผสมพันธุ์อยู่ตรงกลาง เพราะผมคว้ามือพี่ป้องให้จับท่อนเนื้อน้อยๆ ของผม ดันมันเข้าหามือ ส่งเสียงครวญครางขอ ทั้งสั่น ทั้งพร่า ทั้งแหบแบบมีอารมณ์เหี้ยๆ จนพี่ป้องทำหน้าตกใจ

            “พี่ขอโทษครับ มาๆ พี่ช่วยเดี๋ยวนี้เลย”

            ฟึ่บๆๆๆ

            “เฮือก...อื้อ...แฮก...แฮก...”

            ให้ตาย ผมพูดไม่ออก คิดเหี้ยไรไม่ออกจริงๆ ทำได้แต่เงยหน้าขึ้นพิงผนัง อ้าปาก เปล่งเสียงครางก้องไปทั่วทั้งห้องน้ำ เมื่ออีกฝ่ายคว้าลูกน้อยผมเอาไว้ด้วยมือเดียว แล้วรูดขึ้นลงผ่านกางเกงเนื้อนุ่ม แล้วให้ตายเหอะ แม่งเสียวมาก ดีมาก ยิ่งตอนที่ก้มลงไปมองแล้วเห็นปลายแดงๆ ฉ่ำๆ มันโผล่ขึ้นมาเหนือขอบบ็อกเซอร์ แล้วผลุบเข้าผลุบหายนะ..ฟินเหี้ยๆ เสียวสัสๆ

            ฟุ่บๆ

            “ฮื่อ...อ๊า...กั๊กเสียวอะพี่ กั๊กเสียว...” พี่ป้องถกบ็อกเซอร์ผมลงไปใต้สะโพกแล้ว ตอนที่เขาจับส่วนโคนของผมเอาไว้ แล้วเขย่ามันขึ้นลงเบาๆ จนปลายเชอรี่ผมเด้งไปมา เท่านั้นก็แทบดิ้น มือนี่ป่ายไปมาบนกำแพง แทบจะจิกมันเลยด้วยซ้ำ รู้แค่ดีและดีมาก

            “พี่ไม่รู้ว่าน้องกั๊กรู้หรือเปล่าว่าผู้ชายเราก็รับสัมผัสได้ที่อื่นเหมือนกันนะ”

            “อ้ะ ฮื่อ...อึ้ก”

            ผมไม่ฟัง หรืออาจจะฟังแล้วไม่เข้าใจ ไม่รู้พี่ป้องพูดอะไร รู้แค่ดันสะโพกเข้าหามือรัวๆ ซอยถี่ๆ ฟินสุดๆ ก่อนที่จะ...เบิกตาโพลง ครางลั่น ปล่อยน้ำลายเลอะขอบปาก เมื่อ...

            หมับ

            “อ๊าาา”

          กูถูกบีบหัวนม!!!

            ผมทำอะไรไม่ถูกเลย เมื่อจู่ๆ มือลื่นๆ เพราะสบู่เหลวก็ส่งมาเล่นที่หัวนมของผม จุดที่ไม่เคยสนใจมันมาก่อน ซึ่งตอนแรกจะผลักออกว่าไม่เอานะ กูเป็นผู้ชาย ตรงนี้ไม่ต้องก็ได้ แต่พี่ป้องยังยืนยัน

            “ถ้าเล่นตรงนี้ด้วย จะดีกว่าแค่เอาน้ำออกนะ”

          ผู้ใหญ่โกหกมั้ย...ไม่รู้ รู้แค่...ผู้ใหญ่กำลังสาธิต!

            ฟึ่บๆๆๆ

            “ฮื่อ...มัน...อึ้ก...” ผมครางตัวสั่นเลย เมื่อความรู้สึกแปลกใหม่กำลังจู่โจมตรงช่วงอก...มือของพี่ป้องที่กำลังคีบเม็ดเล็กๆ เอาไว้ตรงกลาง ก่อนที่จะบีบเบาๆ ปัดผ่านแผ่วๆ จากนั้นก็ใช้นิ้วโป้งขยี้ลงไป ทำเอาเสียวคัดขึ้นมาเลย ยิ่งก้มลงมองนะ เม็ดชมพูๆ ของผมแข็งมาก มันตั้งเด่นนูนขึ้นมายิ่งกว่าพวกหัวนมนางเอกเอวีซะอีก!

