NC Money Addict_21
แปะ
ก่อนที่ผมจะรู้ตัว
ปลายนิ้วของผมก็เลื่อนไปลูบที่ส่วนนุ่มนิ่มอย่างเบามือ ก่อนที่จะเพิ่มจากนิ้วชี้เป็นนิ้วชี้กับนิ้วกลาง
ลูบขึ้นแล้วก็ลงช้าๆ อย่างอยากรู้อยากเห็น อีกครั้งที่ผมสัมผัสได้ถึงความร้อนผ่าว
แล้วก็สรุปได้ว่า ผมไม่กลัวของพี่ไคจริงๆ ด้วย
ตอนนี้ผมเลยเหมือนเด็กที่เห็นของเล่นแปลกตา
ลูบขึ้นลูบลงหลายครั้ง ซึ่งพี่ไคไม่ห้าม เขาแค่เลื่อนมือไปกอดเอวของผมเอาไว้
ลูบแผ่นหลังเหมือนปลอบโยน แต่นั่นกำลังทำให้ผมหุบขาเข้าหากันมากขึ้นเรื่อยๆ
อยากจับจัง
ผมแตะเข้าที่ส่วนปลายของเขาแล้วเหลือบมองหน้าพี่ไค
กึก
ทันใดนั้น
ผมก็สะดุ้งวาบ หน้าร้อนผ่าวจนมันต้องแดงซ่านไปทั่วทั้งแก้มแน่
เพราะพี่ไคไม่ได้ทำหน้านิ่งแล้ว ตอนนี้สีหน้าของเขาดูทรมาน ขบฟันแน่นจนเห็นสันนูน
ดวงตาหรี่ลง เหมือนห้ามแรงปรารถนาที่กำลังพุ่งพล่าน ทั้งที่เขายังลูบหลังผมอย่างปลอบๆ
แต่ตัวเขาเองนั่นแหละที่ดูเหมือนจะทนไม่ไหว
ทั้งหมดนั่นทำให้ผม...หนีบขาเข้าหากัน
ทำไงดี ผมตั้งแล้ว
“เฌอแตม?”
การที่ผมหยุดมือเอาดื้อๆ
ด้วยการดึงสองมือมากุมเป้ากางเกง
ทั้งยังหนีบขาอยู่บนหน้าตักของพี่ไคคงทำให้เขาแปลกใจ เพราะเขามองตาผม
เรียกเหมือนถาม แต่ผมทำได้แค่ก้มหน้าลงต่ำ
มองเจ้าสิ่งนั้นที่กำลังแข็งขืนเพราะสัมผัสของผม จนทำได้เพียงกัดปากแน่น
ลมหายใจเริ่มร้อนผ่าว รู้สึกเหมือนมีใครเอาไฟมาแนบที่ท้อง
“เป็นอะไร”
พี่ไคหยุดมือที่ลูบหลังผม ก้มหน้าลงมาหมายจะมองตาจนยิ่งก้มหน้าหนี
“กลัวหรือ
งั้นก็พอเถอะ”
หมับ
พอเขาทำท่าจะช้อนใต้รักแร้แล้วดึงให้ผมยืน
ผมก็สั่นหน้าแรงๆ คว้าเสื้อเขาเอาไว้ แล้ว...ก็เงยหน้าขึ้นมองเขาจนได้
“ทำไงดี พี่ไค...แตมรู้สึก”
ผมต้องทำหน้าร้องไห้ใส่เขาแน่ๆ
ขณะที่ตัดสินใจดึงมือออกจากเป้ากางเกงเพื่อให้เขาเห็นว่าผมกำลังรู้สึกยังไง
ก่อนที่จะกัดปาก
ทำไมอยากขนาดนี้วะ
อยากจังเลย
ผมกระซิบ
แล้วก็ก้มหน้าลงอย่างละอาย กลัวเขาจะมองผมไม่ดี แต่พี่ไคกลับเร็วกว่า เขาจับคางเพื่อดันให้ผมเงยหน้าสบตาเขา
“รู้สึกกับฉันหรือ”
ผมอยากจะต่อยเขาสักหมัดจริงๆ
แต่หลักฐานมันคาตาจนได้แต่กัดปากพยักหน้า
“ขอดูได้มั้ย”
ไอ้บ้า ถามอะไรออกมา!
