NC Breath_Prologue
ทันใดนั้นคนที่เอ่ยปากขอโทษก็ต้องกรีดเสียงร้องในคอ
สองมือที่ถูกมัดเอาไว้กับหัวเตียงทำได้เพียงกำผ้าปูเตียงจนแทบจะฉีกทึ้งมันขึ้นมา
ยามที่ท่อนไฟร้อนผ่าวกำลังกระแทกเข้ามาภายในอย่างรุนแรง ไร้ซึ่งการเตรียมพร้อม
ไร้ซึ่งการเบิกทาง มีเพียงความร้อนผ่าวที่กดสอดเข้ามาอย่างรุนแรง จน...ฉีกขาด
แหมะ
หยดเลือดไหลซึมลงบนผ้าปูที่นอน
สร้างความเจ็บปวดให้กับคนที่ได้รับจนต้องกัดปากจนแตก หากแต่คนทำก็ไม่สนใจ
ตุลย์ยิ่งเสือกกายเข้าไปจนมิดด้าม
สัมผัสความคับแคบที่ตอดรัดท่อนเนื้อร้อนอย่างรุนแรง จนต้องหลับตาลง
ปลดปล่อยความเจ็บปวดไปกับเซ็กส์ที่เป็นหนทางเดียวที่เขาได้ระบายออกความในใจ
“อ๊า! คุณตุลย์ ผมเจ็บ...เจ็บ...ฮื่อ...อึ้กๆ”
“ดี! ร้องอีก ไอ้หิน ร้องให้กูได้ยินอีก!”
ของเหลวที่แทนสารหล่อลื่นชั้นดีที่ทำให้ความใหญ่โตสามารถดึงออก
แล้วสวนกายเข้าไปเต็มที่ จนชายหนุ่มที่ถูกมัดเปล่งเสียงร้อง หอบหายใจจนตัวโยน
แต่ความโหดร้ายยังไม่จบ มันเพิ่งเริ่มต้นเท่านั้น
หมับ
สวบ
“อ๊า! เฮือก! คุณตุลย์...คุณตุลย์ ฮึก...ฮึก...”
“ดี ร้องออกมา
ร้องแทนกู มึงต้องร้องออกมาแทนกู!” เสียงทุ้มคำรามชิดริมหู
ก่อนที่จะกัดไปเต็มแรงจนก้อนหินสะดุ้งเฮือกไปทั้งตัว
ขณะที่มือใหญ่ก็จับเข้าที่สะโพก แล้วดันขึ้นสูง
จากนั้นก็ดึงกายออกจนเกือบสุดแล้วสวนมันกลับเข้าไปทั้งด้าม
ตอกย้ำความเจ็บให้กับร่างที่แทบไร้เสียงกรีดร้อง
ครั้งแล้วครั้งเล่าที่เสียงแหบพร่าร่ำร้องวอนขอความเห็นใจ
ยิ่งร้องมากเท่าไหร่
ตุลย์ก็ยิ่งเพิ่มแรงมากขึ้นเท่านั้น
เซ็กส์ที่ไร้ซึ่งความอ่อนโยน
เอี๊ยดๆๆๆ
“คุณตุลย์
ฮ้า...คุณตุลย์ ฮึก...ได้โปรด...ได้โปรด...”
เตียงนอนหลังใหญ่สั่นไหวอย่างรุนแรง
ฟูกนุ่มยวบลงตามแรงกระแทกกระทั้น หยดเหงื่อไหลซึมทั่วกายของคนทั้งคู่
ยามที่เสียงเนื้อกระทบเนื้อดังก้องไปทั่วทั้งห้องนอนกว้าง
เสียงหอบหายใจปนเสียงร่ำร้องขอความเห็นใจก็ดังแทรกความมืดยามค่ำคืน
แม้จะเจ็บปวดจนร่างกายแทบฉีกกระชาก
หากแต่ความใคร่จากอารมณ์เบื้องล่างก็ทำให้ก้อนหินกระซิบแทบไร้เสียง
“ได้โปรด
ผม...ไม่ไหว...”