            “พี่ขยี้แรงอีกได้ใช่มั้ยครับ”

          ถามกูทำไม ถามกูไปเพื่ออะไร จะทำก็ทำเลย!!!

            ตอนนี้ไม่มีแรงตอบ มีแต่แรงดันอกเข้าหามือ กัดปากแน่น หรี่ตามองผ่านม่านน้ำตา หน้าตาผมต้องบิดเบี้ยวไปด้วยความเสียวกระสันแน่ เพราะขนาดสะโพกยังพยายามดุนเข้าหามือ อกนี่ส่ายปัดไปมา ซึ่งพี่ป้องก็คงเข้าใจ เพราะเขาขยี้แรงขึ้น แต่...

            “อย่าโกรธกันนะ มือพี่ไม่ว่างแล้ว”

          โกรธ...ไรวะ

            แผล็บ

            “เฮือก! ฮื่อ...อึ้ก...อาห์...พี่...อย่าเลีย...อย่า...อร๊างงง”

            ผมทวนคำไม่ทันจบ ความเสียวขึ้นหัวก็มาอีกแล้ว มันมากับปลายลิ้นชื้นแฉะที่ฉกลงมาอย่างว่องไว แล้วมันก็ปาดครับ ปาดหัวนมผมเป็นทางยาวขึ้นไป ครั้งแรกสะดุ้ง ครั้งที่สองปากสั่น ครั้งที่สามนี่...เสียงนางเอกเอวียังอายกู

            ครับ พี่ป้องกำลังดูดนมผมด้วยปาก!!!

            “อีก ดูดอีก...แรงอีก พี่เลีย...อีก..ฮ้า...ฮ้า...ฮื่อออออออ!!!

            จังหวะนั้นต้องเข้าใจว่าผมจะแตกแล้ว พอพี่เขาตวัดปลายลิ้นพร้อมกับรูดไอติมแท่งผมฟึ่บๆๆๆ ผมนี่แอ่นตัวเข้าหาแรงมาก จนแทบจะกลายเป็นท่าโค้งคันธนู สองมือจิกกำแพงด้านหลัง แหงนหน้าขึ้นมองเพดานแล้วปล่อยออกมา รู้เพียงว่า...กูเพิ่งได้ขึ้นสวรรค์

            ทุกน้ำที่ปล่อยมาตั้งแต่เริ่มมีอารมณ์ทางเพศรวมกัน เทียบกับมือและปากของพี่ป้องครั้งนี้ไม่ได้เลยสักนิด!!!

.....................................

กลับไปอ่านต่อได้ที่

ขอบคุณค่ะ

วันศุกร์ที่ 1 กรกฎาคม พ.ศ. 2559

NC Sugar Addict_6

NC Sugar Addict_6



            ตอนนี้กล้วยแขกทอดของผมมันแบะให้เห็นข้างในสีแดงๆ ฉ่ำๆ น้ำแล้ว แถม...ยังเลอะเหนียวกับครีมที่ผมเล่นไปก่อนหน้านี้

            “สีสวยสมกับที่เป็นเด็กม.ปลายจริงๆ เลย”

            ผมกำลังจะอ้าปากว่าพี่เขาว่าอย่ามาวิจารณ์ของผมนะ แต่ไม่ทันไง เพราะมือที่ทำขนมมาหลายปีเลื่อนมา...สะกิดปลายสีชมพูของผมเบาๆ

            “ฮื่อ!!!” ผมร้องในคอดังมากเลย เพราะผมเคยบอกใช่มั้ยว่าผมชอบสะกิดปลายของผมเล่น แบบพอเขี่ยๆ เกลี่ยๆ เล่น บางทีก็แตกเฉย พอพี่เขาเกลี่ยปลายแดงของผมอย่างระวัง ผมงี้เสียวปรี๊ดขึ้นหัว ขาสั่นพั่บๆ จนแทบจะลงไปกองกับพื้น

            หมับ

            “ฮึบ”

