Catch Up 1_2
พรืด
“มะ...ไม่ เฮือก!!! ฮื่อออออ”
ในจังหวะที่ริมฝีปากยังสัมผัสอย่างแนบแน่น
อัลฟ่าหนุ่มก็กระชากชั้นในที่สวมใส่อยู่อย่างรวดเร็ว
จนสติสุดท้ายของคนข้างใต้พยายามห้าม แต่เขากลับเป็นฝ่ายหลุดเสียงครางเสียเอง
ร่างกายที่เคยขยับเข้ามาเพื่อถูส่วนแข็งขืนเข้าหากันกลับทิ้งตัวลงนอนบนเตียง
เรียวขาก็แยกออกกว้างอย่างน่าอาย
แฉะๆๆ
“อึ้ก...ฮื้อ...เสียว
กูเสียว...ซอร์ท กูเสียว!”
ทันทีที่ปราการด่านสุดท้ายหลุดออกไป
ซอร์ทก็สอดปลายนิ้วเข้าไปในช่องทางคับแคบทันที
จนโอเมก้าหนุ่มหวีดเสียงร้อง...เสียงที่กระตุ้นอารมณ์คนฟัง
แต่ไม่เท่าความรู้สึกยามที่สอดใส่เข้าไปภายใน
ซอร์ทรู้สึกถึงความคับแน่นที่กำลังกระตุกรับนิ้วของเขาเข้าไปด้านใน
มันทั้งร้อน ทั้งเปียก ทั้งชื้น ทั้งคับแน่นจนแก่นกลางลำตัวเจ็บร้าว
ตาคมก็กดลงมองห่วงสีเข้มที่กำลังดูดกลืนนิ้วของเขาเข้าไปด้านในที่ชุ่มฉ่ำ
“เฮือก!!...เสียว...อ้ะ อ๊า...ฮื่อ”
ดวงตาคมกล้าวาวโรจน์
จ้องมองเพียงช่องทางสีหวาน และเขาไม่ได้คิดไปเองแน่
ความรู้สึกเหมือนนิ้วถูกดูดเข้าไป แถมคนข้างใต้กำลังส่ายสะโพกรับนิ้วยาว
ขยับด้วยท่าทางแสนยั่วยวนจนไม่ว่าผู้ชายคนไหนได้เห็นก็คงทนไม่ไหวทั้งนั้น
พรีมเหมือนไม่สนใจแล้วว่ากำลังเกิดอะไรขึ้น
สะโพกขาวๆ
กำลังยกขึ้น ปลายเท้าแยกกว้างออก สองมือยันเตียงเอาไว้เพื่อช่วยพยุงตัว
แล้วคนที่บอกว่าไม่ในตอนแรกก็กำลังขยับโยกรับนิ้วของเขาเข้าไปอย่างเซ็กซี่ที่สุด
“ไม่...ไม่พอ...นิ้วไม่พอ...อึ้ก...อื้อ
อื้อ”
กึก
แต่สิ่งที่ทำให้สติสุดท้ายปลิวหายออกจากร่างคงเป็น...น้ำตา
น้ำตาของคนที่หันหน้ามาให้ดวงตาประสานกัน
และมันเผยให้เห็นแววตาที่ทั้งร่ำร้องและอ้อนวอน
ริมฝีปากสั่นระริกนั้นกำลังเปล่งคำพูดร้องขอเขา
“ไม่พอ...ซอร์ท...เอากูที...เอากู...ได้โปรด”
ฟึ่บ
คนฟังกระชากกางเกงออกจากกายอย่างรวดเร็ว
แล้วใช้สองมือรวบสะโพกให้ยกสูงขึ้น จากนั้น...
สวบ!
“อ๊าาาาาาา!!!”
อัลฟ่าหนุ่มสอดแก่นกายเข้าไปในช่องทางคับแคบอย่างรวดเร็ว
ฟันคมกัดริมฝีปากล่างจนได้กลิ่นคาวเลือด แต่ความเจ็บปวดเล็กน้อยนี้เทียบไม่ได้เลยกับความสุขสมยามที่แท่งไฟร้อนผ่าวกดลึกเข้าไปในร่างกายหอมหวาน
รู้สึกถึงแรงตอดถี่แรงที่แทบจะทำให้เขาเสร็จ หูฟังเสียงครวญครางที่หอบสั่นไม่หยุด
สองมือของคนข้างใต้ก็กอดคอของเขาแน่น
ร้อน เปียกแฉะ
และคับแน่น
“จะเสร็จ
กูจะเสร็จ เฮือก!!!”