ผมด่าเขา
แต่กลับพยักหน้าน้ำตาคลอ มองมือของอีกฝ่ายที่เลื่อนจากปลายคางไปยังเป้ากางเกง
แล้วบ้าชะมัด ทำไมเขาถึงดึงกางเกงขาสั้นของผมลงไปที่สะโพกอย่างว่องไวขนาดนั้น
จนเจ้าลูกชายไซส์มินิเผยตัวออกมาจนได้ อายจนต้องยกสองมือปิดหน้า
ไม่กล้ามองว่าเขาจะทำอะไร
“ฉันแตะได้มั้ย”
ไอ้บ้า
เห็นขนาดนี้แล้วถามทำไม!
ผมอยากจะโวยวายหรอกนะ
แต่พูดอะไรไม่ออก ทำได้อย่างเดียว...พยักหน้า
เฮือก!
การตอบรับที่ทำให้ผมต้องสะดุ้งสุดตัว
ยิ่งปิดหน้าตัวเองแน่น เมื่อพี่ไคไม่ได้แต่ลูบด้วยปลายนิ้วเหมือนผม
เขากำลังกอบกำมันเอาไว้ด้วยมือเดียว จนผมสะท้านเยือก
รู้สึกเหมือนกระแสไฟฟ้าแล่นผ่านไปทั้งตัว แล้วกระตุ้นเข้าที่ส่วนล่างจนมันแข็งจัด
ทำไงดี!
ผมถามตัวเองอย่างตระหนก
แต่พี่ไคดูไม่ได้ตื่นตกใจไปกับผมเลย เพราะเขากำลังลูบมันขึ้นลงช้าๆ
ไม่ได้รุนแรงเลยนะ ตรงกันข้าม เหมือนเขาถนอมของผมมากกว่า
หมับ
“ฮื่อ พี่ไค!” ผมโผไปกอดไหล่เขาเอาไว้แน่น ซบหน้าลงกับมือที่จับไหล่อีกที
เมื่อรู้สึกเสียววาบตั้งแต่หัวจรดเท้า ชนิดที่การช่วยตัวเองทาบไม่ติดเลยสักนิด
พี่ไคค่อยๆ
รูดของผม จนเห็นเลยว่าส่วนปลายแดงก่ำมันผลุบๆ โผล่ๆ และผมก็อายจนน้ำตาคลอ
ปิดตาลงอีกครั้ง เพื่อสัมผัสได้ถึงความเสียววาบที่กำลังกระตุ้นไม่หยุด
จนอดคิดไม่ได้ว่าเขาทำต่างจากตอนที่ผมทำเองตรงไหน ทำไมตัวผมถึงกระตุกไม่หยุด
แล้วที่แย่ที่สุด คือผมกำลังขยับสะโพกเข้าหามือเขาอย่างน่าไม่อาย
ความจริงคือผมอายจนร้องไห้ออกมาแล้ว
“ถ้าไม่ชอบก็บอกนะ”
ขวับๆ
ผมส่ายหน้าบนบ่าเขา
เพราะมันไม่ใช่ไม่ชอบแน่ๆ และแทนที่จะให้เขาหยุด ผมถามเสียงพร่า
“พี่ไค...อึ้ก...แล้วพี่ไคล่ะ”
“ไม่เป็นไร”
“มะ...ไม่ได้...อ้ะ...ฮื่อ...ไม่ได้นะ...แตมคนเดียว...ไม่ได้...”
เขาทำหน้าทรมานขนาดนั้น จะให้ผมรู้สึกดีไปคนเดียวได้ยังไงกัน
และคำของผมก็ทำให้พี่ไคหยุดมือไปจังหวะหนึ่ง จนเกือบจะผละไปมองตาแล้ว
ถ้าไม่ใช่เพราะ...
หมับ
“แบบนี้แล้วกัน”
เขารวบแท่งเนื้อสองแท่งเอาไว้ด้วยมือเดียว!