            ทันใดนั้น พี่ป้องก็รวบเอวผมเอาไว้ ใช้กล้ามแขนเป็นมัดๆ นั่นอุ้มให้ผมนั่งบนเคาน์เตอร์ ซึ่งผมบอกตรงๆ ว่าแม่งไม่มีแรงขืนอะ ก็บอกแล้วว่าขาสั่นแรงมาก พอจะร้องว่าอย่าๆ พี่ป้องก็...ใช้อีกมือมากำรอบลูกรักของผม ใช้สองนิ้วช้อนเข้าที่ลูกบอล แล้วค่อยๆ ขยับช้าๆ คลึงมันเบาๆ

            “เจ็บมั้ยครับ พี่ทำแรงไปมั้ย”

            ผมอยากจะบอกว่าปล่อยนะเว้ย ใครจะอยากให้ผู้ชายคนอื่นจับ แต่ผม...คว้าเสื้อพี่เขาไม่พอ ยังกระซิบบอก

          “แรงอีกพี่ป้อง”

            ผมเพิ่งรู้ว่าเสียงผมแหบพร่าได้ขนาดนี้ แต่ตอนนี้อารมณ์เดิมมันมาอีกแล้ว...ช่างแม่ง

            “โอเค งั้นแบบนี้นะ” พี่ป้องจัดการกำมือให้แน่นกว่าเดิม แล้วเริ่มต้นรูดขึ้นลงช้าๆ ให้หนังหุ้มปลายของผมมันขยับขึ้นลง เผยให้เห็นยอดเชอรี่ที่ผลุบๆ โผล่ๆ แล้วมันก็แดงจัดมากอะ พี่เขาก็กลัวผมเจ็บหรือไงไม่รู้ ถึงใช้อีกมือค่อยๆ คลึงส่วนที่มันโผล่ขึ้นมา

            ฟึ่บๆๆๆ

            “อาห์...ฮ้า...อะฮื่อออ”

            “ดีมั้ยครับ”

            ผมไม่ค่อยได้ยินแล้วว่าพี่ป้องถามอะไร หูมันอื้อ ตามันลาย หัวใจมันเต้นแรงจนกลบทุกอย่าง แต่ปากผมก็ยังตอบกลับไป

            “พี่...กั๊กเสียว...เสียว...อาห์...เสียวมาก”

          การถูกคนอื่นรูดให้มันดีงี้เลยหรือวะ!

            ผมนี่เหมือนเปิดโลกใหม่เลย เพราะแค่มือใหญ่ๆ ของเชฟขนมหวานกำลังทำท่าเป็นรูโดนัท เล่นกับไส้กรอกชีสไซส์เล็กของผม ผมก็วูบวาบไปหมด กัดปากตัวเองแรงๆ มือจับเสื้อตัวใหม่พี่ป้องแทบย้วย ตอนที่ลงไปกึ่งนั่งกึ่งนอนบนเคาน์เตอร์ ตาก็เหลือบไปมองกล่องเค้กที่พี่เขาวางไว้ด้านข้าง แล้วเพราะอารมณ์นี้ผมไม่มีสติ ผมเลยกระซิบเสียงสั่น

            “พี่...ให้กั๊กดูดอีก...”

            “ครับ?”

            “ครีม...นิ้วพี่...ฮ้า...อึ้กๆ...ดูด...อีก...”

            ผมรู้ล่ะว่าพูดไม่เป็นประโยค แต่พี่ป้องคงรู้ เพราะเขาก็ทำตาเข้าใจ ผละมือที่เล่นกับยอดเชอรี่ เหลือแค่มือที่ชักๆ รูดๆ สลับกับคลึงลูกบอลให้ผมที่บิดเหมือนปลาเกยตื้น แล้วเอื้อมมือไปปาดครีมลงบนนิ้ว จากนั้นก็ยื่นมาส่งถึงริมฝีปาก

            “แบบนี้ใช่มั้ย”

            ผมไม่ตอบ เพราะผม...ทำเลย

            หมับ

            จ๊วบ!

          ตอนนี้อย่าหาว่ากาม เพราะคงเลยคำว่าจิตทรามไปแล้ว!