“เรา...แค่สอดเข้าไปเองนะพรีม...จุ๊บ”
ชายหนุ่มกระซิบข้างหู เมื่อรับรู้ถึงแรงกระตุกของคนข้างใต้
ไหนจะหยาดน้ำขุ่นที่พ่นออกจากส่วนน่ารักนั่นอีก จนคว้าเข้าที่ท่อนเนื้อที่ยังไม่ลดความแข็งขืนลงเลย
เพียงแค่ขยับไปพร้อมกับดันกายเข้าไปจนสุด...
“ฮื่อออ
อีก...กูเสียว...กระแทกอีก...อะอ๊า!!”
คนข้างใต้ยิ่งกอดเขาแน่น
ยกสองขาขึ้นมากอดรอบสะโพกของเขาไว้ จนซอร์ทขยับตัวแรงขึ้น ตาวาววับมองใบหน้าเปียกชื้นด้วยหยดน้ำตาที่กระตุ้นอารมณ์เขามากกว่าใครคนไหนบนโลกใบนี้
หากแต่มันยังไม่พอ เขายังต้องการมากกว่านี้ ยิ่งต้องการคนคนนี้มากยิ่งกว่าเดิม
“ไม่พอ! มันไม่พอ” ชายหนุ่มคำรามข้างหู
สวบ สวบ สวบ
“อ๊า!!! แรงอีก...แรงอีก เอากูอีก...ตรงนั้น...ตรงนั้น...ฮื่ออออ”
“ตรงนี้หรือ”
“ฮึก...อื้อ
ตรงนั้น ตรงนั้น...แรง แรงอีก”
ท่อนเนื้อร้อนยิ่งกระแทกกระทั้นเข้าไปด้านใน
ถูไถเข้าที่จุดอารมณ์ของคนข้างใต้ที่หอบสั่นไปทั้งตัว แล้วทันใดนั้น...
“เฮือก! มะ...ไม่เอา ฮ้า!!!”
ท่อนแขนแข็งแรงช้อนร่างของคนข้างใต้ขึ้นมานั่งคร่อมทับหน้าตัก แบบที่พรีมส่ายหน้าแรงๆ
แต่แล้วกลับเป็นฝ่ายแหงนหน้าขึ้น เบิกตากว้าง
เมื่อส่วนปลายมันเข้าไปลึก...ลึกจนเหมือนจะเสร็จอีกรอบ
“ไอ้บ้า...บ้า...เอ๊ย”
ไม่รู้ว่าด่าซอร์ทหรือด่าตัวเอง
เพราะคนด่าเองก็กอดคออีกฝ่ายแน่นเป็นหลักพยุง
จากนั้นก็ขยับสะโพกขึ้นลงอย่างห้ามไม่ได้
จนเสียงเนื้อกระทบเนื้อดังกึกก้องไปทั่วทั้งห้องสวีตแสนสวย โดยมีท่อนแขนแข็งแรงคอยประคองสะโพกแล้วบังคับจังหวะอีกที
“พรีม...อ้า...ในตัวพรีม...ข้างในพรีม...ตอดเรา
อึ้ก...”
คนตัวโตครางเสียงต่ำ
ทนไม่ไหวกับการที่อีกฝ่ายกำลังขย่มอยู่บนตัก จนจับต้นคอขาวผ่องแล้วดันเข้ามา
มอบจูบร้อนแรงที่หวังใช้ลดความร้อนระอุของกิจกรรมที่ทำอยู่ แต่มันกลับไม่น้อยลง
ทุกอารมณ์ ทุกความรู้สึกกลับมากขึ้น และมากขึ้น
“ไม่พอ แต่มันไม่พอ!”
เขาอยากตีตราจองมากกว่านี้
อยากเป็นเจ้าของ
อยากสัมผัสส่วนที่คนอื่นไม่เคยได้สัมผัสจากผู้ชายคนนี้...คนที่หนีเขาไปถึงสิบสองปีเต็ม
เขาทนมาถึงสิบสองปีแล้วหรือ
สิบสองปีที่ไม่ได้แตะต้องคนในอ้อมกอดเลย
กรอด
“ยะ...อย่า
อย่าเอาออก มึงอย่าเอาออก...”