ตอนนี้ไส้กรอกมินิค็อกเทลของผมจึงกำลังถูกับแฟรงเฟิร์ตไซส์อวบหนา
จนผมเผลอกลั้นหายใจ เมื่อความร้อนผ่าวที่แนบเข้ามาทำให้ผมเสียวปลาบไปทั้งตัว
หากพี่ไครูดให้ผมดีกว่าช่วยตัวเองแล้ว
การเอาไปถูกับของเขามันดียิ่งกว่า
ผมตัวอ่อนยวบ
ทำได้แค่เกาะไหล่พี่ไคแน่น ปล่อยให้เขานำ แต่พี่ไคเหมือนไม่คิดแบบนั้น
เพราะเขาจับมือของผมมาบังคับให้กำของเราเอาไว้จนแทบไม่มีส่วนไหนที่ไม่สัมผัสและเสียดสีกัน
“อื้อ...ฮื่อ...พี่ไค...อ้ะ”
ผมครางเสียงแหบพร่า
ทั้งอายทั้งอยากปะปนกันไป แต่พี่ไคไม่พอใจแค่นั้น
เขาเลื่อนมือไปกระชับก้นของผมเอาไว้ แล้วกระซิบบอก
“ค่อยๆ ขยับสะโพก”
ผมไม่ควรทำตามที่เขาบอกใช่มั้ย แต่ผมกำลังเคลื่อนสะโพกเข้าหามือเขา
จนข้างหน้าเสียดสีเข้าหากัน และมันเหมือนกระแสไฟฟ้าที่แล่นเปรี๊ยะๆ จนแผ่นอกผมสะท้านขึ้นลงอย่างรุนแรง
สองขาที่คร่อมทับตักเขาไว้จิกที่นอนแน่น
“แบบนั้น”
ผมอายมากอยู่แล้ว
ยิ่งได้ยินเสียงของลำท่อนที่เสียดสีกันก็ยิ่งอาย แต่ทำไมความอยากถึงครอบงำผม
ทำไมผมหยุดสะโพกที่ขยับเข้าหาเขาไม่ได้ ทำไมถึงเอาสองมือมากุมของผมและของเขาให้ถูกัน
แล้วทำไมถึงไม่ว่าอะไรที่พี่ไคกำลังบังคับจังหวะด้วยการกอบกุมสะโพกผมแล้วช่วยขยับให้
ทำไมเสียวขนาดนี้
“พะ...พี่ไค...แตมไม่มีแรง...แตมไม่ไหว...”
ผมเหมือนจะเสร็จ
แต่มันก็ไม่เสร็จ ผมรู้ว่าควรจะขยับแรงกว่านี้อีก แต่แค่เอาขาจิกเตียง
ผมก็แทบหมดเรี่ยวแรงแล้ว จนเงยหน้าเปื้อนน้ำตาบอก ซึ่งพี่ไคก็ขยับเข้ามากดจูบที่ข้างขมับผมไวๆ
ก่อนที่เขาจะรวบตัวของผมเอาไว้
“กอดฉันไว้”
ผมกอดคอเขาทันทีที่เขาบอก
ฟึ่บ
จากนั้น
พี่ไคก็ช้อนตัวผมขึ้น เขายันเข่าขึ้นมาบนเตียง
แล้วค่อยพลิกตัวผมให้นอนราบลงกลางเตียงนอนอย่างเชื่องช้า
มันไม่ใช่แบบพลิกจับกดเหมือนที่ผมเคยเห็นพระเอกละครทำกับนางเอก
เพราะพี่ไคอ่อนโยนกว่านั้น เขาพลิกตัวผมเหมือนเกรงว่าผมจะเจ็บ
กระทั่งให้ผมนอนราบบนเตียงแล้ว ผมถึงเงยหน้าขึ้นมองหน้าชุ่มเหงื่อของเขา
ทำไมพี่ไคถึงแคร์ผมได้มากขนาดนี้
“อ๊า! ฮื่อ พะ...พี่ไค...อื้อ...”
ผมไม่มีเวลาถามคำถามมากกว่านั้น
เพราะพอพี่ไคเป็นฝ่ายอยู่ข้างบน เขาก็ขยับตัว
ตอนนี้เขาใช้มือข้างหนึ่งยันข้างหัวผมเหมือนเกรงว่าจะทิ้งน้ำหนักตัวลงมาทับ
มีเพียงร่างกายส่วนล่างที่แนบชิดกัน
แล้วเขาก็กำลังขยับสะโพกจนของเราถูกเบียดกันระหว่างแผ่นท้องของผมกับพี่ไค
พอเขาขยับ ผมก็รู้สึกเหมือนโดนสัมผัสทุกส่วน จนได้แต่ครางเสียงสั่น
บีบขาเข้าหากันจนแนบกับลำตัวของอีกฝ่าย
“ฮื่อ...อื้อ...”