            ผมงี้คว้าข้อมือพี่ป้องเอาไว้มั่น แล้วส่งนิ้วยาวเข้าปากทันที ทั้งดูด ทั้งเลีย ทั้งรับรสหวานมันที่กำลังละเลงไปทั่วลิ้นของผม ขณะที่ผมก็บังคับให้พี่ป้องควานนิ้วให้ทั่วโพรงปากของผม เล่นกับลิ้นของผม แล้วให้ตายเถอะ แม่งสยิวมาก ขนลุกซู่ สะโพกนี่สั่นพั่บๆ เข้าหามือพี่ป้องแบบไม่ต้องบอกเลย

            “พี่ทำเร็วกว่านี้ได้มั้ย”

            “อื้อๆๆๆ” ปากผมไม่ว่างเพราะกำลังใช้ลิ้นเลียไปตามร่องนิ้วของพี่ป้องอยู่ มีเพียงหน้าที่พยักขึ้นลงแรงๆ ก่อนที่จะสะบัดหน้า แหงนขึ้นแทบไม่ทัน เมื่อ...

            ฟึ่บๆๆๆๆ

            ถามจริง มือคู่นี้ทำอะไรไม่เป็นบ้างวะ

          กูบอกเลย ทั้งเสียว ทั้งสยิว ทั้งอยาก โอ๊ย กูจะตายแล้ว เสียวจะตายห่าอยู่แล้ว ตากูเบลอไปหมดแล้ว

            “อ๊า ฮ้า...ฮ้า...อึ้ก...พี่...พี่...ผมจะ...จะ...แตก...”

            ผมได้รู้แล้วว่าเสียวแทบตายเป็นยังไง...แบบนี้ไงล่ะ!

            สองขาของผมนี่ถีบดิ้นไปในอากาศ ตอนที่พี่ป้องเลื่อนมาจับที่ส่วนโคน แล้วหมุนคลึงมันไปในอากาศหนักๆ ฟาดมันลงกับต้นขาผมเบาๆ จากนั้นก็เร่งมือเร็วขึ้น ได้ยินเสียงฟึ่บๆ พรืดๆ ของน้ำเหนียวๆ ที่ผสมไปกับครีมที่ละลาย ดังสะท้อนไปทั่วทั้งห้องกว้าง ขณะที่ผมก็อ้าปากครางเสียงระรัวในคอ ตาพร่า หูอื้อ ท้องเกร็งจนแขม่ว และตอนนั้นเอง...

            “ฮ้า อาห์ อึ้ก...ฮื่อ อ๊า!!!!

            พรวด

            ผมก็ปล่อยทุกอย่างออกมาพุ่งปรี๊ดขึ้นกลางอากาศ แล้วร่วงมาหยดแหมะตรงแผ่นท้องเหมือนน้ำพุเลยล่ะ

...........................................

กลับไปอ่านต่อได้ที่

ขอบคุณค่ะ

NC รักดุจหินผา_13

NC รักดุจหินผา_13



            ขณะที่ท่อนเนื้อร้อนผ่าวถูกสวมเอาไว้ด้วยห่วงรัดโคนหรือค็อกริง จนแลเห็นเส้นเลือดปูดโปนอย่างทรมานสุดขีด

            ภาพที่ทำให้คนเพิ่งกลับมาพร้อมกับอาหารวางข้าวของทั้งหมดลงบนโต๊ะ แล้วเดินมานั่งบนปลายเตียง มองคนที่สะดุ้งสุดตัวแล้วพยายามขยับหนี เพราะก่อนจะไป เขากระซิบบอกก้อนหินเอาไว้

          เดี๋ยวแม่บ้านก็คงขึ้นมาทำห้อง

            ไอ้หินกลัวจนร้องไห้ หากแต่เขาไม่พูดอะไรแล้วเดินออกไปเลย ทว่า พลิกป้ายห้ามรบกวนขึ้น เขาแค่รู้สึกว่ายิ่งได้เห็นคนสนิทถูกเหยียบย่ำมากเท่าไหร่ ใจเขามันก็บรรเทาความอึดอัดมากเท่านั้น

            เขาอยากจะเหยียบมันให้จมดิน อยากจะย่ำความเป็นคนของมัน อยากจะยัดเยียดความเจ็บปวดให้ใครสักคนได้รู้ว่าใจเขามันทุรนทุรายมากแค่ไหน และเมื่อมันเสนอมา ตุลย์ไม่คิดที่จะปฏิเสธ แม้ใจส่วนเสี้ยวหนึ่งจะบอกว่าไม่อยากทำ ไม่อยากทำร้ายคนเพียงคนเดียวที่เข้าใจเขา ทว่า ไม่ได้ ถ้าเขาไม่ทำ เขาเองนั่นแหละที่จะแหลกสลายไป

