NC Sugar Addict_22
กั๊ก
“พะ...พี่ป้อง...อื้อ...มะ...ไม่เอา...นะ...อึ้ก...”
“ห้ามจับนะครับ
วันนี้พี่ขอนะ”
“ฮื่อออออ
กั๊กอยาก...เสร็จ...อยาก...”
ผมจะตายแล้ว
จะตายแล้ว!! จะตายแล้วจริงๆ นะ!!!
ครั้งนี้ผมไม่ได้เว่อร์เกินจริงเลยสักนิด
ส่วนถ้าถามว่ากำลังทำอะไรอยู่น่ะหรือ ผมไม่ได้ถูกมีดจี้ ปืนจ่อ
หรือระเบิดไมโครเวฟเล่นหรอกนะ แต่ความจริงคือผมเสียวจนจะตายอยู่แล้ว
ข้างหน้าของผมมันร้าวมาก มันแทบจะระเบิดนมข้นจนทะลักทะลายบนโต๊ะรับแขก
แต่ผมทำไม่ได้!
และเพราะผมทำไม่ได้ไง
ผมเลยรู้สึกว่าจะตายแล้ว
ส่วนผมทำอะไรอยู่น่ะหรือ
ตอนนี้ผม...นอนแอ่นตูดให้ผู้ชายเหมือนที่ผมด่าไอ้มู่เปี๊ยบ!
ถ้าผมรู้ว่าด่าหมาแล้วจะเข้าตัวแบบนี้
ผมสัญญาเลยว่าจะไม่ด่ามัน เพราะผมไม่ได้แอ่นตูดธรรมดานะ ผมกำลังแอ่นอยู่บน...โต๊ะกระจก
เออ
โต๊ะรับแขกหน้าโซฟาในห้องของพี่ป้องนั่นแหละ ส่วนท่าทาง...ฮือออ กูอาย
ผมขึ้นไปนั่งบนโต๊ะกระจกทั้งตัว
วางมือสองข้างลงบนโต๊ะเหมือนถ้าโค้งคำนับ หัวก็วางแนบที่หลังมือ
หากแต่...แอ่นตูดชูขึ้นฟ้า โดยมีมือของพี่ป้องแหวกก้นทั้งสองข้างของผม จนเห็นโดนัทฉ่ำๆ
ที่เยิ้มอยู่ด้านใน นอกจากนั้น พี่ป้องอาจจะไม่ชอบของคาวก็ได้
พี่เขา...มัดไส้กรอกผมเอาไว้ด้วยริบบิ้น
ใช่
กูเสร็จไม่ได้เพราะถูกมัดเนี่ยแหละ!
เรื่องถูกมัดอย่างเดียวก็คงไม่เท่าไหร่หรอก
แต่พี่ป้องน่ะสิ เขาไม่ได้แหวกพุดดิ้งเล่นๆ เขากำลังแหวกมันเพื่อกินรูโดนัทจริงๆ
“อ้ะ...ฮ้า...ฮื่ออออ...พะ...พี่...ป้อง”
ผมหยุดครางไม่ได้
น้ำตาแตกเป็นสาย เมื่อรู้สึกถึงความชื้นที่เลียลงบนช่องแคบของผม
พี่ป้องไม่ได้เลียแค่ตรงนั้น แต่เผื่อแผ่ไปยังขอบทางข้างๆ ทั้งขาอ่อน ทั้งก้น
ทั้งซอกหลืบ ก่อนที่จะกลับมาเลียความฉ่ำแฉะที่เลอะไปด้วยเจลร้อนๆ จนข้างในแทบละลาย
กูรู้ตัวตั้งแต่ต้นแล้วว่ากาม
รู้ตัวหนักขึ้นอีกก็ตอนที่ถูกจับนั่นนิด เลียนี่หน่อยก็ปล่อย แล้วเด็กกามๆ
เสร็จง่ายอย่างกูจะเป็นยังไง เมื่อไม่มีทางให้ปล่อย...ก็ร้องไห้จะตายอยู่นี่ไงครับ
“เปียกหมดแล้วนะ”
“พะ...พี่...เพราะ...พี่...”
เพราะมึงนั่นแหละ
รอบนี้ผมไม่ได้ใส่ร้ายป้ายสีเลยสักนิด
แต่ความผิดพี่ป้องทั้งหมด ตั้งแต่จับผมแก้ผ้า จับนั่งบนโต๊ะ จับผูกริบบิ้น
แม้กระทั่งให้มาโก่งโค้งเหมือนคันธนู
เปิดทางให้พี่เขาทำตามใจชอบก็เพราะพี่ป้องทำคนเดียว ผมมีเอี่ยวแค่เคลิ้มและไม่ทันพี่เขาเท่านั้นเอง
(?)