ความคิดของคนที่กัดฟันแน่น
แล้วซอร์ทก็เป็นฝ่ายดึงกายออกที่ทำให้คนบนตักส่ายหน้าทั้งน้ำตา
ครวญครางอย่างน่าสงสาร ทั้งยังพยายามกดกายลงรับส่วนร้อนผ่าวอีกครั้ง
แต่อัลฟ่าหนุ่มไม่ยอม หากเขาไม่ได้คิดจะหยุดเลยแม้แต่เศษเสี้ยวความคิด
หมับ
ชายหนุ่มพลิกตัวอีกฝ่ายลงเพื่อหันหลังให้
ขณะที่พรีมเองก็แอ่นกายมาข้างหลังอย่างห้ามไม่ได้
เหมือนกับว่าร่างกายไม่สนใจฟังสมองอีกต่อไปแล้ว ไหนจะกลิ่นรุนแรงของอัลฟ่าที่กำลังกระตุ้นอารมณ์ฮีทของเขาที่กดทับมันเอาไว้ถึงสิบกว่าปีด้วยแล้ว
เขาต้องการอัลฟ่าของเขา
อัลฟ่าที่ชื่อว่า...ซอร์ท
“ซอร์ท...มึง...เข้ามา...ได้โปรด...ฮึก...เข้ามา
เร็วๆ เข้ามา...”
พรีมไม่รู้ตัวด้วยซ้ำว่าเขาทำตัวอย่างที่เรียกว่าไร้ยางอาย
เพราะก้นกลมแอ่นไปข้างหลัง ขณะที่ส่งมือไปแหวกช่องทางคับแคบให้กว้างออก
เผยให้เห็นส่วนสีชมพูฉ่ำแฉะที่กำลังกระตุกถี่ เสียงแหบพร่าก็กระซิบบอก จนคนฟังเบิกตากว้าง
ใบหน้าของคนข้างใต้แดงจัด
น้ำตาไหลพรากจนดูน่าสงสารและน่ารังแก...ราวกับจะทดสอบความอดทนของผู้ชายที่ชื่อไอ้ซอร์ท
“พรีม เราขอโทษนะ”
“ฮื่ออออ อื้อ”
พรีมฝังใบหน้าลงกับหมอนใบนุ่ม
หอบอากาศเข้าปอดจนแทบสำลัก เมื่อท่อนเนื้อร้อนผ่าวสอดลึกเข้ามาในกาย มันทั้งรุนแรง
ทั้งหนักหน่วง ทั้งร้อนระอุจนร่างกายแทบไหม้ แต่แทนที่เขาจะเจ็บปวด ไม่เลย
ชายหนุ่มกลับเป็นฝ่ายถูไถสะโพกเข้าหาราวกับเรียกร้องต้องการมากกว่านี้
ท่าทางที่คนมองรวบสะโพกเอาไว้ด้วยมือเดียว
แล้วกระทั้นกายเข้ามาแรงๆ อีกมือสอดลึกเข้าไปใต้เสื้อที่กระดุมขาดจากกัน
แล้วเค้นคลึงหัวนมสีอ่อนที่ทำให้คนได้รับสะดุ้งเฮือก ยิ่งกดหน้าลงกับหมอน
เปล่งเสียงครางอื้ออึงในลำคอ
“พรีมเป็นของเรา!” อัลฟ่าหนุ่มคำราม
หากแต่ดวงตาคมกำลังจับจ้องเพียงหลังคอขาวที่เปิดเผยออกมาเมื่อปอยผมของพรีมแหวกออก
ปรากฏรอยที่ประทับเอาไว้เมื่อสิบกว่าปีก่อน
รอยที่ต่างจากความทรงจำครั้งเก่าของเขา
วันนั้นเขามีความรู้สึกรุนแรงที่อยากจะกัดลงบนนั้น
ทั้งที่ไม่อยากทำรุนแรงกับเพื่อนคนสำคัญ แต่เขาห้ามแรงปรารถนาที่จะฝังเขี้ยวลงบนนั้นไม่ได้
เหมือนกับหลังคอนั้นเชิญชวนเขาว่าให้เขาฝังเขี้ยวลงไป ให้เขาเป็นเจ้าของ
ให้เขาเป็นเพียงคนเดียว...คนเดียวเท่านั้นที่จะทำแบบนี้ได้
รอยในตอนนั้นไม่ชัดเจนเท่าตอนนี้เพราะมันเลอะไปด้วยเลือดสีสดที่ไหลออกมาจากบาดแผล
แต่ตอนนี้เขาได้เห็นแล้ว...รอยสัญลักษณ์การเป็นเนื้อคู่ของเขาและพรีม
ไม่
เขาไม่นึกเสียใจเลยสักนิดที่กัดลงไป มันเหมือนมีอะไรบางอย่างกระซิบบอกว่าเขาทำสิ่งที่ถูกต้องที่สุด
จุ๊บ
“อึ้ก! ไม่...อย่า...”