            ถ้าเขาเป็นคนเดียวที่รู้สึกว่าไร้ค่า เขาคงอยู่ไม่ได้ เขาอยากมีคนมาร่วมรับรู้ความเจ็บปวดในใจนี้ และก้อนหินตอบโจทย์ข้อนี้ได้ดี

            ตอนนี้ตุลย์อยากทำมากกว่านี้ อยากจะทรมานมันให้เจ็บปวด อยากจะให้มันร้องไห้ อยากจะให้มันร่ำร้องว่าขอโทษ อ้อนวอนขอความเมตตาจากเขา ยิ่งกว่าค่ำคืนที่ผ่านมา

            เมื่อคืนเขากับหินมีเซ็กส์รุนแรง ขนาดที่ไอ้หินถึงกับร้องออกมาว่าไม่ไหว แต่เขาไม่หยุด ต่อให้เลือดจะไหล มันจะเจ็บ หน้ามันจะช้ำ ตัวมันจะเต็มไปด้วยรอยมากมายที่ถูกฟาดจากเนคไท เขาก็ไม่ยอมหยุด ไม่ใช่ใจที่ไม่หยุด แต่ร่างกายมันขยับไปเอง ทำทุกอย่างเพื่อระบายความเจ็บปวดนี้ไปเอง

            และเมื่อคืนตอนที่มันสลบไป เขาเองนั่นแหละที่ไปหาซื้อของมากมายพวกนี้มาพันธนาการมัน

            ไม่ มันยังไม่พอ ในใจของตุลย์กำลังร่ำร้องว่าไม่พอ เขาต้องการมากกว่านี้ อยากทำมากกว่านี้ อยากจะเป็นปีศาจร้าย อยากจะโหดเหี้ยมให้ยิ่งกว่าคนที่สร้างรอยบาดแผลในใจของเขา

            ความคิดที่ทำให้เจ้าตัวลุกไปเปิดกระเป๋า ซึ่งภายในไม่ได้มีเพียงเสื้อผ้าของเขาและมัน ตามที่อ้างกับคนที่บ้านว่าต้องค้างข้างนอกอีกหลายคืน แต่ยังมีเซ็กส์ทอยอีกหลายชิ้นที่เขาล้วงมันออกมา

            ตอนนี้ในมือของหนุ่มลูกเสี้ยวคือดิลโด้ขนาดใหญ่สีดำสนิทที่เพียงกดสวิทซ์เบาๆ เสียงวี้ๆ ก็ดังขึ้น พร้อมกับส่วนใหญ่โตที่กำลังขยับวนเป็นวงกลม

            ดวงตาคู่คมมองนิ่ง แล้วขยับไปที่เตียง ทิ้งเข่าข้างหนึ่งลงบนฟูกนุ่ม ก้มลงมองคนที่กลัวจนตัวสั่น มันยังไม่รู้ว่าเขาเป็นใคร เพราะอย่างที่ว่า จะเป็นแม่บ้านที่ต้องเข้ามาทำความสะอาดห้องให้แขก หรือรปภ.ที่ถูกเรียกมาดูแขกวิปริตที่ถูกมัดเอาไว้ในห้องก็ได้

            ความกลัวที่สร้างความตื่นเต้นในหัวใจของตุลย์ จนมือใหญ่เลื่อนไปยังวัตถุที่กดสอดลึกอยู่ในช่องทางคับแคบ แล้วค่อยๆ ดึงมันออกมาจากรูบวมเป่งที่เกิดจากการร่วมรักอย่างหนักหน่วง จนคนได้รับจิกขาตัวเองเต็มแรง ส่งเสียงอื้ออึงในลำคอ

            “ฮื่อออ อื้อๆ อื้อ!!!” ก้อนหินพยายามหนี พยายามถดตัวถอยห่าง หากแต่มันติดที่ข้อมือและข้อเท้าถูกพันเอาไว้แน่น ความมืดที่ได้รับทำให้กลัวสิ่งที่จะเกิดขึ้นตามมา