“อืม
เพราะพี่เอง พี่ผิดเอง แต่วันนี้พี่ขอนะ”
นี่ไง
ความผิดมึงเลย ความผิดมึง!!!
พี่ป้องขอ
ผมจะทำยังไงได้ ก็ต้องให้ด้วยความเต็มใจน่ะสิ แต่ตอนนี้ผมไม่ไหวแล้วจริงๆ
แฉะ
แฉะ...แฉะ
ผมได้ยินเสียงนิ้วที่สอดเข้าไปชัดมาก
มันกำลังควานไปมาข้างในของผม กระแทกเข้ากับจุดเสียวข้างใน
จนแค่ก้มหน้าลงก็เห็นแล้วว่าริบบิ้นที่ผูกลูกรักมันเปียกชุ่มไปหมด
แม้ผมปล่อยออกมาทั้งหมดไม่ได้ แต่มันก็ปริ่มออกมาเรื่อยๆ อยู่ดี
“พะ...พอแล้ว...อื้อ...ยะ...ยอม...ยอม...แล้ว...พี่ป้อง...ฮ้า...แทง...เข้ามาเถอะ”
ผมพูดแทบไม่เป็นภาษา
น้ำตาไหลพรากอาบแก้ม ขณะที่ห้ามสะโพกที่ดันขึ้นสูงไม่ได้
พยายามจะเปิดขาอ้ากว้างเพื่อให้พี่ป้องช่วยปลดปล่อยความทรมาน
ก็ถ้าพี่ป้องไม่ยอมปล่อยให้ข้างหน้าไปสวรรค์ งั้นให้ข้างหลังได้ไปแดนสุขาวดีก็ได้
ทำไมกูเป็นเด็กโรคจิตงี้วะ!
ผมด่าตัวเอง
แต่ผม...ก็หันหน้าเปื้อนน้ำตาไปมองอยู่ดี
“พี่ป้อง...ข้างใน...ใส่นะ...ให้...เต็ม...”
ฟึ่บๆๆๆ
“ฮื่ออออออออออออ”
ผมไม่เห็นสีหน้าของพี่ป้องหรอก
แต่เขากระดกนิ้วเข้ามารัวแรงจนผมแทบดิ้น ได้แต่อ้าปาก ปล่อยให้น้ำใสไหลเลอะมุมปาก
แล้วหัวใจก็แทบหยุดเต้น
“อะไรให้เต็มนะครับ”
ดุ้นใหญ่ๆ
มันกำลังถูไถที่ปากทางเข้า!
ทว่า
มันไม่ใช่ของพี่ป้อง แต่เป็น...กล้วย
เออ
ผลไม้สีเหลืองปอกเปลือกได้ที่ลิงชอบกินนั่นแหละ!
มันกำลังดันเข้ามา
จนผมอ้าปาก กระตุกไปทั้งตัว รู้สึกถึงเปลือกนอกที่กำลังสอดเข้ามาด้านใน
จนหายใจแทบไม่ออก
“อ๊า...ไม่นะ..ไม่เอา...มะ...”
“เล่นกันหน่อยดีกว่าเนอะ”
เนอะห่าอะไรล่ะ! เข้ามาจะทั้งลูกแล้ว
ผมเบิกตากว้าง
หอบจนตัวโยน แต่ที่เลวสุด สะโพกผม...ดันรับความยาวที่กำลังกดลึกเข้ามาเรื่อยๆ
แล้วผมก็ตัวกระตุก เมื่อพี่ป้องกำลังดึงมึนออก แล้วกดเข้ามาใหม่ รู้สึกถึงในตัวผมที่กำลังบีบรัดมันแรงๆ
ตอดมันแทบบ้า จนต้องส่ายหน้า
“มะ...ไม่เอา...ไม่เอา...แล้ว”
“ไม่ชอบหรือครับ”
ผมเอียงหน้าไปมองพี่ป้องทั้งน้ำตา
ไม่ใช่ผมไม่อยากได้ แต่ที่ผมอยากได้..
“เอาของ...พี่...ของ...เฮือก...กล้วยยักษ์...ของพี่...อ๊า...ไม่ไหว...เข้ามา...เร็วๆ”
อะไรในหัวผมหลุดออกมาทั้งหมด รู้แค่ว่าต้องการความร้อนผ่าวเข้ามาข้างใน
อยากรู้ตอนที่ร่างกายกระตุก แล้วรัดพี่ป้องแน่นๆ จน...