จุ๊บ
ทันทีที่ริมฝีปากอุ่นร้อนแตะลงบนหลังคอ
พรีมก็สะดุ้งสุดตัว มือกำหมอนแน่น
เมื่อปากที่เคยฝากฝังรอยเขี้ยวบนนั้นกำลังพรมจูบอย่างแสนรัก แต่มันทำให้น้ำตาปริ่มขอบตา
ความรู้สึกมากมายสาดซัดเข้าหาเหมือนคลื่นลูกใหญ่
“พรีมเป็นของเรา!!!”
งับ
“ฮื่อ ฮื่อ อื้อออออออ!!!”
พรวด
ทันทีที่คมเขี้ยวสัมผัสผิวเนื้อที่ต้นคออีกครั้ง
พรีมก็เบิกตากว้าง ครางออกมาสุดเสียง
เมื่อรู้สึกถึงความเสียวกระสันที่เล่นงานทั่วสรรพางค์กาย ร่างกายกระตุกวูบหลายต่อหลายที
ปล่อยความต้องการออกมาจนเปรอะเปื้อนเตียงนอนนุ่ม
“ยะ...อย่า มึง
อย่า ไอ้ซอร์ท อย่าถู ฮึก อย่า...กูเสียว...พะ...พอ พอแล้ว...”
เขาพยายามขอร้องด้วยแรงเฮือกสุดท้าย แต่เสียงสั่นระริกที่แหบพร่านี้ไม่ช่วยอะไรเลย
ยิ่งคนข้างหลังกดจูบที่ต้นคอมากเท่าไหร่ ยิ่งถูไถส่วนร้อนผ่าวเข้ามาในกายมากแค่ไหน
เขายิ่ง...ต้องการ
“พรีม...ตอดเราใหญ่เลย...แฮก...แฮก...จุ๊บ”
“อื้อ ไม่นะ ไม่”
พรีมหลับตาแน่น เมื่ออีกฝ่ายยังคงกระแทกกระทั้นกายเข้ามาจนสะดุ้งทุกครั้ง
ยิ่งเขาเพิ่งจะเสร็จไปหมาดๆ พออีกฝ่ายถูไถเข้ามาไม่หยุด
น้ำตาหยดใสก็ยิ่งไหลอาบแก้ม เพราะความกระสันยิ่งล้นทะลัก
ร่างกายยังคงบอกว่ายังไม่พอ
ไม่ใช่แค่ต้องการเซ็กส์
ร่างกายโอเมก้าของเขาอยากได้สิ่งที่อัลฟ่าให้ได้ดีที่สุดตอนที่กำลังฮีท
สวบๆๆๆ
“พรีม อาห์ พรีม!!!”
พรวด
เฮือก!!!
นั่นคือหยาดน้ำขุ่นที่ไหลทะลักเข้ามาในกายจนไหลย้อนออกมา
น้ำร้อนๆ
จำนวนมากที่ฉีดพ่นเข้ามาในกายของเขาจนเสียววาบไปหมด
รับรู้ได้ถึงแรงกระตุกของคนข้างหลังที่ยังคงปลดปล่อยออกมาทุกหยาดหยดจนล้นเอ่อ
“แฮก แฮก
พรีม...พรีม”
ริมฝีปากอุ่นแตะเข้าที่ข้างขมับ
แต่พรีมไม่มีแรงจะต่อต้าน เขาเพียงนอนหอบหายใจอย่างหมดเรี่ยวแรง
และทำได้เพียงยอมรับจูบร้อนของคนที่ประกบเข้าหาอีกครั้งและอีกครั้ง
ขณะที่ร่างกายยังคงร้อนระอุ ทั้งที่เพิ่งจะปลดปล่อยไปแท้ๆ
แต่โอเมก้าหนุ่มกลับหลุดเสียงครวญคราง เมื่อท่อนเนื้อร้อนขยับอีกครั้ง
“เราขอโทษ
แต่เรายัง...ไม่พอ”
คำขอโทษดังข้างหู
แบบที่พรีมไม่ตอบคำถาม เพราะแม้เขาจะหนีจากอัลฟ่าคนนี้มานานถึงสิบสองปีเต็ม
แต่เขาก็รู้...ร่างกายที่กรีดร้องว่าอยากจะกลับเข้าสู่อ้อมกอดนี้
“อ้ะอาห์ ฮ้า...แรง...แรงอีก...มากกว่านี้...ฮึก
มากกว่านี้”
ท่ามกลางเสียงครวญครางที่ดังก้องไปทั่วทั้งห้องนอนกว้าง
พรีมกำลังถามตัวเองว่าทำไม...ทำไมเขาถึงพ่ายแพ้ให้กับคนคนนี้อีกครั้ง
สุดท้ายกูก็หนีมึงไม่พ้นสินะ
.............................
กลับไปอ่านต่อที่เด็กดีจ้า
ขอบคุณค่ะ