          คุณตุลย์ นั่นคุณตุลย์ใช่มั้ย

            คำถามที่ก้องในใจคนที่หวาดกลัว ก่อนที่ปฐพีจะผวาเฮือก สะโพกเด้งขึ้น ส่งท่อนเนื้อร้อนให้แอ่นขึ้นฟ้า เมื่อ...อะไรบางอย่างกำลังสอดเข้ามาในกายของเขา

            ใหญ่ คับ แถมยังขรุขระจนน้ำตายิ่งไหลอาบแก้ม สะโพกพยายามดันหนี แต่มันก็ยังตามเข้ามา...เข้ามา..,ลึกเข้ามาในกายจนอึดอัดไปหมด

            ก้อนหินรู้แล้วว่าคนที่ทรมานเขาคือเจ้านาย แต่เขาไม่ชอบเลย...ไม่ว่าจะถูกทำรุนแรงแค่ไหน แต่นั้นคือส่วนหนึ่งของร่างกายคุณตุลย์ ไม่ว่าจะขยับเข้ามารุนแรง หรือไม่ใยดีเขา เขาก็พร้อมจะรับมันไว้ แต่เมื่อสิ่งนี้คือของเล่นที่เอาไว้ระบายออกทางเพศ แม้คนอื่นจะรู้สึกดีกับมัน แต่เขาไม่ใช่

            เขาไม่ต้องการเลยสักนิด ถึงเจ้านายจะค่อยๆ ดันมันจนเข้ามาขยี้ปุ่มอารมณ์ภายในกายเขาก็ตาม

            ก้อนหินไม่ต้องการความสุขทางกายของตัวเอง เขาต้องการความสุขทางใจว่าร่างกายนี้ช่วยปลอบประโลมคนคนนี้ได้

            แหมะ

            น้ำตาหยดแรกๆ ของเขาซึมหายไปกับผ้าปิดตา แต่เมื่อมันร้องมากเข้า สะอื้นในคอ น้ำหยดใสก็เริ่มเอ่อล้นออกมา เพราะผ้าเปียกชุ่มไม่อาจจะซึมซับได้อีกต่อไป มันไหลลงมาที่แก้ม ผ่านปลายคาง หยดลงบนหมอน ขณะที่วัตถุในกายกำลังสั่น แถมยังเสียดสีไปทั่วช่องทางของเขา

            ฟึ่บ

            จู่ๆ สายรัดที่ครอบริมฝีปากก็ถูกปลดออกไป ปล่อยให้วัตถุชิ้นเล็กที่คาบมานานนับชั่วโมงร่วงผล็อย ให้ปากช้ำทั้งสองมุมปากเป็นอิสระ และก้อนหินก็ไม่ลังเลเลยที่จะร้องเรียกหาคนเพียงคนเดียว

            “คุณตุลย์... คุณตุลย์ได้โปรด...พอแล้ว...พอแล้ว...”

            เขากระซิบเสียงแหบพร่า ยามที่รู้สึกว่าความอบอุ่นกำลังแตะเข้าที่ข้างแก้ม

            “รู้ได้ไงว่าเป็นกู”

            “ผมรู้...รู้ว่าเป็น...คุณ”

            ก้อนหินไม่รู้ว่าเขารู้ได้ยังไง แม้เจ้านายไม่ใช้น้ำหอม แต่เขาจำกลิ่นกายนี้ได้ จำความอุ่นของร่างกาย จำสัมผัสหยาบกร้านที่สัมผัสเขาอย่างรุนแรง เขาจำได้ทั้งหมด และเต็มใจยอมรับมัน เพียงแต่ว่าการทรมานครั้งนี้มันมากเกินกว่าที่ร่างกายจะรับไหว

            ชายหนุ่มถูกตรึงอยู่ท่านี้มานานนับชั่วโมง อาจจะสอง หรืออาจจะสามชั่วโมง เขาไม่รู้จริงๆ เขารู้เพียงว่า...เขาไม่ไหวแล้ว

            “ดี งั้นรู้ด้วยสินะว่ากูจะทำอะไร”

ต่อค่ะ


            เฮือก!!

          “มะ...อึ้ก..เฮือก! อย่า...คุณตุลย์...อย่า!!!!