“นี่หรือครับ”
พี่ป้องดึงมันออกไปแล้ว
แล้วแทนที่ด้วยความร้อนที่ทำให้ผมครางกระเส่า
“เต็ม...ข้างใน...เข้า...เข้ามา...อึ้ก”
ผมครางเสียงระริก กัดปากแน่น เมื่อความร้อนกำลังถูไถสอดเสียดอยู่ตรงนั้น
แล้วพี่ป้องก็เอามันไปถูกับไส้กรอกผูกริบบิ้น จนผมครางไม่หยุด ทั้งร้อน ทั้งแข็ง
ทั้งใหญ่ที่สีกับผมจนไม่รู้แล้วว่าควรจะทำยังไง
และตอนที่ผมกำลังหมกมุ่นกับข้างหน้า...
สวบ
“เฮือก!! อ๊าาาา!!!!”
พี่ป้องเข้ามาแบบที่ผมไม่ตั้งตัว
จนต้องหลับตาแน่น รู้สึกถึงความใหญ่ที่กำลังเคลื่อนเข้ามา แถมดุนเข้ามาถึงท้อง
รู้สึกเลยว่ามันเต็มแน่นไปด้วยของพี่ป้องจนต้องอ้าปากออก หายใจแทบไม่ออก
รู้แค่ว่าพี่ป้องเอื้อมมือมากระชับบั้นเอวของผม บีบขยำอย่างหมั่นเขี้ยว
ก่อนที่จะ...
จุ๊บ
“เจ็บมั้ย”
พี่ป้องก้มลงมาจูบหลังของผม จนได้แต่เอี้ยวคอไปมอง
“มะ...ไม่เจ็บ...พี่ป้อง...ขยับ...ที...เร็ว...”
พี่เขาแช่นิ่งๆ
ในตัวผม จนพอมีเวลาพักหายใจ และนั่นก็ทำให้ผมได้รับจูบหวานๆ
เป็นรางวัล...จูบที่ยิ่งกว่ายาปลุก ที่มันทั้งซาบซ่าน ทั้งลึกซึ้ง
เกาะเกี่ยวกับลิ้นของผมจนแทบคลั่ง ไหนจะที่พี่ป้องดูดลิ้นผมไม่หยุด
จนเสียงจ๊วบจ๊าบดังไปทั่ว และในตอนที่ผมกำลังเพลินกับจูบ
สวบ
“อ๊า!!!”
ผมหลับตาแน่น
แทบจะกัดลิ้นพี่ป้อง เมื่อจู่ๆ แท่งร้อนๆ ก็กระแทกเข้ามาในตัวผมแรงๆ
ตามมาด้วยเสียงกระซิบ
“เป็นไง”
ไม่รู้แล้ว
ไม่รู้อะไรแล้ว
“แรง...แรง...อีก...”ผมตอบอะไรไปยังไม่รู้เลย
ได้แต่เกาะแขนพี่ป้อง จิกเล็บสั้นๆ ลงไป
ตอนที่เขากำลังกระทุ้งกายเข้ามาเป็นจังหวะหนักๆ ทำเอาผมเสียวตรงนั้นแรงมาก
หัวใจแทบจะกระดอนออกมานอกอก หอบหายใจลึกๆ
และรู้เลยว่าพี่ป้องตอนอยู่บนเตียงไม่ใช่พี่ป้องเหมือนตอนปกติ
หนก่อนก็แบบนี้
แต่ครั้งนี้รู้เลยว่าหนักหน่วงกว่า
ผมรู้สึกเหมือนตัวเองเป็นขนมที่พี่ป้องกำลังละเลียดกิน!!!
หมับ
“อยากได้ท่ายืน...ใช่มั้ย...”
“ฮื่อออออ
มะ...ไม่นะ...ไม่...มัน...ลึก...ลึก...” ผมเบิกตาโพลง เมื่อจู่ๆ
พี่ป้องก็จับเอวผมแล้วยกขึ้น ทั้งที่เขายังอยู่ในตัวผม แม้ขาจะสั่น
แต่สัญชาตญาณก็บังคับให้ผมยืนให้อยู่ ซึ่งยังไม่ทันจะครางเสียงแรกสุดจบไปด้วยซ้ำ
เขาก็ยกขาผมขึ้นข้างหนึ่ง เพื่อ...จ้วงแรงๆ
ปั่บๆๆๆๆ
“พี่...พี่ป้อง...ฮ้า...อื้อ...”