ผมรู้สึกดีจนน้ำตาไหลเลย
ได้แต่กอดคอพี่ไคแน่น ยามรู้สึกว่าพี่เขาเลื่อนอีกมือมาช้อนเข้าที่ท้ายทอยของผม
แล้วแทรกมือผ่านเส้นผมเพื่อสัมผัสกับศีรษะ ลูบไปมาเบาๆ ผิดกับส่วนล่างที่ขยับรัวแรงจนผมแทบหายใจไม่ทัน
เสียวจัง...เสียว...ทำไมเสียวขนาดนี้
ผมครวญครางในใจ
มองพี่ไคที่กำลังเอาหน้าผากแนบชิดกับผม แล้วเขาก็ถามเสียงแหบต่ำ
“จูบได้มั้ย”
“อื้อ!”
ครั้งนี้ไม่มีคำด่าใดๆ
ให้เขา มีเพียงการตอบรับเสียงหนักที่ปนๆ ไปกับวิงวอนขอร้อง ซึ่งพี่ไคก็โน้มลงมาประกบจูบปากของผมทันที
เขาเลียปากของผมอีกแล้ว ขบเม้มริมฝีปากผมหนักๆ เหมือนจะกินมันเข้าไป
หยอกล้อทั้งบนและล่าง ก่อนที่จะแทรกปลายลิ้นเข้ามาโลมเล้าไปทั่วโพรงปากของผม
พี่ไคยังคงลูบท้ายทอยของผมไปด้วย
ซึ่งทำให้ผมยิ่งอ้าปากออก ส่งลิ้นไปหาเขาอย่างกล้าๆ กลัวๆ
ซึ่งเขาก็อ่อนโยนจนถึงที่สุด จูบของเขาไม่มีส่วนไหนที่ทำให้ผมกลัวเลย ตรงกันข้าม
มีเพียงความหวานติดปลายลิ้นที่ป้อนเข้ามาไม่ได้ขาด
“อื้อ...อึ้ก...ฮื่อ”
ผมได้ยินเสียงครวญครางของตัวเองก้องในปากของพี่ไค
รู้สึกว่ายิ่งเขาจูบผมมากเท่าไหร่ ผมก็ยิ่งเข้าใกล้ปลายทางมากเท่านั้น
หมับ
ผมไม่รู้ตัวว่าดึงคอเขาเข้ามา
กอดเขาเอาไว้แน่น เพื่อให้เขาสัมผัสปากของผมมากกว่านี้ ขณะที่ตัวสั่นไปหมด
สองขาทั้งจิกเตียง ทั้งถูไปกับเตียงอย่างดิ้นรนทรมานกับความสุขสมนี้
ไม่มีส่วนไหนเลยที่ทำให้ผมรู้สึกแย่
ร่างกายผมกำลังกรีดร้องด้วยซ้ำว่าต้องการมากกว่านี้
พี่ไคผละออกไปแล้ว
ตอนที่ผมสารภาพกับเขาอย่างคิดอะไรไม่ออก
“เสียวจัง...เฮือก!...พี่ไค...แตมเสียว...อึ้ก เสียวจัง...เลย”
ฟึ่บๆๆๆ
“อ๊า!!!”
ผมไม่รู้ว่าพูดอะไรออกไป
แต่มันทำให้พี่ไคขยับร่างกายเร็วขึ้น เสียงหอบของเขาอยู่ชิดหูของผม
ขณะที่ผมเองก็กอดเขาเอาไว้แน่น สองขาบีบแนบลำตัวพี่ไค เมื่อความสุขมันใกล้เข้ามา
ผมแหงนหน้าขึ้นมองเพดาน
ได้เห็นวินาทีที่ทุกอย่างพร่าเลือนเหมือนสัญญาณจอโทรทัศน์ไม่ดี
ร้องครวญครางแทบขาดใจ แล้ว...ปลดปล่อยทุกหยาดหยดของอารมณ์
................................
กลับไปอ่านต่อได้ที่
ขอบคุณค่ะ