            ก้อนหินถึงกับเบิกตากว้าง ทั้งที่เห็นเพียงความมืด เมื่อดิลโด้อันใหญ่กำลังเปิดสุดความแรง จนมันส่ายสะบัดไปมาในช่องทางคับแคบของเขา มันถู มันเสียดสี มันขยี้ลงบนปุ่มอารมณ์ หากแต่ไม่ได้ทำให้สุขสม เมื่อค็อกริงยิ่งรัดรึงท่อนเนื้อของเขาเอาไว้จนรวดร้าวไปหมด

            “ได้โปรด...คุณตุลย์ ได้โปรด...พอ...พอเถอะ...พอเถอะครับ...อ๊าา!!!

            ชายหนุ่มจิกสองขาลงบนพื้นเตียง กระชากมือตัวเองเต็มแรงจนรู้สึกเจ็บข้อมือ รู้ว่ามันต้องช้ำเลือดช้ำหนอง แต่เขาหยุดทั้งมือและขาที่กระชากกลับมาไม่ได้ เมื่อความทรมานปนสุขสมกำลังจู่โจมร่างกายของเขาไม่มีหยุด อีกทั้งคนเป็นนายยังดันของเล่นชิ้นนั้นเข้ามาลึกกว่าเดิม ลึกจนเขาจะไม่ไหวแล้ว

            แหมะๆๆๆ

            “พอ พอแล้ว...ได้โปรด คุณตุลย์ เมตตาผม...เมตตาผมด้วย...”

            ก้อนหินไม่ได้อยากร้องไห้ หากแต่เขากลั้นน้ำตาไว้ไม่อยู่ ร่างกายมันกลั่นน้ำตาออกมาแทนความทรมาน ยิ่งบิดกายเร้ามากเท่าไหร่ คนเป็นนายก็ยิ่งทรมานช่องทางด้านหลังของเขามากเท่านั้น จนเสียงหอบ เสียงคราง เสียงของเล่นที่เสียดสีเข้ามาด้านในก้องไปทั่วทั้งห้อง

            น้ำตาชายหนุ่มไหลพราก แต่มัน...ยังไม่สาแก่ใจคนมอง

            “แค่นี้เองไอ้หิน มึงบอกเองว่าให้กูลงที่มึง มึงพูดเอง”

            “ผม...ผมพูด...เฮือก!!!

            คนฟังรับคำเสียงสั่น หากแต่ยังไม่ทันจะได้พูดอะไรมากกว่านั้น ดิลโด้อันใหญ่ก็ถูกกระชากออกจากช่องทางคับแคบ โยนไปข้างเตียงจนได้ยินเสียงมันกระแทกกับพื้น หากแต่ความอึดอัดไม่ได้หายไปนาน เพราะพักเดียวเท่านั้น ลูกคนงานก็สัมผัสถึง...

            สวบ

            “อ๊าาาาาา!!!

            ท่อนเนื้อร้อนผ่าวที่สอดเข้ามาแทนที่ในรูเดิม ดันพรวดเข้ามาทีเดียว อาศัยน้ำหล่อลื่นที่เหลือทิ้งไว้ตั้งแต่ต้นพามันเข้าไปจนมิดด้าม ทำให้คนได้รับกระชากแขนเต็มแรง สะโพกสั่นไปหมด ฟันคมกัดลงบนปากล่างเต็มแรงจนได้เลือด

          “งั้นมึงก็ต้องรับผิดชอบคำพูดของมึง!!!

            เจ้านายเขาตวาดใส่จากเหนือหัว อย่างที่ก้อนหินรู้ได้ว่าอีกฝ่ายอารมณ์ไม่ปกติ น้ำเสียงที่แม้จะโหดร้ายเต็มเปี่ยมไปด้วยความสับสน

            คุณตุลย์ไม่ได้อยากทำร้ายเขา พอๆ กับไม่ได้อยากทำร้ายคุณท่าน แต่สถานการณ์ทุกอย่างมันบังคับให้ทำ และถ้าเจ้านายจะอาการดีขึ้นด้วยร่างกายนี้....เขายินยอม

            “มึงได้ยินมั้ยไอ้หิน มึงต้องรับผิดชอบคำพูดของมึง อย่าตายหนีกูไปเหมือนไอ้เหี้ยนั่น!!!