“ฮึ”
หมับ
“ฮ้า ฮ้า อื้อ!!!” คำร้องขอที่คนฟังสอดมือเข้าไปจับที่ท่อนเนื้อเปียกชุ่มกลางลำตัว
ก่อนที่จะชักรูดแรงๆ ให้คนได้รับร้องออกมาสุดเสียง หลับตาลง สัมผัสความเจ็บปวดที่ผสมปนเปไปกับความเสียวซ่านที่ทำได้เพียงกรีดร้องออกมาตามที่อีกฝ่ายต้องการ
แม้จะเจ็บแทบตาย
แต่ไม่เคยปฏิเสธสัมผัสของคนคนนี้ได้เลย
“อ๊า! ฮ้า...ตะ...ตรงนั้น..ตรงนั้น ฮึก...อื้อ!”
ท่อนไฟร้อนผ่าวที่กระแทกเข้ากับจุดอารมณ์ภายใน ทำให้ก้อนหินส่งเสียงร้อง ร่างกายกระตุกวาบ
ข้างในขมิบถี่ หยัดกายรับความโหดร้ายที่กำลังกระแทกเข้ามาซ้ำๆ หลับตาลง
เมื่อความเสียวกระสันเล่นงานจนสติมึนงง ทว่า...
“ร่าน”
แหมะ
คราวนี้ไม่ใช่หยดเลือดที่ไหลออกมา
หากแต่เป็นน้ำตาที่ไหลออกมาจากหัวใจ
ถ้อยคำกระซิบแสนโหดร้ายที่ทำให้ก้อนหินทำได้เพียงหลับตาลง
รับคำเสียงสั่น
“ครับ...ผมมันร่าน
ผมมันร่าน...ครับคุณตุลย์...อึ้ก...ฮื่อ...” เสียงร้องที่ปนกับเสียงร้องไห้จนแทบจะขาดใจ
ขณะที่ผู้ชายอีกคนก็กำลังยิ้มเยาะ แล้วก็ขบกรามแน่น เมื่อช่องทางอุ่นกำลังบีบกระชับเขาถี่ๆ
จนต้องสวนกายหนักๆ หอบหายใจอย่างรุนแรง
รู้เพียงว่าการกระทำเช่นนี้ทำให้ความหนักอึ้งในหัวใจเขาคลายลง
เมื่อใดที่เขาทนไม่ได้
เขาแค่ต้องระบายออกกับ...ร่างนี้
“ดี ดีมากไอ้หิน
ดีมาก...อืม อือ...”
สวบๆๆๆ
เอี๊ยดๆๆ
เตียงหลังใหญ่ยิ่งสั่น
ยามที่ตุลย์กำลังเร่งกำลังเข้าสู่โค้งสุดท้าย ท่อนไฟร้อนยิ่งสอดลึกและรัวแรง
ไม่มีปรานีคนที่ทำได้เพียงครวญครางเสียงแหบพร่า มือใหญ่จับสะโพกอีกฝ่ายให้โก่งโค้งรับสัมผัส
จนก้อนหินแหงนเงยหน้า สติพร่ามัวด้วยความเจ็บปวด
ยามรับสัมผัสที่กระแทกกระทั้นเข้ามาไม่มีหยุด
และคงไม่หยุดกระทั่งอีกฝ่ายถึงปลายทางของอารมณ์
สวบๆๆๆ...สวบ
“ฮ้า...ฮ้า...อึ้ก...ฮึ่มมมมมมม”
จังหวะนั้นเอง
ท่อนไฟที่กระแทกหนักๆ ก็ดึงออกแล้วสวนเข้าไปเป็นครั้งสุดท้าย เกร็งตัว
ปลดปล่อยความต้องการออกมาจนน้ำขุ่นผสมไปกับเลือดสีสดจนแยกไม่ออกว่าเป็นน้ำอะไร
ตุลย์หลับตาทิ้งตัวค้างอยู่เช่นนั้นพักหนึ่ง...
ตุบ
ทันทีที่ชายหนุ่มดึงกายออก
คนที่หยัดกายรับมาตลอดก็ทิ้งร่างลงฟุบกับเตียงนุ่มอย่างหมดแรง ลมหายใจหอบกระชั้น
ขณะที่รู้สึกได้ถึงของเหลวที่กำลังไหลซึมลงมาตามเรียวขา
.................................
กลับไปอ่านต่อได้ที่
ขอบคุณค่ะ