มันหลุดออกมาได้แต่เสียงพวกนี้
ได้แต่เอียงตัวเพื่อเปิดทางให้พี่ป้องเข้ามาหนักหน่วงกว่าเดิม
ทั้งที่ข้างหน้าผมชุ่มไปหมดแล้ว ผมได้แต่เกาะแขนแข็งแรงของพี่ป้อง
เหงื่อท่วมไปทั้งตัว ตอนที่ได้ยินเสียงกระซิบ
“ทำไมน่ากินอย่างนี้”
เฮือก!!!
ไม่ไหวแล้ว
พี่ป้องทำท่าเหมือนจะหยุด แต่พอจะอ้าปากพูด
พี่เขาก็กระหน่ำแทงเข้ามารัวแรงยังกับกระสุนปืนกล ทำเอาเสียงหวีดดังออกมาจากคอ
ร้องดังยิ่งกว่าพวกเอวีซะอีก แต่มันยังไม่จบ พี่เขา...หมุนตัวผมให้หันหน้าเข้าหา
จากนั้น...ก็อุ้มผมขึ้น
“แฮก...น้องกั๊ก...ยืน...ไม่ไหว...หรอก...เกาะพี่แน่นๆ
นะ”
ผมจะทำไงได้ล่ะ
ก็เกาะสิวะ!
ทั้งแขนทั้งขาผมเกี่ยวตัวพี่ป้องแน่น
และเพราะอ้าขาออกกว้างเพื่อเกี่ยวเอว มันจึงทำให้ลึก...ลึกจนสุดใจ
“จุ๊บ”
“มะ...”
“จุ๊บ”
“ไม่...ไหว...”
“จุ๊บ”
ผมสะอื้นปนคราง
เมื่อความต้องการมาถึงขีดสุด แต่พี่ป้องยังไม่ยอมปล่อย พอจะบอก
พี่เขาก็กดปากลงมาไวๆ ปิดกลั้นเสียงผมไว้จนเหลือแค่เสียงครางสั่นๆ
และนั่นก็ทำให้ได้แต่ช้อนตาฉ่ำน้ำขึ้นมอง
จนได้เห็น...แววตายังกับหมาป่ากระหายเลือด
สีหน้าของพี่ป้องตอนนี้คงยิ่งกว่าคำว่าเซ็กซี่
มันเปี่ยมไปด้วยอารมณ์ใคร่ ยิ่งมีเหงื่อซึมรอบวงหน้า ผมเปียกชุ่มไปหมด จนต้องยื่นมือไปขยุ้มหัวเบาๆ
“อีกนิด...อีกนิดนะ...”
“ฮ้า!!!” อีกนิดของพี่ป้องคือการกระแทกเข้ามาแรงๆ จนของผมถูไปกับแผ่นท้องที่เปียกเยิ้มไปหมด
ซึ่งผมก็ซบหน้าลงกับไหล่เพื่องับบ่าแข็งแรงเป็นการประท้วง
“พี่ป้อง...อยาก...เสร็จ...อยากเสร็จ...ฮึก...”
ผมร่ำร้องขอความกรุณาจากเขา และนั่นก็ทำให้พี่ป้อง...ยิ้มมุมปากราวกับบอกว่าพอใจ
สวบๆๆๆ
“ฮ้า...อื้อ...” พี่ป้องยังไม่ปล่อยผม
เขายังขยับแรงๆ จนผมหายใจไม่ทัน และจังหวะนั้นเอง...
ฟึ่บ
“อื้อออออออออ!!!” ทันทีที่พี่ป้องดึงริบบิ้นออก แน่นอนว่าผมปล่อยออกมาจนหมดสิ้น
ทั้งยังทิ้งตัวฮวบเข้าอ้อมกอดแข็งแรง สองมือกอดคอแน่น
และหากใครคิดว่าผู้ชายวัยใกล้สามสิบ แถมยังทำงานมาทั้งวันจะอ่อนเพลีย แป๊บๆ
ปล่อยล่ะก็ พี่ป้องพิสูจน์แล้วว่าคนโคตรอึดและถึกเป็นยังไง
“พี่ขอต่อนะ”
ห้ะ ยังจะต่ออีกหรือวะ!!!
แต่ผมก็...
“อื้ออออออ”
ไม่ได้ครางประท้วงครับ
กูเนี่ยล่ะตอบรับเต็มคำเลย!!!
........................................
กลับไปอ่านต่อได้ที่
https://writer.dek-d.com/dek-d/writer/viewlongc.php?id=1470664&chapter=27
ขอบคุณค่ะ