            เจ้านายเสียใจกับการตายของคนเป็นย่ามากกว่าใคร

            คนเพียงคนเดียวที่เป็นจุดมุ่งหมายในการใช้ชีวิต

            ดังนั้น ปฐพีจึงว่าเสียงเบา

            “ผม...จะรับผิดชอบ...อึ้ก...คำพูด...ของผม...ครับ”

            ในโลกนี้ต้องมีใครสักคนที่สามารถรองรับความรู้สึกมากมายของคุณตุลย์เอาไว้ให้ได้ เขาเอง เขายอมเป็นคนนั้นตั้งแต่เห็นเจ้านายปางตายกลับมาจากโจรลักพาตัว หากโลกนี้ไม่มีใครเข้าใจผู้ชายคนนี้ ไอ้ก้อนหินจะขอเข้าใจเอง จะขอเป็นแรงผลักดันให้คนคนนี้มีชีวิตต่อไป

            เจ็บแค่นี้...เขาทนได้

            “ดี! มึงพูดแล้วนะ ดี!!!

            สวบๆๆๆ

            “อึ้ก!!!” คนได้รับกัดปากเต็มแรง เมื่อแรงขับเคลื่อนกำลังขยับเข้ามาในช่องทางคับแคบของเขา ดุนดันจนสุด ดึงออก แล้วกดย้ำเข้ามาซ้ำๆ ไม่มีการผ่อนแรง มีเพียงความรุนแรงที่สอดลึกเข้ามา ขณะที่สองขาถูกดันขึ้นสูงเท่าที่เชือกที่รัดข้อเท้าจะอำนวย ตามมาด้วยริมฝีปากที่บดขยี้ลงบนปากของเขา จนได้กลิ่นคาวเลือด

            ไม่ใช่แค่เลือดของตัวเอง แต่หมายรวมถึงเลือดของคุณตุลย์

            คนที่ขยี้ปากเขาจนแตกไม่ต่างกัน ขณะที่สะโพกสอบก็โจนจ้วงเข้ามารัวแรง มืออีกข้างบีบปลายคางของคนสนิทเอาไว้แน่น

            “ร้องสิไอ้หิน ร้องสิ!!!

            “คุณตุลย์ ได้โปรด....คุณตุลย์...ครับ...คุณตุลย์!

            เสียงร้องแหบพร่าดังเพียงชื่อของเจ้านาย ยามที่ขยับสะโพกรับความรุนแรงที่เข้ามาไม่มีหยุด อย่างรู้ดีว่าควรทำยังไงให้เจ้านายพอใจ แม้ว่าตัวเองจะทรมานกับห่วงรัดโคนแทบตายก็ตาม

            ตอนนี้ก้อนหินทำได้เพียงดันกายขึ้นไป ใช้ท่อนเนื้อร้อนผ่าวถูไถกับแผ่นท้องแกร่ง ขยับเสียดสีเพื่อลดความทรมานของตัวเอง แต่ไม่เลย...เขาอยากปลดปล่อย อยากจะถึง แต่รู้ดีว่ามันยังไม่ใช่เวลา เจ้านายยังไม่ยอมปลดปล่อยเขาให้ได้รับอิสรภาพเร็วๆ นี้

            “ฮ้า...แฮก...แฮก...มึงห้ามตายหนีกูไป ได้ยินมั้ย...มึงห้าม!!!

            คนข้างใต้รู้สึกถึงความอบอุ่นที่โน้มเข้ามาหา สองมือที่บีบปลายคางของเขาเอาไว้จนเจ็บ และหากก้อนหินไม่ได้คิดไปเอง...น้ำตา

            น้ำตาร้อนผ่าวกำลังไหลกระทบแก้มของเขา ราวกับคุณตุลย์เองก็กำลังแสดงความอ่อนแอ

            คนที่ขยับสะโพกไม่หยุด หากแต่กระซิบเพียงว่า....

          “กูไม่อนุญาตให้มึงตาย มึงห้ามตาย มึงต้องอยู่กับกู...ต้องอยู่กับกู!!!!

......................................
กลับไปอ่านต่อได้ที่

ขอบคุณค่ะ